Όταν η ιστορία γράφεται δεν υπάρχει σωστή και λάθος πλευρά. Κάθε χώρα, κάθε λαός, κάθε κυβέρνηση και κάθε άνθρωπος στρέφεται με το μέρος της μίας ή της άλλης πλευράς ανάλογα με τις συγκυρίες, τις συνθήκες, τα δεδομένα, τις επιδιώξεις, τους στόχους, τις συμπάθειες , τις συνέπειες και τα συμφέροντα. Οι επιλογές κρίνονται όταν κριθεί και η ιστορία. Όταν αποκαλυφθούν οι αληθινοί πρωταγωνιστές, τα πραγματικά αίτια και οι ουσιαστικοί λόγοι που οδήγησαν στα ιστορικά γεγονότα. Το δράμα, από την αρχαιότητα έως σήμερα, το ενσαρκώνουν οι πρωταγωνιστές αλλά το βιώνουν κυρίως οι θεατές. Και αυτοί καλούνται να αποκαλύψουν τα αληθινά αίτια και να καθορίσουν την σωστή ή λάθος πλευρά της ιστορίας. Η Ελλάδα, όποτε ενεπλάκη με στρατιωτικά μέσα σε εμπόλεμες καταστάσεις ξένων εδαφών, όχι μόνο δεν ωφελήθηκε, αλλά αντιθέτως ζημιώθηκε. Κι αυτό το έγραψε η ιστορία. Η ουδετερότητα είναι κι αυτή μια επιλογή. Ακόμα και σε αυτό το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και στο παγκόσμιο περιβάλλον που η Ελλάδα συμμετέχει ενεργά, η διπλωματία της ουδετερότητας έχει και θέση και οντότητα εάν συνδυαστεί με ανθρωπιστική στήριξη και βοήθεια. Η πλευρά που θα διαλέξει μια χώρα , ένας λαός και μια κυβέρνηση δεν επιβάλλεται μέσα από συμμαχίες, κανόνες και πρωτόκολλα. Το χειρότερο σενάριο για την Ενωμένη Ευρώπη θα ήταν ο διχασμός της. Θα ήταν η πιο εφιαλτική συνέπεια ενός πολέμου που ξέσπασε στην γειτονιά της, μόνο για να διχάσει και εν τέλει να αποδυναμώσει την γηραιά ήπειρο. Αυτοσυγκράτηση, ψυχραιμία και πολιτική ωριμότητα χωρίς ενθουσιώδεις και παρακινδυνευμένες ενέργειες που θα έβαζαν σε άμεσο κίνδυνο την εγγυήτρια δύναμη της ειρήνης και της ενότητας μεταξύ των λαών. Γιατί αυτή είναι η Ευρώπη στην σημερινή συγκυρία. Η εγγυήτρια δύναμη.