Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Το ενδιαφέρον έχει προκαλέσει η περίπτωση του δικηγόρου του Αιγίου Ανδρέα – Αλέξανδρου Φλώρου ο οποίος κέρδισε δίκη σε βάρος εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, για μονομερείς χρεώσεις !
Πρόκειται μάλιστα για τελεσίδικη υπόθεση αφού η δικαίωση του έγινε στο Εφετείο, από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αιγίου και πρόκειται για την πρώτη – γνωστή ως τώρα τουλάχιστον – παρόμοια απόφαση η οποία ανοίγει τον δρόμο και για άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, ακόμα όμως και για προσφυγές που να αφορούν διενέξεις με παρόχους ρεύματος!
Ειδικότερα, το δικαστήριο του Αιγίου επέβαλε στην εταιρεία κινητής τηλεφωνίας χρηματική αποζημίωση 1.000 ευρώ, για ηθική ικανοποίηση του καταναλωτή, που εν προκειμένω είναι ο ίδιος ο Δικηγόρος (κ. Α. Φλώρος), συν τα έξοδα της δίκης (500 ευρώ).
Ο κ. Φλώρος σχολιάζει ότι “η απόφαση κρίνει ως άκυρο και αντισυνταγματικό τον Γενικό Όρο Συναλλαγών (ΓΟΣ) που εμπεριέχεται σε τέτοιες συμβάσεις και μέσω του οποίου η κάθε εταιρεία μπορεί να μεταβάλλει τα τιμολόγια μονομερώς, με μόνα κριτήρια τον πληθωρισμό, το κόστος επενδύσεων, αλλά και το κόστος λειτουργίας και συντήρησης του δικτύου”.
Τονίζει ακόμη ότι: “Αυτή η κρίση της 33/2022 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αιγίου είναι ιδιαιτέρως σημαντική κ μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επιβοηθητικό επιχείρημα-ισχυρισμός στη δικαστική διένεξη με τις εταιρείες παροχής ενέργειας (ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αερίου) σχετικά με τις ρήτρες αναπροσαρμογής».
Όταν διαμαρτυρήθηκε του απάντησαν: «ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΔΙΚΗΓΟΡΙΣΤΙΚΑ»
Στις 2 Μαρτίου 2016 ο Δικηγόρος και καταναλωτής ανανέωσε τη σύμβαση του για 18 μήνες, με μηνιαίο πάγιο τα 25,75 ευρώ και μια εβδομάδα μετά η εταιρεία του έστειλε μήνυμα για επιπλέον 500 ΜΒ (που δεν είχε ζητήσει).
Μέρες μετά ενημερώθηκε ότι το οφειλόμενο από τον ίδιο ποσό είχε φτάσει στα 29,94 ευρώ!
Έτσι κάλεσε στο κέντρο εξυπηρέτησης πελατών της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας και αφού ανέπτυξε τα επιχειρήματα του, η τηλεφωνήτρια του απάντησε: «αφήστε τα δικηγορίστικα»!
Μετά από πρόσθετες επικοινωνίες με ανωτέρους και άλλους υπαλλήλους, τελικώς του ανακοινώθηκε ότι δεν θα πλήρωνε την διαφορά χρημάτων. Αλλά η ίδια αύξηση με τον ίδιο τρόπο, επαναλήφθηκε τον Απρίλιο του 2017, οπότε και ο Αιγιώτης Δικηγόρος δεν επικοινώνησε ξανά με το Κέντρο Εξυπηρέτησης Πελατών αλλά προχώρησε απευθείας σε αγωγή εναντίον της εταιρείας.
Υποστηρίζοντας πως ήταν η δεύτερη περίπτωση που η εταιρεία προέβη παράνομα και μονομερώς σε αυξήσεις των χρεώσεων των προσφερόμενων υπηρεσιών, παρέχοντάς του μη ζητηθείσες υπηρεσίες.
Τα 4 συμπεράσματα της έκβασης της υπόθεσης
Όπως και ο ίδιος ο Δικηγόρος αναφέρει στην επαγγελματική του ιστοσελίδα, είναι 4 οι παραδοχές – κρίσεις της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αιγίου.
Συγκεκριμένα αναφέρει:
Πρώτον γιατί κρίνει ότι γενικός όρος συναλλαγών (ΓΟΣ) σε σύμβαση με εταιρεία κινητής τηλεφωνίας που της δίνει το δικαίωμα να μεταβάλλει τα τιμολόγιά της μονομερώς σύμφωνα με το νόμο και τους κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού με κριτήρια τον πληθωρισμό, και το συνολικό κόστος παροχής των υπηρεσιών της, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται το κόστος επενδύσεων και το κόστος λειτουργίας και συντήρησης του δικτύου της είναι άκυρος ως καταχρηστικός, διότι μέσω αυτού αφενός επιφυλάσσεται στην εναγομένη προμηθεύτρια εταιρεία το δικαίωμα μονομερούς τροποποίησης της σύμβασης χωρίς ορισμένο, ειδικό και σπουδαίο λόγο, ο οποίος να αναφερεται στη σύμβαση, και αφετέρου χωρίς σπουδαίο λόγο το τίμημα αφήνεται αόριστο και δεν επιτρέπεται έτσι ο προσδιορισμός του με κριτήρια ειδικά καθορισμένα στη σύμβαση και εύλογα για τον καταναλωτή. Αυτή η κρίση της 33/2022 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αιγίου είναι ιδιαιτέρως σημαντική κ μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επιβοηθητικό επιχείρημα-ισχυρισμός στη δικαστική διένεξη με τις εταιρείες παροχής ενέργειας (ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αερίου) σχετικά με τις ρήτρες αναπροσαρμογής, καθώς και σε αυτές τις περιπτώσεις αφενός λαμβάνει χώρα μονομερώς τροποποίηση των συμβάσεων, αφετέρου το τίμημα αφήνεται αόριστο καθώς ο προσδιορισμός του γίνεται με κριτήρια που δεν είναι ειδικά καθορισμένα, εύλογα και κατανοητά για τον καταναλωτή, ώστε να είναι σε θέση να γνωρίζει τι ακριβώς τίμημα θα καταβάλλει και να επιλέξει το πιο συμφέρον προϊόν με βάση το καταναλωτικό του προφίλ.
Δεύτερον είναι ιδιαιτέρως σημαντική η 33/2022 Μονομελούς Πρωτοδικείου Αιγίου ως Εφετείου γιατί πιθανότατα είναι η πρώτη πανελλαδικά που επιδικάζει στον καταναλωτή χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης εξαιτίας δύο παρανόμων μονομερών αυξήσεων του παγίου του λογαριασμού του κινητής τηλεφωνίας εκ μέρους της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας με την οποία είναι συμβεβλημένος, με παράλληλη-ταυτόχρονη αύξηση επίσης δύο φορές του όγκου των δεδομένων (mb), χωρίς όμως την αύξηση αυτή των δεδομένων να την έχει ζητήσει ο καταναλωτής. Διαλαμβάνει η 33/2022 Μονομελούς Πρωτοδικείου Αιγίου ότι η περιγραφόμενη πρακτική της εναγομένης, να παρέχει επιπλέον όγκο δεδομένων στους συνδρομητές της, χωρίς οι ίδιοι να το έχουν αιτηθεί ή έστω να τους έχει γίνει προηγουμένως σχετική πρόταση για τροποποίηση των όρων της σύμβασής τους, με αντίστοιχη αύξηση του οφειλόμενου ποσού, συνιστά, σύμφωνα και με τη νομολογία του ΔΕΕ, αθέμιτη και δη επιθετική εμπορική πρακτική, η οποία συνιστά αυτόνομη έννοια του ενωσιακού δικαίου. Δηλαδή, η ζήτηση ορισμένης υπηρεσίας και δη εν προκειμένω της παροχής μεγαλύτερου όγκου δεδομένων κινητής τηλεφωνίας, πρέπει να αποτελεί ελεύθερη επιλογή εκ μέρους του καταναλωτή και όχι μονομερή επιβολή της συγκεκριμένης παροχής εκ μέρους της προμηθεύτριας εταιρείας προς τον ενάγοντα καταναλωτή, ο οποίος εν προκειμένω δεν επιθυμούσε την αύξηση του παρεχόμενου προς αυτόν όγκου δεδομένων κινητής τηλεφωνίας και μάλιστα με αντίστοιχη αύξηση του πάγιου ποσού, που κατέβαλε κάθε μήνα. Η εν λόγω αθέμιτη εμπορική πρακτική συνιστά επομένως αδικοπραξία αναγόμενη σε δόλο των οργάνων της εναγομένης.
Τρίτον διότι επιδικάζει στον καταναλωτή χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, παρότι τα ποσά των δύο παρανόμων αυξήσεων του παγίου του λογαριασμού του εν τέλει δεν χρεώθηκαν σε αυτόν κατόπιν καταγγελιών του κλπ, δηλαδή επιδικάζει στον καταναλωτή χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ανεξαρτήτως του ότι εν τέλει ο καταναλωτής δεν υπέστη περιουσιακή ζημία, καθώς έκρινε ότι αφενός η προπεριγραφείσα συμπεριφορά της εναγομένης-εφεσιβλήτου εταιρείας συνιστά αθέμιτη και δη επιθετική εμπορική πρακτική, και αφετέρου η τελευταία αφαίρεσε τα ως άνω παρανόμως χρεωθέντα στο λογαριασμό του ενάγοντος-εκκαλούντος καταναλωτή χρηματικά ποσά, μόνο ύστερα από σχετική όχληση του τελευταίου.
Τέταρτον διότι έκρινε ότι δεν ασκεί εν προκειμένω επιρροή ως προς τη στοιχειοθέτηση της ευθύνης της εταιρείας η μεταγενέστερη συγγνώμη του προϊσταμένου της υπαλλήλου της εναγομένης-εφεσιβλήτου εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, η οποία απηύθυνε στον ενάγοντα-εκκαλούντα καταναλωτή το υποτιμητικό «αφήστε τα δικηγορίστικα»….
