Μόλις πριν από τέσσερις ημέρες ένα περιστατικό που θα μπορούσε να είναι μοιραίο εξέθεσε την ΔΕΔΔΗΕ, τους κατασκευαστές του έργου αλλά και τον Δήμο Πατρέων. Γυμνό καλώδιο προκάλεσε μικρή ευτυχώς έκρηξη όταν πατήθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο σε έναν χώρο που κανονικά θα έπρεπε να είναι αποκλεισμένος για την κίνηση οχημάτων και με ασφαλείς διαδρόμους για τους πεζούς.
Φωνάζουν οι κάτοικοι για ολιγωρία των υπευθύνων, φωνάζουμε κι εμείς με τη σειρά μας ως δημοτική παράταξη εδώ και καιρό με επιτόπιες αυτοψίες για την καθυστέρηση που παρατηρείται σε όλα τα έργα εντός του ιστορικού κέντρου αλλά και λίγο μακρύτερα. Έργα που έχουν χρηματοδοτηθεί επαρκώς, έχουν ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια και δυστυχώς δεν είναι ακόμα ορατή η ολοκλήρωσή τους. Η Τριών Ναυάρχων, η άνω πόλη γύρω από τον Παντοκράτορα, η πλ. Ελευθερίας και η ευρεία πεζοδρόμηση καρκινοβατούν συσσωρεύοντας καθημερινά προβλήματα και δημιουργώντας κινδύνους στους κατοίκους, στους επαγγελματίες αυτών των περιοχών αλλά και στους διερχόμενους δημότες. Έργα που είναι απαραίτητα για την Πάτρα των επόμενων δεκαετιών έχουν γίνει βραχνάς μιας πόλης που είναι όμηρος εργολάβων.
Κι αντί ο Δήμος να αναλάβει τις ευθύνες του και να προχωρήσει στην επιτάχυνση των έργων και την απόδοσή τους στο κοινωνικό σύνολο, δικαιολογείται λέγοντας ότι χρειάζεται κεντρική οργάνωση και σχεδιασμός. Θα θυμίσουμε στους αρμόδιους αντιδημάρχους ότι ο ρόλος της Δημοτικής Αρχής είναι και αυτός. Να σχεδιάζει και να οργανώνει τα του δήμου, να εξασφαλίζει χρηματοδότηση είτε από το κεντρικό κράτος είτε από ευρωπαϊκά προγράμματα, να επιλέγει τα έργα που χρειάζεται η πόλη και να αναλαμβάνει την υλοποίησή τους. Η ομολογία αδυναμίας σε αυτόν τον ρόλο δεν μπορεί να αποτελεί επαρκή δικαιολογία. Είναι σαφές πλέον ότι η αποκέντρωση και η περιφερειακή ανάπτυξη απαιτούν δυνάμεις που πιστεύουν σε αυτόν τον ρόλο με στόχο την ανάδειξη της Πάτρας σε μητροπολιτικό Δήμο της Δυτικής Ελλάδας. Αν η δημοτική αρχή επιλέξει να ανταποκριθεί στις ευθύνες της γνωρίζει ότι θα είμαστε δίπλα της. Έως τότε όμως τουλάχιστον ας μην δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στον λαό από όσα δημιουργεί το κεντρικό κράτος.