Η Ευρώπη δεν αρκεί να είναι γένους θηλυκού, πρέπει και να το αποδείξει

Η Ευρώπη σήμερα θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί με τον τρόπο της «καθρέφτη» της θέσης της γυναίκας στον σύγχρονο κόσμο. Ενώ είναι μια από τις περιοχές με τη μεγαλύτερη ασφάλεια και την πιο δίκαιη αντιμετώπιση των γυναικών στον πλανήτη, εντούτοις παραμένει ακόμη σε σοβαρή εκκρεμότητα η ουσιαστική ισότητα των φύλων, με τις διακρίσεις να αποτελούν «αγκάθι» σε πολλούς τομείς του δημόσιου βίου των κρατών μελών της.

Από την εκπροσώπηση στα κέντρα λήψης αποφάσεων, την πολιτική και τις επιχειρήσεις, μέχρι την πρόσβαση στην αγορά εργασίας, το μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών και τη παρενόχληση με βάση το φύλο, η Ευρώπη  φαίνεται ότι έχει ακόμη να διανύσει πολύ μεγάλο δρόμο σε σχέση με  τα δικαιώματα των γυναικών ώστε να μπορέσει να γεφυρώσει τις διαφορές που έχουν οικοδομηθεί πάνω σε στερεότυπα  τα οποία δυστυχώς αποδεικνύονται πιο ανθεκτικά από τις μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενες πολιτικές.

Θα έλεγε λοιπόν κανείς ότι ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα της Ευρώπης την επόμενη πενταετία, είναι να καταφέρει να κλείσει την ψαλίδα των διακρίσεων, να προωθήσει την ισότητα των ευκαιριών μεταξύ των δύο φύλων, αλλά και να θέσει τέλος στη βία κατά των γυναικών η οποία λαμβάνει πολύ ανησυχητικές διαστάσεις και στη χώρα μας.

Αυτό το στοίχημα δεν είναι μόνο γυναικεία υπόθεση. Αφορά τη κοινωνία στο σύνολό της και έχει αλυσιδωτές αντιδράσεις και επιδράσεις στην οικονομία, την πολιτική, την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τη ζωή και τον άνθρωπο. Είναι ζήτημα κοινωνικών δικαιωμάτων.

Η αρχή θα έλεγε κανείς ότι πρέπει να γίνει από την παροχή δυνατοτήτων και κινήτρων ώστε οι γυναίκες να αποκτήσουν πλήρη οικονομική ανεξαρτησία. Είναι άλλωστε κοινώς αποδεκτό ότι η οικονομική ανεξαρτησία λειτουργεί ως κλειδί για την ασφάλεια των γυναικών, τη χειραφέτηση και την προσωπική τους ανεξαρτησία.

Τα εµπόδια ώστε να συμβεί κάτι τέτοιο σε ποσοστό που θα αγγίζει το αντίστοιχο των ανδρών, είναι πολλά. Οι γυναίκες στην Ε.Ε. αντιμετωπίζουν προβλήματα πρόσβασης στην αγορά εργασίας, εργάζονται λιγότερο από τους άνδρες και σε χειρότερα αµειβόµενους κλάδους, διακόπτουν συχνότερα τη σταδιοδροµία τους, δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες εξέλιξης, παίρνουν προαγωγή λιγότερο συχνά και πιο δύσκολα από ό,τι οι άνδρες ενώ δεν υπάρχει εξισορρόπηση στον επιμερισμό των ευθυνών φροντίδας μεταξύ ανδρών και γυναικών σε οικογενειακό επίπεδο.

Αυτό πέρα από την κοινωνική του διάσταση έχει και την οικονομική καθώς το χάσμα στα ποσοστά απασχόλησης κοστίζει στην οικονομία της Ευρώπης  πολλά δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Είναι απαραίτητη η ενίσχυση μιας σειράς μέτρων όπως τα προγράµµατα εκπαίδευσης, µετεκπαίδευσης και βελτίωσης δεξιοτήτων,  η παροχή ποιοτικής φροντίδας παιδιών και ατοµικής καθοδήγησης, η αύξηση της ευαισθητοποίησης των εργοδοτών σχετικά µε τις δυσκολίες που αντιµετωπίζουν οι γυναίκες, οι νέες ευκαιρίες µέσω της πρόσβασης σε χρηµατοδότηση, η εξατοµικευµένη στήριξη για την έναρξη επιχειρηµατικής δραστηριότητας, η ενίσχυση της συµµετοχής των γυναικών στον ψηφιακό τοµέα µέσω της αµφισβήτησης των στερεοτύπων, της προώθησης της εκπαίδευσης και της κατάρτισης στις ψηφιακές δεξιότητες.

Κι αν η πρόσβαση στην εργασία συμβάλει στη χειραφέτηση, τι συμβαίνει με τη βία κατά των γυναικών είτε αυτή είναι σωματική, είτε σεξουαλική;H εξάλειψη αυτού του φαινομένου είναι ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας της Ευρώπης.

Τα κράτη µέλη οφείλουν να προλαµβάνουν και να ποινικοποιούν όλες τις µορφές βίας, να προστατεύουν τα θύµατα στα οποία θα πρέπει να παρέχεται η δυνατότητα καταγγελίας πράξεων βίας μέσω προσβάσιμων και εύχρηστων διαύλων  και να προσάγουν τους δράστες ενώπιον της δικαιοσύνης.

Επίσης θα πρέπει να εξασφαλίζεται ανεμπόδιστα η  πρόσβαση των θυμάτων στη δικαιοσύνη, όπως και το κατάλληλο επίπεδο εξειδικευμένης προστασίας και υποστήριξης.

Τρίτος αλλά καθοριστικός παράγοντας πάνω στον οποίο οφείλει να δουλέψει η Ευρώπη, είναι η συμμέτοχή των γυναικών στην πολιτική και τη λήψη αποφάσεων.Για να αλλάξει το τοπίο και να χτυπηθεί στη ρίζα του το στερεότυπο, θα πρέπει οι γυναίκες να διευκολυνθούν να αναδείξουν τα ταλέντα τους και να λάβουν θέση στα υψηλά διοικητικά πόστα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να συμβάλει καθοριστικά στην αλλαγή των στερεοτύπων με βάση το φύλο και το επικρατέστερο «αρσενικό» προφίλ ηγεσίαςτο οποίο οδηγεί σε  αναστολή των γυναικείων φιλοδοξιών αλλά και των πολλών γυναικείων δυνατοτήτων. Η Ευρώπη δεν αρκεί να  είναι γένους θηλυκού. Πρέπει και να το αποδείξει.

Την Κυριακή που θα προσέλθουμε στις κάλπες για την Ευρωβουλή θα πρέπει γυναίκες και άνδρες να έχουμε κατά νου ότι η ισότητα είναι ζήτημα πολιτισμού. Και παράλληλα  είναι μια πρόκληση για μεγαλύτερες ευκαιρίες και περισσότερη ισορροπία, άρα και για περισσότερη ευτυχία για όλους.

Σε μια κοινωνία ισότητας, όλοι είναι κερδισμένοι.

Άννα Μαρία Ρογδάκη

Υποψήφια Ευρωβουλευτής της ΝΔ