ΣΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ:ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ ΓΙΑ ΟΠΑΔΙΚΗ ΒΙΑ

Θέμα: Η Σία Αναγνωστοπούλου στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση της
επίκαιρης επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για την έξαρση των φαινομένων βίας με
αφορμή τον αθλητισμό και τα ερωτήματα για τις ενέργειες των αστυνομικών
αρχών σχετικά με τη λειτουργία της λέσχης φιλάθλων, στην οποία φέρεται να
ήταν μέλη οι συλληφθέντες για τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού.
Αναλυτικά η τοποθέτηση:
«Βρισκόμαστε εδώ, περίπου δέκα μέρες μετά την ψήφιση του – προβληματικού απ’
όλες τις απόψεις- νομοσχεδίου για την αντιμετώπιση του φαινομένου της οπαδικής
βίας. Το συζητήσαμε. Τα είχαμε πει και τότε, τα επαναλαμβάνω και σήμερα. Η
Κυβέρνηση και για την οπαδική βία, τη μόνη επένδυση που κάνει, είναι σε έναν
επιφανειακό λαϊκισμό που αντιμετωπίζει τα κοινωνικά φαινόμενα με μία και
μοναδική θεραπεία: μεγαλύτερες ποινές.
Δεν θα αναφερθώ στα σοβαρά νομικά ζητήματα που εγείρουν αυτές οι αποφάσεις,
ούτε για την εφαρμοσιμότητά τους κλπ. Αλλά θα μείνω σε ένα πράγμα. Θα πάρω το
ερώτημα που έκανε ο εισηγητής μας, κ. Μωραΐτης: κατά πόσο η αστυνομία έκανε
πριν την δολοφονία του Άλκη Καμπανού τη δουλειά της και κατά πόσο μετά έρχεται
η πολιτεία, η Κυβέρνησή σας και με ένα οριζόντιο μέτρο -κλείσιμο όλων των
λεσχών- προσπαθεί να θεραπεύσει αυτό που δεν έκανε πριν, για να προλάβει τη
δολοφονία;
Κύριε Υπουργέ, είναι περίεργο το πώς η Αστυνομία -η Κυβέρνησή σας-
ανακαλύπτει οπλοστάσια στα πανεπιστήμια και φτάνει πάρα πολύ γρήγορα στη
δημιουργία αστυνομίας εντός των πανεπιστημίων, όμως αδυνατεί να ελέγξει τι
γίνεται μέσα στις λέσχες φιλάθλων. Φτάσαμε στη δολοφονία του Άλκη για να
έρθετε μετά και να κάνετε τι; Να κλείσετε όλες τις λέσχες. Αυτό θα ήταν γελοίο αν
δεν ήταν δραματικό.

Εγώ το είπα και στην ομιλία μου στο πλαίσιο της προηγούμενης συζήτηση για το
νομοσχέδιο, θα το επαναλάβω και σήμερα. Η οικογένεια του Άλκη Καμπανού με
ευαισθησία και οδύνη βέβαια, είπε ένα πράγμα: Να μην υπάρξει άλλος νεκρός.
Χρέος μας είναι εδώ να συζητήσουμε το πώς δεν θα υπάρξει άλλος νεκρός.
Η Κυβέρνησή σας έφερε ένα νομοσχέδιο -που ψηφίστηκε ως νόμος- που με
μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε διάχυση της κουλτούρας της βίας. Δεν περιορίζει τη
βία, δεν την ελέγχει. Γιατί η αυστηροποίηση των ποινών δεν προλαμβάνει τη βία,
δεν συγκρούεται με τη βία. Το μόνο που κάνει είναι να δημιουργεί μία διάχυση της
βίας χωρίς αποτελεσματικότητα.
Κύριοι Υπουργοί, παίρνετε το σχέδιο Θάτσερ της δεκαετίας του ’80, ένα
αποτυχημένο από την κορυφή ως τα νύχια σχέδιο που είχε η Θάτσερ, πράγμα που
αναγνωρίζει όλος ο κόσμος πια. Τι έκανε για να αντιμετωπίσει την οπαδική βία;
Έβαλε ταυτοποίηση θεατών, κάμερες, έδιωξε το λαϊκό στοιχείο από τις κερκίδες και
το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Να μεταφερθεί η βία από τις κερκίδες στους δρόμους,
στις γειτονιές κ.λπ.. Σήμερα θεωρείται το πιο αποτυχημένο μοντέλο και το φέρνετε
το 2022 στην ελληνική Βουλή!
Βέβαια, δεν είναι το μόνο από τη Θάτσερ που έχετε ζηλέψει και το εισάγετε στον
21ο αιώνα. Το έχουμε δει και σε άλλα πράγματα, την οικονομία, τη λιτότητα, την
ακρίβεια, σε όλα αυτά.
Η Νέα Δημοκρατία το 2019, εκλέχτηκε με την υπόσχεση για νόμο και τάξη,
ασφάλεια παντού. Έκανε σφοδρή κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ τότε ως κυβέρνηση, ό,τι
παντού υπάρχει ανασφάλεια, παντού βία κ.λπ.. Δυόμιση χρόνια μετά βρισκόμαστε
σε μία περιδίνηση βίας. Βρισκόμαστε σε μία διάχυτη κουλτούρα βίας. Να πιάσω τις
γυναικοκτονίες, να πιάσω τι γίνεται στους δρόμους; Διάχυτη κουλτούρα βίας!
Δεν έχετε κάνει απολύτως τίποτα. Γιατί, κύριοι Υπουργοί; Δεν είναι δυνατόν να
υπάρχει πνεύμα αστυνομοκρατίας, και όχι εμπέδωσης του ελέγχου που χρειάζεται
και της εφαρμογής του νόμου, που θα έπρεπε να έχει η Αστυνομία, ούτε
αυστηροποίησης των ποινών και ποινικοποίησης της νεολαίας. Θυμόμαστε την
ποινικοποίηση της μπύρας που έπιναν οι νέοι, από τον Πρωθυπουργό που έλεγε ότι
αυτή ευθύνεται για τη μετάδοση του κορωνοϊού; Νομίζω ότι τα θυμόμαστε όλα.
Όλα αυτά δείχνουν ότι έχουμε μία διάχυση της βίας σε αυτά τα δυόμισι τελευταία
χρόνια. Προς Θεού -και σας προλαβαίνω- δεν εννοώ ότι βία γεννήθηκε το 2019,
αλλά έχουμε πια μια απροκάλυπτη κατάσταση, στην οποία εσείς απαντάτε
συνέχεια με αυστηροποίηση.
Η δική μας πρόταση είναι διαφορετική. Πρέπει να υπάρχει πρόληψη. Όταν βλέπεις
ότι έχεις οργανωμένη βία, οπαδική βία σε εφηβική και μετεφηβική ηλικία, πρέπει
να φροντίσεις για την πρόληψη, με ένα συγκροτημένο σχέδιο το οποίο ξεκινάει από
την παιδεία, από την ύπαρξη μαθημάτων -που έχετε καταργήσει- όπως της
Κοινωνιολογίας, που είναι το σημαντικότερο, για να μπορεί να δει ο νέος και η νέα
αλλιώς τον εαυτό του στην κοινωνία. Πολιτιστικές εκδηλώσεις κλπ.

Είναι και ο ερασιτεχνικός αθλητισμός. Είναι όλα αυτά που μπορούν να βάλουν τη
νεολαία σε ένα άλλο σύστημα αξιών, το οποίο εσείς καταργείτε ως άχρηστο, γιατί
δεν δίνει δεξιότητες. Και περιμένετε να αντιμετωπιστεί η οπαδική βία.
Δεύτερον όμως και σημαντικότερο, σύγκρουση με την ίδια την οπαδική βία –γιατί
πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους- είναι να δούμε αυτά τα οργανωμένα
επιχειρηματικά και παρασιτικά συμφέροντα που εδώ και χρόνια έχουν εισβάλει
στον αθλητισμό. Ποιοι είναι αυτοί οι πρώην αστυνομικοί που ήταν σε λέσχες
φιλάθλων; Τι είναι όλα αυτά τα οργανωμένα επιχειρηματικά και παρασιτικά
συμφέροντα; Θα μιλήσουμε για αυτό; Έχετε σκοπό να μιλήσετε με αυτό και να
συγκρουστείτε; Τι είναι αυτοί οι στρατοί που δημιουργούν κυριαρχία στις πόλεις;
Πώς μέσα στις λέσχες φιλάθλων αλλά και στην υπόλοιπη κοινωνία έχει αυξηθεί σε
τέτοιο δραματικό βαθμό ακόμα μία φορά το ακροδεξιό φαινόμενο; Κάτι συμβαίνει.
Θα συγκρουστείτε με αυτά ή απλώς θα ανεβάζετε τις ποινές για να χαϊδεύετε το
θυμικό των ανθρώπων που δεν δημιουργεί καμία προϋπόθεση ούτε για πρόληψη
ούτε για αναμέτρηση;
Κλείνω λέγοντας ένα πράγμα. Αυτή η διάχυση της βίας ξεκινάει από μία λάθος
αντίληψη, στο πώς χειρίζεται μία πολιτεία, η Κυβέρνηση η ίδια, κρίσιμα θέματα.
Αυτή η λάθος αντίληψη και η αυστηροποίηση των ποινών, η αντίδραση και ο
ρατσισμός –είδαμε να μιλάτε για πρόσφυγες καλούς και κακούς, είδαμε τι έγινε με
τον Ρομά, τον Νίκο και πώς σκοτώθηκε – αυτή η διάχυση της κουλτούρας του
διαχωρισμού, της έλλειψης αποδοχής της διαφορετικότητας, το έλλειμμα
δημοκρατίας, όλα αυτά δεν θα βγουν σε καλό σε αυτή την κοινωνία. Είσαστε
υποχρεωμένοι -εγώ δεν το πιστεύω ότι μπορείτε να το κάνετε γιατί είναι ιδεολογικό
και πολιτικό το πρόβλημα- και είμαστε υποχρεωμένοι όλοι να μιλήσουμε και να σας
εγκαλούμε συνέχεια για αυτά».