Πάτρα: Παρουσιάστηκε το βιβλίο του Γιώργου Πλούμη “Με τη Σκόνη της κιμωλίας” στο βιβλιοπωλείο Discover

Την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου στο βιβλιοπωλείο discover, με ευκαιρία την παρουσίαση του βιβλίου του εκπαιδευτικού, χημικού Γιώργου Πλούμη, <<Με την σκόνη της κιμωλίας>> έγινε μία πολύ ωραία εκδήλωση και συζήτηση με θέμα την πολύπαθη Παιδεία μας, με ομιλητές διακεκριμένους εκπαιδευτικούς της πόλεως μας.

Πρώτος πήρε τον λόγο ο φιλόλογος Σπήλιος Θεοδωρακόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε κατ’ αρχήν στη σχέση του με τον συγγραφέα από τα μαθητικά του χρόνια, αφού τον είχε μαθητή, την εποχή του μαυροπίνακα και της κιμωλίας τότε που ο δάσκαλος είχε άλλη αξία.

Μίλησε για την αναγκαιότητα της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, αίτημα πάγιο και διαρκές της εκπαιδευτικής κοινότητας, και αναφέρθηκε και στην σημερινή εποχή της κρίσης, της αμφισβήτησης, όπου κυριαρχεί η τεχνολογία και η ανάγκη του ανθρώπου για έκφραση για επικοινωνία έχει αντικατασταθεί από τα <<τηλε>>,όπως τα χαρακτήρισε. 

Εξέφρασε όμως την αισιοδοξία ότι αυτός ο μηδενισμός σήμερα των πάντων, θα είναι μία νέα αρχή ανάτασης και κατέληξε, μήπως θα πρέπει να γυρίσουμε στον μαυροπίνακα, να σβήσουμε με τον σπόγγο τα λάθη μας και να κάνουμε μία νέα αρχή.

Μετά πήρε τον λόγο ο δάσκαλος Βαγγέλης Κομποχόλης, ο οποίος αφού έκανε μία αναδρομή της φιλίας του με τον συγγραφέα από τα παιδικά του χρόνια, 

μίλησε για τον ρόλο του δασκάλου και τις δυσκολίες που συναντά στην επιτέλεση των καθηκόντων του. Είπε για τις αξίες που πρέπει να μεταλαμπαδεύει ο δάσκαλος στα παιδιά, για την σχέση δασκάλου και μαθητών , τις δυσκολίες αυτής της σχέσης, αλλά και την χαρά του δασκάλου και των μαθητών, όταν αποκαθίσταται η αμοιβαία μεταξύ τους εμπιστοσύνη, και προτρέπει στην στήριξη του δασκάλου, τόσο από την πολιτεία, όσο και από την κοινωνία.

Ο Φώτης Δημητρόπουλος φιλόλογος συγγραφέας, είπε για τις αναμνήσεις που του φέρνει η κιμωλία από τα μαθητικά του χρόνια, αλλά και από τα χρόνια που δίδασκε στις σχολικές αίθουσες, μίλησε για την διάθεση προσφοράς και την αγάπη του συγγραφέα προς τους μαθητές του. 

Τόνισε και αυτός την αναγκαιότητα της επιμόρφωσης, αλλά και της οικονομικής αναβάθμισης των εκπαιδευτικών. Αναφέρθηκε στην αμφίδρομη σχέση μεταξύ δασκάλου και μαθητή, ο δάσκαλος διδάσκει αλλά και διδάσκεται είπε. Είπε ακόμη ότι παλαιότερα ο δάσκαλος μπορούσε να προσφέρει πολύ περισσότερα, δεν ξέρει αν γίνεται αυτό σήμερα με όσα συμβαίνουν στα σχολεία , βία, αμφισβήτηση του δασκάλου κ.λ.π, και κατέληξε αισιόδοξα παρομοιάζοντας τον δάσκαλο με τον Προμηθέα που προσφέρει το φως στους μαθητές του.

Τέλος τον λόγο πήρε ο συγγραφέας, ο οποίος αφού ευχαρίστησε τους ομιλητές αλλά και τους συντελεστές αυτής της εκδήλωσης, είπε ότι η αμφισβήτηση και η σκληρή και ίσως άδικη κριτική του δασκάλου από μέρος της κοινωνίας, ήταν η ανάγκη και η αιτία να γράψει αυτό το βιβλίο που είναι το τρίτο του.

Είπε ότι αυτό έγινε στον καιρό της πανδημίας, όπου αξιοποίησε δημιουργικά τον χρόνο του κατά την διάρκεια του εγκλεισμού συγκεντρώνοντας τα άρθρα του και άλλα στοιχεία για να γίνει αυτό το βιβλίο.

Αφού ευχαρίστησε και πάλι όλους τους παρευρισκόμενους κατέληξε ότι πιστεύει ότι η λύση για να βγούμε από την κρίση είναι να δώσουμε στον δάσκαλο την αξία που του πρέπει, τόσο ως πολιτεία όσο και ως κοινωνία.