Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ «ΑΝΤΙΔΟΤΟ», λέει ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων & Αιγιαλείας ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, αναφερόμενος στη νεανική βία και στον «ψεύτικο» κόσμο, που, όπως επισημαίνει, “χτίζουμε” για τα παιδιά μας… Και συστήνει: Επιστροφή στον Χριστό και στην Αγάπη και απομάκρυνσή μας απ’ την ύλη…

Συνέντευξη στον Αχιλλέα Ροδίτη 

Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κκ Ιερώνυμος, μας δέχθηκε στην Μητρόπολη, στο Αίγιο, για μια συζήτηση – «εξομολόγηση» για τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα με επίκεντρο στους νέους. Οι απαντήσεις του, σε κάνουν να ανασκουμπωθείς και να σκεφτείς, πιο σοβαρά, για το ποιος φέρει την ευθύνη… αλλά και πώς όλα μπορούν να αλλάξουν!

• Σεβασμιότατε, παίρνω αφορμή από την πρόσφατη συνάντησή σας με μικρά παιδιά που τα καλέσατε για να τους δώσετε από μία λαμπάδα, αλλά κυρίως για να τους μεταδώσετε το μήνυμα… να αγαπούν όλα τα άλλα παιδιά. Σε μια εποχή που η νεανική βία είναι θέμα, αποκτά βαρύνουσα σημασία…

Αυτό που έχω αποκομίσει εγώ, και από τους ιερούς ναούς και από τον δρόμο, είναι ότι τα παιδιά μας είναι πολύ καλά! Έχουν καλές καρδιές, έχουν καλά στοιχεία και αγνές ψυχές, έχουν αυτή την αγνότητα και την ζωντάνια που διακρίνει αυτές τις ηλικίες. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο στα παιδιά, όσο σε εμάς τους μεγαλύτερους. Διότι, τα παιδιά βγάζουν βία, εγκληματικότητα, το μπούλινγκ, αλλά αν κοιτάξουμε την ιστορία και κοιτάξουμε και την κοινωνία στην οποία μεγαλώνουν τα παιδιά μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι τα παιδιά ενεργούν όπως οι μεγαλύτεροι…

• Άρα το μήνυμα προς τα παιδιά, ποιο είναι;

Είναι να έχουν αγάπη , να αγαπά το ένα παιδί το άλλο, να συμμερίζεται τον πόνο του άλλου. Πρέπει τα παιδιά να αρχίσουν να σκέφτονται ότι δεν είναι μόνο σάρκα, αλλά έχουν κι ένα πνεύμα. Και αυτό το πνεύμα έχει σχέση με τον Θεό. Και αυτό το βρίσκουμε με την συμμετοχή μας στα ιερά μυστήρια της εκκλησίας και την ανάγνωση της Καινής Διαθήκης και βιβλία που έχουν σκοπό να «τραφεί» το πνεύμα και η ψυχή του ανθρώπου. Και μέσα από αυτά, τα παιδιά μαθαίνουν τι σημαίνει αγάπη, ηρεμία, γαλήνη.

• Συνεπώς, η έλλειψη αγάπης είναι η αιτία;

Βεβαίως. Το μήνυμα του Χριστού μας, που αντλούμε από την Καινή Διαθήκη, είναι αυτό ακριβώς: η Αγάπη.

• Τι σας προβληματίζει λοιπόν στη σημερινή εποχή;

Αυτό που με προβληματίζει περισσότερο είναι η υποκρισία των ανθρώπων. Δεν υπάρχει ειλικρίνεια στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, όπου κι αν κοιτάξεις, και στον χώρο το δικό μας. Δυστυχώς, η κοινωνία στην οποία μεγαλώνουν τα παιδιά μας, είναι μια κοινωνία ψεύτικη. Και τα παιδιά, οι νέοι, το καταλαβαίνουν αυτό, και το ψέμα δεν το θέλουν. Νιώθουν την αναλήθεια στις σχέσεις των ανθρώπων. Κι επειδή το καταλαβαίνουν, αντιδρούν αρνητικά. Όταν βλέπω παιδιά με τα σακίδια στους ώμους να κουβαλούν μολότοφ ή ένα παιδί που ασκεί βία σε ένα άλλο παιδί ή εκείνο που σκίζει τα βιβλία, θέλει να δείξει ότι… ‘είμαι κι εγώ εδώ, έχω κι εγώ θέση’. Θέλει, δηλαδή, να τρέξουμε και να καθίσουμε δίπλα του, να ασχοληθούμε. Εγώ ανησυχώ, το ξαναλέω, για την υποκρισία και τον ψεύτικο κόσμο τον οποίο κτίζουμε και διαμορφώνουμε για τις νέα γενιές.

• Τι πρέπει να κάνουμε;

Θα πρέπει όλοι μας, και οι ταγοί της Εκκλησίας, και οι πολιτικοί μας, και όλοι μας, να δουν τον εσωτερικό τους κόσμο και μετά να ανοίξουμε τα φτερά μας και τους δρόμους και το μυαλό μας για να πλησιάσουμε τα νέα παιδιά, τα οποία καταλαβαίνουν το ψέμα μας. Γιατί εμείς οι μεγάλοι φτιάχνουμε έναν ωραίο κόσμο με λόγια ψεύτικα, αλλά αυτός ο κόσμος είναι χάρτινος.

• Πρακτικά πώς θα το αλλάξουμε όλο αυτό;

Πρέπει να αφήσουμε να ξαναέρθει ο Χριστός στη ζωή μας. Ας δοκιμάσουμε, όπως είπα πρόσφατα, να ξαναβάλουμε τον Χριστό στην Εκπαίδευση και να δούμε μήπως τελικά αυτό είναι το Φάρμακο που θα διορθώσει, όχι μόνο τους νέους ανθρώπους; Τα παιδιά μας δεν είναι άνθρωποι που απορρίπτουν τον Χριστό. Αλλά δεν τους δίνουμε την δυνατότητα να ασχοληθούν με τον Χριστό, όταν τον καταργούμε απ’ τα σχολεία.

• Όμως στα σχολεία δεν υπάρχουν μόνο παιδιά της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης…

Βεβαίως, και μάλιστα το μάθημα της Θρησκειολογίας πρέπει να υπάρχει μέσα στα Θρησκευτικά. Εμείς δεν έχουμε απαίτηση να μη μάθουν για την θρησκεία τους τα παιδιά που είναι μουσουλμανάκια, ινδουιστές κ.λπ., όλα τα παιδιά τα αγκαλιάζουμε. Κι εμείς πρέπει να μαθαίνουμε, διότι αλίμονο αν οι Χριστιανοί δεν γνωρίζουμε και για τις άλλες θρησκείες. Ίσα ίσα που έτσι θα αντιληφθούμε την μεγάλη διαφορά, διότι η θρησκεία μας είναι Πίστη αφού έχουμε Ανάσταση Χριστού.

• Θα δεχόσασταν στην εκκλησία πολιτικούς και δη τον Πρωθυπουργό ή αρχηγούς κομμάτων;

Εννοείται. Ως απλούς πιστούς. Άπαντες είναι ευπρόσδεκτοι στην εκκλησία, καθένας προσέρχεται με την πίστη του και υπό το βλέμμα του Κυρίου μας.

ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΕΙ Η ΚΡΙΣΗ…;

• Μήπως για τα προβλήματα της σημερινής κοινωνίας παίζει ρόλο και η οικονομική κατάσταση; Αλλά κι η πανδημία που προηγήθηκε;

Οι Έλληνες, οι γονείς και παππούδες μας, έχουν περάσει πολύ χειρότερες περιόδους απ’ ότι εμείς. Τουρκοκρατία, πολέμους κ.α.. Αλλά ήταν ευτυχισμένοι και αγαπημένοι. Εμείς τώρα ναι μεν έχουμε μια οικονομική δυσπραγία αλλά το πρόβλημα είναι ότι έχουμε γαλουχηθεί μέσα στην ύλη. Έτσι, δυστυχώς, μεγαλώνουμε και τα παιδιά μας, δίχως άλλες αναζητήσεις πνευματικές. Σας λέω ένα παράδειγμα: την περίοδο της οικονομικής κρίσης, αυτοί που αντέδρασαν περισσότερο ήταν εκείνοι που έχουν εκατομμύρια και δισεκατομμύρια, γιατί καθημερινά έχαναν. Όσοι όμως ήταν στον χώρο της εκκλησίας, έλεγαν: ‘Δόξα τω Θεό, έχουμε την υγειά μας, και με τα λίγα μια χαρά είμαστε’. Υπάρχουν οικονομικά προβλήματα αλλά τους ανθρώπους κοντά στον Χριστό δεν τους αγγίζει αυτό. Ούτε τους νέους τους αγγίζουν τέτοια πράγματα, έχουν αγάπη μέσα τους που απλά θέλουν να την δώσουν…

ΕΚΚΛΗΣΙΑ & ΠΟΛΙΤΕΙΑ: ΚΟΝΤΑ Ή ΜΑΚΡΙΑ…;

• Σεβασμιότατε, επανέρχομαι στο θέμα της Πολιτείας και της σχέσης με την Εκκλησία. Τι θέση έχετε;

Η Πολιτεία πρέπει να βγάλει τις παρωπίδες και τις τσίμπλες απ’ τα μάτια και να προσκαλέσει την Εκκλησία, να συζητούμε το πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά. Οι ρόλοι είναι διακριτοί. Δεν μπαίνουμε στα πόδια τους. Αλλά τον ίδιο λαό διακονούμε. Και προσπαθούμε, οι πολιτικοί να του δώσουν την οικονομική και κοινωνική ασφάλεια κι εμείς την πνευματική. Αν αυτό το καταλάβουν, τότε πολλά μπορούμε να αλλάξουμε. Δυστυχώς όμως δεν μας θέλουν, μας απορρίπτουν, μας θέλουν όποτε θέλουν…  Ας το καταλάβουν για να ξανακαθίσουμε στο ίδιο τραπέζι. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκόσμια. Μόνο που η παγκοσμιοποίηση δεν το θέλει και φοβάμαι πως θα βιώσουμε χειρότερα πράγματα…

• Με αυτά που συνέβησαν κατά πολιτικών σε ναούς, με αφορμή τον νόμο των ομόφυλων, συμφωνείτε;

Έχω δηλώσει ότι είμαι αντίθετος. Δεν επιτρέπονται ούτε χαστούκια, ούτε φωνές στους ιερούς ναούς. Μένουμε στις θέσεις μας, αυτές της Εκκλησίας, όταν κάποιος ποδοπατά το Ευαγγέλιο βγαίνουμε και τον καταδεικνύουμε, αλλά από κει και πέρα τον αφήνουμε στο έλεος του Θεού. Δεν μπορεί η Εκκλησία να έχει κηρύγματα μίσους και κακίας. Η Εκκλησία, ο Χριστός μας, είναι Αγάπη. Αλλά κι αυτοί οι οποίοι αμαρτάνουν, είναι υποχρεωμένοι να δείξουν την Αγάπη τους προς τον Θεό.

ΔΕΙΤΕ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ ΟΛΗ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: