ΒΑΝΤΑΡΑΚΗΣ: Η πανδημία δεν μας έγινε μάθημα!

Ο Καθηγητής του Τμ. Ιατρικής του Πανεπιστημίου Πατρών αναλύει τα βήματα που (δεν) κάναμε για τη δημόσια Υγεία, παρά τα όσα περάσαμε…

του Αχιλλέα Ροδίτη (από εφημ. Πολιτεία)

Πέρασαν τέσσερα χρόνια από τότε που η πανδημία χτυπούσε την «πόρτα» μας και «γκρεμούσε» συθέμελα την ήπια και φυσιολογική μας καθημερινότητα.

Ο μέχρι τότε «άγνωστος εχθρός», όπως τον αποκάλεσαν τα πιο επίσημα χείλη, ακόμα και του Έλληνα Πρωθυπουργού αλλά ακόμα και ξένων ηγετών, προκάλεσε διεθνείς αναταράξεις και τρόμο. Κυρίως «έφερε» αντιμέτωπους με τις πιο κρίσιμες αποφάσεις τους πιο κορυφαίους επιστήμονες αφού δεν ήξεραν πώς να αντιμετωπίσουν έναν ιό που ακόμα δεν είχε καν «συστηθεί» και το Σύστημα Υγείας βρισκόταν σα να βαδίζει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.

Αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι… πήραμε το μάθημά μας;. Γίναμε, άραγε, καλύτεροι; Βελτιωθήκαμε ως προς την ετοιμότητα και την υποδομή μας στον ευαίσθητο τομέα της δημόσιας Υγείας; Επιχειρώντας να δώσει απάντηση σε αυτό, μέσω της «Πολιτείας», ο Καθηγητής Υγιεινής του τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Πατρών κ. Απόστολος Βανταράκης δεν εμφανίζεται ιδιαίτερα αισιόδοξος και ικανοποιημένος. Όπως λέει, «εμπειρία μεγαλύτερη, έχουμε, στη διαχείριση κρουσμάτων κορονοϊού. Και οι υποδομές, όσον αφορά τις ΜΕΘ, αυξήθηκαν. Αλλά σε όλα τα άλλα, είμαστε …πίσω, στο ίδιο σημείο που ήμασταν και τότε»!

Α/ΘΜΙΑ ΥΓΕΙΑ

Στο κομμάτι που αφορά το Α/θμιο σύστημα Υγείας, ο Καθηγητής ήταν απ’ τους πρώτους που στο ξεκίνημα αλλά και σε όλη τη διάρκεια της πανδημικής κρίσης «φώναζε» δημόσια για την αναγκαιότητα να γίνουν άμεσες παρεμβάσεις από την πολιτεία. Ούτε τώρα, όμως, έχει σημειωθεί πρόοδος, υποστηρίζει. «Δεν οργανώθηκε ποτέ», προσθέτει, ενώ προτάσσει παραδείγματα άλλων κρατών.

ΠΡΟΛΗΨΗ: ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ…

Δίνοντας έμφαση στην πτυχή της προαγωγής, της πρόληψης και της προετοιμασίας, ο κ. Βανταράκης επισημαίνει πως τέσσερα χρόνια μετά, είμαστε στα ίδια και χειρότερα! «Δεν έχουμε οργανωθεί, όπως συνέβη σε άλλες χώρες». Τονίζει ότι είμαστε σε χειρότερο στάδιο όσον αφορά και την συνεργασία της κοινότητας, αποδίδοντας το αποτέλεσμα στην έντονη παραπληροφόρηση που υπήρξε. «Με δυσκολία ακούει ο κόσμος, οι πολίτες. Δεν πιστεύουν εύκολα και άρα δεν συνεργάζονται», σημειώνει. Επικαλείται και εδώ παραδείγματα από άλλες χώρες που φρόντισαν να προοδεύσουν και στο σκέλος της ενημέρωσης των πολιτών και του «κτισίματος» μιας συνεργασίας «πολίτη-πολιτείας» στη βάση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και συνεργασίας. «Μέχρι και η Πορτογαλία έχει κάνει βήματα μπροστά και σε αυτό το θέμα», αναφέρει ο κ. Βανταράκης.

ΛΙΓΟΤΕΡΟΙ ΟΙ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΙ ΦΕΤΟΣ

Ως ατράνταχτο παράδειγμα, για του λόγου το αληθές, επικαλείται τα ανησυχητικά στοιχεία που αφορούν στους πάσης φύσεως εμβολιασμούς το φετινό χειμώνα. «Δείτε τα στοιχεία. Οι εμβολιασμοί, φέτος, μειώθηκαν περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά. Μιλώ για όλους τους εμβολιασμούς, για γρίπη κ.λπ.), εξηγεί. Και ερμηνεύοντας το γεγονός, υπογραμμίζει την παραδοξότητά του ότι ενώ μετά από αυτό που περάσαμε θα έπρεπε να υπάρχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη των πολιτών προς το Σύστημα Υγείας, αντιθέτως οι πολίτες εμπιστεύονται λιγότερο. Και παίρνουν πιο αψήφιστα, θέματα που έχουν να κάνουν με την ίδια τους την υγεία και με την δημόσια υγεία!

ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Μία παράμετρος καθοριστικής σημασίας για εκείνον είναι και αυτή της μηδενικής δράσης ενημέρωσης στα σχολεία. Όπως από χρόνια τονίζει, εκεί έπρεπε να είναι στραμμένη η προσοχή του κράτους, με σκοπό να αναπτύξει την γνώση στην προαγωγή υγείας. Ήταν εξάλλου κάτι το οποίο ζητούσε επίμονα με δημόσιες τοποθετήσεις του, διαρκώς μετά το ξέσπασμα της πανδημίας. «Αλλά ούτε κι εκεί έγινε το οποιοδήποτε βήμα», καταλήγει.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Με άλλα λόγια, ο κ. Βανταράκης παραθέτει μία πραγματικότητα που αν μη τι άλλο μας φέρνει στον νου την κατάσταση που ήδη υπήρχε στην Ελλάδα προ της πανδημίας. Μια κατάσταση που δεν άλλαξε παρά το πάθημα. Δίχως μάλιστα να προσθέσουμε σε όλα τα παραπάνω, τα γνωστά προβλήματα της τεράστιας έλλειψης ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία, εξαιτίας της μη μονιμοποίησης αλλά και των μισθών που εξωθούν ιατρούς και εργαζόμενους προς αναζήτηση καλύτερης επαγγελματικής λύσης στο εξωτερικό!