Ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξη Τσίπρα στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος

Συντρόφισσες και σύντροφοι, η αρχή έγινε. Και σήμερα νομίζω ότι είναι μια ιδιαίτερη μέρα, μια ξεχωριστή μέρα, μια ξεχωριστή συνεδρίαση για όλες και όλους εμάς.

Είναι η πρώτη συνεδρίαση της Κεντρικής μας Επιτροπής, της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής στην ιστορία, που τα μέλη της έχουν εκλεγεί από τη βάση του κόμματος.

Και θέλω, όχι μόνο να σας καλωσορίσω αλλά και να σας συγχαρώ. Έχετε εκλεγεί από τη βάση του κόμματος, σε μια διαδικασία που μαζί με την εκλογή του Προέδρου και από μέλη που ενεγράφησαν την ημέρα της κάλπης, θα έλεγα ότι ήταν μια πρωτοφανής στην έκταση, στην προσέλευση αλλά και στον ενθουσιασμό διαδικασία, κατά την οποία ο Πρόεδρος του κόμματος έχει εκλεγεί από πάνω από 150.000 μέλη του κόμματος, κατά την οποία πάνω από 110.000 άντρες και γυναίκες εντάχθηκαν στις γραμμές μας, ενεγράφησαν ως νέα μέλη του κόμματος την ημέρα της εκλογής.

Και βεβαίως, είναι μια ιστορική μέρα, όχι μόνο για την Αριστερά, την προοδευτική παράταξη, για τη χώρα, γιατί τα μισά μέλη της Κεντρικής μας Επιτροπής, ενός κεντρικού καθοδηγητικού οργάνου, ενός κόμματος, κόμματος εξουσίας, είναι γυναίκες. Πράγμα που γίνεται, επαναλαμβάνω, για πρώτη φορά στην ιστορία όλων των κομμάτων της χώρας.

Πολλοί λένε πολλά γι’ αυτό, αλλά η εκπροσώπηση των γυναικών στα καθοδηγητικά μας όργανα, είναι μια πρωτοπόρος απόφαση και θα έλεγα ότι γενικότερα η εκπροσώπηση των γυναικών σε καθοδηγητικά όργανα είναι κρίσιμο ζήτημα για τη δημοκρατία και την ισότητα, διότι δυστυχώς ακόμα και σε κόμματα που επαγγέλλονται την πρόοδο, η εκπροσώπηση των γυναικών είναι τέτοια σε αριθμούς που μόνο πρόοδο δεν υποδηλώνουν, αλλά συντήρηση και οπισθοδρόμηση.

Θέλω λοιπόν, βλέποντας πολύ περισσότερες εδώ στην Κεντρική μας Επιτροπή αυτή τη φορά, να χαιρετίσω το μισό του ουρανού, εδώ, στην Κεντρική μας Επιτροπή. Και να σημειώσω όμως, ότι αυτή η εκπροσώπηση δεν είναι δώρο κανενός. Είναι ανάγκη του κόμματος, αλλά είναι και κατάκτηση του γυναικείου, του φεμινιστικού κινήματος.

Σήμερα λοιπόν είναι μια σπουδαία μέρα για το ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, μια ιστορική μέρα για την Αριστερά, γιατί μπορούμε με περηφάνια να διαπιστώσουμε ότι το κόμμα μας, το μικρό κόμμα διαμαρτυρίας κάποτε, που άλλοι χτυπούσαν με υποκριτική στοργή στην πλάτη όσο μεγάλωνε, άλλοι συκοφαντούσαν ως εξτρεμιστικό και άλλοι πολεμούσαν με νύχια και με δόντια να μην ενηλικιωθεί, είναι πια ένα κόμμα μεγάλο, είναι πια ένα κόμμα μαζικό, είναι πια ένα κόμμα λαϊκό, είναι πια ένα κόμμα βαθιά δημοκρατικό, είναι ένα ώριμο κόμμα εξουσίας.

Αριστερό στην ψυχή και τις ιδέες του, αποτελεσματικό στις δράσεις του, ρεαλιστικό και αποφασιστικό στο πρόγραμμα και στις προθέσεις του. Με ρίζες βαθιά στην ιστορία των αγώνων, των διωγμών, της ανυποχώρητης πάλης για τα δικαιώματα της γης των κολασμένων και με τα κλαδιά και τα φύλλα του σήμερα όλο και ψηλότερα, προς τον ήλιο της πολιτικής αλλαγής, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του Σοσιαλισμού. Του Σοσιαλισμού με Δημοκρατία και Ελευθερία, όπως λέμε.

Με εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον, με εμπιστοσύνη σε όλα τα δεκάδες χιλιάδες μέλη μας, με εμπιστοσύνη στην αποφασιστικότητα και στις προσδοκίες της κοινωνίας, πιστεύω ότι μπορώ να διακηρύξω απ’ αυτό εδώ το βήμα εκ μέρους όλων μας, και των 300, ότι θέλουμε, μπορούμε και θα νικήσουμε.

Και αυτή μας η βεβαιότητα, αυτή μας η δέσμευση, προσδίδει στην καθημερινή μας δράση, αυτοπεποίθηση. Αλλά και στη σημερινή μας συνεδρίαση, το βάρος μιας μεγάλης ευθύνης.

Όχι μόνο γιατί στην πρώτη μας συνεδρίαση καλούμαστε να εκλέξουμε τα εκτελεστικά όργανα του κόμματός μας με περίσκεψη, ευαισθησία και με το μυαλό στο γενικό καλό του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και πιο πολύ της κοινωνίας και της χώρας, αλλά κυρίως, γιατί εδώ και τώρα, απ’ αυτό το χώρο, δίνουμε ένα σύνθημα κι ένα μήνυμα στην κοινωνία.

Δίνουμε το σύνθημα της πολιτική αλλαγής, ενωμένοι και αποφασισμένοι. Αφήνοντας οριστικά πίσω μας, τους εύλογους ανταγωνισμούς της εκλογικής διαδικασίας στο κόμμα μας. Απορρίπτοντας στην πράξη με τις αποφάσεις μας αλλά και με τον τρόπο που λειτουργούμε και σκεφτόμαστε κάθε σκέψη και κάθε υποψία για νικητές και ηττημένους από αυτή τη διαδικασία. Αποκρούοντας κάθε έξωθεν προσπάθεια να διαρραγεί το τείχος της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης μας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, μας περιμένει σκληρή δουλειά και μεγάλος αγώνας για να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες της ελληνικής κοινωνίας. Σήμερα είναι η ημέρα υπ’ αριθμόν ένα, η πρώτη μέρα μιας δύσκολης αλλά συναρπαστικής διαδρομής, που πρώτος σταθμός της, είναι η νίκη στις επερχόμενες εκλογές, όποτε και αν αυτές λάβουν χώρα. Όποτε κι αν αποφασίσει ο κ. Μητσοτάκης να προσφύγει στη λαϊκή ετυμηγορία.

Μια νίκη που πρέπει να είναι τόσο καθαρή, ώστε να μην αφήνει κανενός είδους περιθώρια για αμφισβητήσεις, υπονομεύσεις και παρασκήνιο. Ως προς τη λαϊκή βούληση για την πολιτική αλλαγή και την προοδευτική διακυβέρνηση.

Μια προοδευτική κυβέρνηση που θα βάλει τέλος στην απολυταρχία της απληστίας και θα ανοίξει ορίζοντες προόδου στην πατρίδα μας. Με στόχο την αξιοπρέπεια της εργασίας και των ανθρώπων της δουλειάς, την προοπτική των νέων ανθρώπων, τη στήριξη της τάξης που συνήθως αποκαλούμε «μεσαία», αλλά ένα μεγάλο μέρος της στραγγαλίζεται από τις διαπλεκόμενες και κρατικοδίαιτες προνομιούχες ελίτ, την προτεραιότητα της δημόσιας υγείας, της δημόσιας παιδείας, του κοινωνικού κράτους, της προστασίας των πιο ευάλωτων. Μια κοινωνία ίσων ευκαιριών χωρίς αποκλεισμούς και αποκλεισμένους. Αυτός είναι ο στόχος μας, αυτή είναι η ευθύνη μας. Αυτή είναι η προσδοκία της κοινωνικής πλειοψηφίας για εμάς. Και αυτή είναι η μεγάλη μας ευθύνη.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, η χώρα μας και η κοινωνία μας σήμερα συμπιέζεται πρωτοφανώς ανάμεσα στις πολλαπλές κρίσεις και την κυβερνητική ακρισία, τις διεθνείς δυσκολίες αλλά και τις κυβερνητικές ατασθαλίες και δουλίες.

Συμπιέζεται, θα έλεγα, από την εμμονή της χειρότερης κυβέρνησης από τη μεταπολίτευση και μετά, σε αδιέξοδες νεοφιλελεύθερες συνταγές που μας οδήγησαν οι ίδιες συνταγές, πρόσφατα, στη χρεοκοπία. Και που απειλούν εκ νέου να μας οδηγήσουν σε μια κοινωνική χρεοκοπία.

Νομίζω είναι απόλυτα ορθό αυτό που λέμε: της χειρότερης κυβέρνησης στη χειρότερη συγκυρία, στη χειρότερη στιγμή. Μιας κυβέρνησης που έχει οδηγήσει τη χώρα σε μια σειρά αρνητικών ρεκόρ. Αλλά για όλα υπάρχει μια δικαιολογία προκειμένου να κρύψουν την πραγματική αιτία, που είναι η χρεοκοπημένη πολιτική τους που γεννά αδικία και ανισότητες, που είναι η εκτεταμένη διαφθορά στην πρακτική τους και η κατασπατάληση των δυνατοτήτων και του δημόσιου πλούτου της πατρίδας μας.

Λένε ότι πληρώνουμε τον Πούτιν, τον κορωνοϊό, τη διεθνή εμπλοκή στις μεταφορές, τον νέο ψυχρό πόλεμο. Λένε ψέματα ή τη μισή αλήθεια, που είναι ορισμένες φορές χειρότερη κι από το ψέμα. Γιατί ο διεθνής χαρακτήρας των κρίσεων δεν μπορεί να κρύψει τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη που πολλαπλασίασαν τα δραματικά τους αποτελέσματα στη χώρα μας.

Η πανδημία είναι παγκόσμια, αλλά η πρωτιά της Ελλάδας σε θανάτους, στην Ευρώπη, είναι έργο της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η ακρίβεια είναι παγκόσμια, αλλά η πρωτιά της Ελλάδας στις τιμές του ρεύματος στην Ευρώπη, της βενζίνης, των ειδών πρώτης ανάγκης, είναι έργο της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Όπως έργο της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι η παράλυση στην πιο κρίσιμη στιγμή του ΕΣΥ και η περιφρόνηση, ακόμα και ο διωγμός των ανθρώπων του προς όφελος των κερδοσκόπων της υγείας. Η διάλυση της δημόσιας παιδείας προς όφελος των κολλεγίων. Η καθήλωση του βασικού μισθού, η εργασιακή ζούγκλα και η κοροϊδία των εργαζομένων προς όφελος της κανονικότητας του πειρατικού κέρδους.

Είναι οι καθεστωτικές πρακτικές, η αδιαφάνεια, το ρουσφέτι και τα σκάνδαλα, τα σκάνδαλα διανομής των ιματίων της χώρας. Είναι η καταστολή, ο ευτελισμός των θεσμών, η προσπάθεια μετατροπής της Δικαιοσύνης σε εργαλείο καθεστωτικής αδικίας. Η ληστεία των δημοσίων Ταμείων, σχεδόν χωρίς προσχήματα, χωρίς κανένα αίσθημα κοινωνικής, ακόμα και εθνικής ευθύνης. Η ενημέρωση που έχει εκπέσει σ’ έναν συνδυασμό εξαγοράς και διώξεων, σε θέσεις ντροπής στην παγκόσμια κατάταξη για τη χώρα μας προκαλώντας σοβαρές αντιδράσεις ακόμα και στη συντηρητική Ευρώπη.

Είναι η εγκληματική προθυμία με την οποία έχουν τοποθετήσει τη χώρα μας- πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας και γέφυρας στην περιοχή, φιλίας και συνεργασίας- την έχουν τοποθετήσει στη ζώνη του υψηλού κινδύνου, με την αποστολή όπλων στην Ουκρανία, που μας έκρυβαν μάλιστα και τον αριθμό τους και το μέγεθός τους και τις φορές που έστειλαν τα όπλα αυτά. Σε μια στιγμή μάλιστα που η Τουρκία, η γειτονική μας χώρα, αναβαθμίζει δραματικά, θα έλεγα, τον ρόλο της στην περιοχή, αλλά και τις προκλητικές της απαιτήσεις από την Ελλάδα.

Όλα αυτά είναι αποτελέσματα, είναι έργο της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η ανασφάλεια που νιώθει ο μέσος πολίτης, η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, η ανασφάλεια ακόμη και στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής. Δεν θα επεκταθώ δεν νομίζω ότι χρειάζεται, τα ξέρουμε πια τα γεγονότα και εμείς και η πλειοψηφία της κοινωνίας. Τον ξέρουμε τον ένοχο και είναι γνωστή η αιτία. Άλλωστε, η κατάρρευση της εικόνας του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του, που με τόση προσπάθεια τόσο χρήμα και τόσο αμέριστη βοήθεια από τα μέσα ενημέρωσης της διαπλοκής δημιούργησαν, βεβαιώνει του λόγου το αληθές.

Θα ήθελα όμως να πω εδώ κάτι που αφορά όχι μόνο εμάς, αλλά κάθε ανήσυχο Έλληνα πολίτη, και θα το πω όσο πιο σύντομα μπορώ, με τρεις μόνο λέξεις: Δεν πάει άλλο!

Δεν πάει άλλο, με αυτή την κυβέρνηση που συρρικνώνει τις δυνατότητες της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας.

Δεν υπάρχουν πια περιθώρια αναμονής και υπομονής. Κάθε μέρα που περνάει, η καταστροφή γίνεται μεγαλύτερη. Οι κίνδυνοι γίνονται πιο ορατοί, η ανασφάλεια και η απόγνωση γίνονται κοινωνική κανονικότητα. Το καθεστώς -και ξέρω τι ακριβώς λέω, γιατί χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη- Μητσοτάκη διαλύει την οικονομία, την κοινωνική συνοχή, την εμπιστοσύνη.

Επαναλαμβάνουν με την πιο μεγάλη αναισθησία και τον πιο ακραίο κυνισμό όλες τις πρακτικές που οδήγησαν πριν κάποια χρόνια την χώρα στην επιτροπεία και στα μνημόνια. Συμπεριφέρονται με τέτοια αναλγησία, τόση απόσταση από τις αγωνίες της κοινωνίας, τέτοια αναίσχυντη και δογματική προσκόλληση στα μεγάλα συμφέροντα, τέτοιες πρακτικές ληστείας, επιτρέψτε μου να πω, που αναρωτιέται κανείς: μήπως τελικά έχουν προεξοφλήσει ήδη την ήττα τους και αρπάζουν ό,τι προλάβουν, βολεύοντας έτσι τους σπόνσορες και τον εαυτό τους και επιδιώκοντας ταυτόχρονα να αφήσουν την επόμενη κυβέρνηση, την προοδευτική κυβέρνηση, που σύντομα θα αναλάβει, εγκλωβισμένη στα αδιέξοδα που οι ίδιοι δημιουργούν;

Σε κάθε περίπτωση, η προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία είναι η μόνη δημοκρατική και εθνική διέξοδος εδώ που έχουν οδηγήσει τα πράγματα.

Και θέλω να προειδοποιήσω κάτι: να μην επιχειρήσουν μέσα στον πανικό τους το επόμενο διάστημα να στήσουν εστίες τεχνητής έντασης, προσπαθώντας να πάρουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, να αλλάξουν την εικόνα από τα πραγματικά, τα μείζονα, τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.

Να μην επιχειρήσουν την ώρα που καταρρέουν να παίξουν επικίνδυνα παιχνίδια με τη φωτιά προκαλώντας εντάσεις, κοινωνικές εντάσεις, επιστρατεύοντας την καταστολή και τον αυταρχισμό, που είναι πάντα, θα έλεγα, το ύστατο καταφύγιο κάθε καθεστώτος όταν αισθάνεται ότι έχει χάσει κάθε κοινωνικό έρεισμα.

Να μη το κάνουν, γιατί θα το πληρώσουν ακριβά και οι ίδιοι, αλλά κυρίως θα το πληρώσει ακριβά ο τόπος.

Η ελληνική κοινωνία είναι πια ώριμη και καταλαβαίνει τι ακριβώς συμβαίνει και ποιος έχει την ευθύνη. Καταλαβαίνει ότι κάθε μέρα που περνάει χωρίς να ανοίγεται ο δρόμος προς τη δημοκρατική διέξοδο, κάθε μέρα παραμονής της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην εξουσία, είναι μια μέρα καταστροφής κι ένα ακόμη βήμα προς τον γκρεμό, που θα κάνει ακόμη πιο δύσκολη την επόμενη μέρα για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης και της κοινωνικής συνοχής.

Αυτό που αναρωτιούνται επίσης ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας, συντρόφισσες και σύντροφοι, ξέρετε, δεν είναι όπως πριν από λίγους μήνες αν θα φύγει ή δεν θα φύγει ο κ. Μητσοτάκης, αν θα νικήσουμε εμείς τις εκλογές όποτε κι αν αυτές λάβουν χώρα. Ο κόσμος είναι πεισμένος γι’ αυτό. Αλλά αυτό που αναρωτιούνται ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας είναι αν όταν θα αναλάβουμε, θα έχουν εξαντληθεί πια οι δυνατότητες και τα περιθώρια για να ξαναβάλουμε τη χώρα σε τροχιά ευημερίας. Αυτό είναι που αναρωτιούνται.

Η απάντηση που δίνουμε σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα είναι ότι, ναι, είναι αλήθεια πως κάθε μέρα που περνάει, τρώνε από τον χρόνο και από τις αντοχές και από τις δυνάμεις της χώρας και της κοινωνίας να σταθεί ξανά στα πόδια της. Είναι πως ναι, κάθε μέρα που περνάει δυσκολεύει τις δυνατότητες και ξοδεύει τους πόρους της ανάκαμψης προς όφελος μιας κυνικής και αχόρταγης ολιγαρχίας.

Αλλά, συντρόφισσες και σύντροφοι, εμείς το ξέρουμε καλά, αυτή είναι η μοίρα μας. Η μοίρα της Αριστεράς και της προοδευτικής παράταξης στον τόπο μας είναι να καλείται πάντα στα δύσκολα, να καλείται να συμμαζέψει ακόμη και ερείπια που αφήνει πίσω της η συντηρητική παράταξη.

Και εμείς ξέρουμε από τα δύσκολα. Και όπως τα καταφέραμε όταν μας άφησαν τη χώρα διαλυμένη και λεηλατημένα τα δημόσια Ταμεία, χωρίς ευρώ για να πληρώσουμε ακόμη και συντάξεις, έτσι και τώρα θα τα καταφέρουμε ξανά να επουλώσουμε τις πληγές της οικονομίας, της κοινωνίας, της πατρίδας μας.

Έτσι θα καταφέρουμε ξανά να ξηλώσουμε τους μηχανισμούς της διαφθοράς, της διαπλοκής, της ληστείας του δημοσίου πλούτου. Να επιβάλλουμε τη δημοκρατική κανονικότητα σε όλες τις πτυχές της δημόσιας ζωής και να οδηγήσουμε τη χώρα σε ένα τελείως διαφορετικό δρόμο από τον σημερινό.

Όσο πιο γρήγορα βέβαια τελειώσει αυτό το πάρτι της διαφθοράς, της αισχροκέρδειας και της λεηλασίας του δημοσίου πλούτου, τόσο μεγαλύτερες θα είναι και οι δυνατότητές μας. Αλλά, όπως και να ‘χει, θα τα καταφέρουμε. Κι αυτό το μήνυμα πρέπει να εκπέμψουμε, την αποφασιστικότητά μας όχι μόνο να νικήσουμε, αλλά και να τα καταφέρουμε.

Οι κυνηγημένοι, οι αποκλεισμένοι, οι άνεργοι, οι νέοι που τους κλέβουν τα όνειρα, οι εργαζόμενοι που τους κλέβουν το ψωμί και την αξιοπρέπεια, οι μικρομεσαίοι που πολιορκούνται από την ανασφάλεια μπορούν και πάλι να βασίσουν τις ελπίδες τους σε εμάς. Μπορούν να βασίσουν τις ελπίδες τους σε εμάς γιατί θέλουμε, γιατί διαθέτουμε όχι μόνο το πρόγραμμα, αλλά και τους ανθρώπους. Γιατί έχουμε πια την εμπειρία της διακυβέρνησης που έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια και τη χρεοκοπία.

Γιατί η προοδευτική κυβέρνηση θα είναι μια κυβέρνηση που θα έχει τα θεμέλιά της στην κοινωνική πλειοψηφία και όχι στα οικόπεδα της αρπαγής και της εκμετάλλευσης. Γιατί σε αυτή θα έχουν σημαντικές θέσεις ευθύνης οι νέοι και οι γυναίκες όχι μόνο στην Κεντρική μας Επιτροπή, στην Πολιτική Γραμματεία και στα κομματικά μας όργανα, αλλά και η επόμενη προοδευτική κυβέρνηση της χώρας θα είναι μια κυβέρνηση που θα στελεχώνεται από γυναίκες και νέους. Όχι μόνο, βέβαια!

Θα δώσουμε σημαντικές θέσεις ευθύνης σε γυναίκες και νέους, γιατί πιστεύουμε ότι αυτό είναι στοιχείο της προοδευτικής, δημοκρατικής μας αντίληψης. Θα δώσουμε χώρο στον κόσμο της οικονομίας, στον κόσμο της επιστήμης, στον κόσμο της τέχνης γιατί θα ρίξουμε το φως της δημοκρατίας σε κάθε σκοτεινή γωνιά της δημόσιας ζωής.

Γιατί φέρνουμε στις αποσκευές μας, συντρόφισσες και σύντροφοι, δυο πολύτιμα πράγματα: την εντιμότητα της Αριστεράς, που δοκιμάστηκε, άντεξε, έλαμψε, θα πω, σε πολύ δύσκολες συνθήκες στην ιστορία του τόπου. Και την αποφασιστικότητα της δημοκρατικής παράταξης, που πάντοτε στάθηκε όρθια στον τόπο μας απέναντι σε λογής κατακτητές, δικτάτορες και αυταρχισμούς.

Μας κατηγορούν συχνά ότι έχουμε μεγάλα όνειρα. Το ομολογώ, ναι, έχουμε μεγάλα όνειρα. Δεν ερχόμαστε να διαχειριστούμε τη σήψη, αλλά να σταθούμε απέναντι σε όσα και σε όσους την προκαλούν. Έχουμε το όνειρο, το όραμα της κοινωνικής δικαιοσύνης, το όνειρο μιας δίκαιης, ειρηνικής, δημοκρατικής κοινωνίας. Το όνειρο να μπορεί κάθε πολίτης να έχει πρόσβαση στα αγαθά της σύγχρονης ζωής.

Έχουμε οράματα, έχουμε όνειρα, αλλά, όχι, δεν είμαστε ονειροπόλοι. Τα όνειρά μας τα συνδέει με την πραγματικότητα ένα πρόγραμμα, θα έλεγα, ρεαλιστικού ριζοσπαστισμού, ένα πρόγραμμα τεκμηριωμένο, κοστολογημένο, καταρτισμένο με τη συμμετοχή επιστημόνων, αλλά και ανθρώπων όλων των κοινωνικών ομάδων.

Είναι οι 5 +1 δεσμεύσεις του 3^ου Συνεδρίου μας που θα γίνουν πράξη από τις πρώτες ημέρες της πολιτικής αλλαγής και της νέας προοδευτικής κυβέρνησης.

Όμως, εργαλείο και όπλο, θα έλεγα, της πολιτικής αλλαγής και της προοδευτικής διακυβέρνησης όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, είναι το Κόμμα μας. Ο μεγάλος, ζωντανός, πολύχρωμος, ανήσυχος, αποφασισμένος ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία των 170.000 μελών μας.

Τι θα κάνουμε για να είμαστε έτοιμοι για τις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας; Τι πρέπει να κάνουμε για να αποκτήσει το Κόμμα με την εισροή δεκάδων χιλιάδων νέων μελών την απαραίτητη συνοχή; Τη συνοχή του καθημερινού αγώνα σε κάθε μικρό και μεγάλο πεδίο της κοινωνικής αναμέτρησης; Συνταγές δεδομένες δεν υπάρχουν. Εμείς πρέπει να ανοίξουμε τους νέους δρόμους, σε εμάς πέφτει ο κλήρος, εμείς είμαστε η συνταγή.

Ξεκινώντας από μια αδιαπραγμάτευτη για την Αριστερά αρχή: ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, το Κόμμα μας, είναι το ώριμο τέκνο της κοινωνικής ανάγκης με αυτοσκοπό όχι την εξουσία, αλλά την απελευθέρωση της κοινωνικής πλειοψηφίας, την επικράτηση των εθνικών συμφερόντων, την επικράτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεν ανήκει σε εμάς, ούτε καν στα μέλη του. Ανήκει σε όλους όσοι διψούν σε αυτό τον τόπο για δικαιοσύνη, για κοινωνική δικαιοσύνη.

Ανήκει στα κοινωνικά στρώματα και στις κοινωνικές ομάδες που θέλουμε να εκπροσωπούμε και εκεί, μέσα στην κοινωνία, χτίζουμε βήμα βήμα τους δεσμούς μας με τους ανθρώπους που δημιουργούν, αγωνιούν, προσδοκούν. Για να το καταφέρουμε αυτό, θα πρέπει να πάμε πέρα από παλιές φόρμες, πέρα από τις παλιές συνήθειες, τις παλιές οργανωτικές δομές. Όχι να τις καταργήσουμε, να πάμε πέρα. Να τις ενισχύσουμε, να πάμε αλλιώς, να πάμε και αλλιώς.

Αλλά, επιτρέψτε μου σε αυτό το σημείο να πω και κάτι ακόμα: θα πρέπει ταυτόχρονα και να αναβαπτίσουμε τις διαχρονικές μας αξίες, τις διαχρονικές αξίες της Αριστεράς: την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα, την πρόταξη του γενικού στο προσωπικό, τη συνεχή αναφορά για κάθε μας πράξη σε εκείνους που θέλουμε να εκπροσωπούμε και χάρις τους οποίους είμαστε σήμερα αυτό που είμαστε ως Κόμμα, αλλά και ως πρόσωπα.

Στις 15 Μάη έγινε ένα σπουδαίο βήμα με τους δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που αποφάσισαν να ενταχθούν στις γραμμές μας. Και σας διαβεβαιώνω: κανείς και καμία απ’ όλους αυτούς, άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, δεν ήρθαν να εγγραφούν στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία σε μια εποχή απαξίωσης των κομμάτων και της στράτευσης, απλά για να κάνουν το κέφι τους. Ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ.

Κανείς και καμία δεν προσήλθε στις κάλπες γιατί οι εκλογές μας έγιναν θέμα στις πρωινές τηλεοπτικές εκπομπές, ή από περιέργεια για το ποιος θα επικρατήσει, άλλωστε δεν υπήρχε και τόσο μεγάλο θέμα ως προς αυτό. Σε αυτή την πρωτόγνωρη για την εποχή μας συμμετοχή πολιτικής στράτευσης, συντρόφισσες και σύντροφοι, υπάρχει μια εξίσου πρωτόγνωρη αλλά και συγκλονιστική, θα πω εγώ, πρόταση προσφοράς, διάθεση προσφοράς από αυτούς τους χιλιάδες ανθρώπους που ήρθαν.

Είπαν: «έρχομαι, εντάσσομαι, συστρατεύομαι σε ένα κοινό αγώνα, είμαι εδώ, μπορείτε να με αξιοποιήσετε»!

Οφείλουμε, έχουμε υποχρέωση θα έλεγα σε αυτή τη διάθεση προσφοράς να απαντήσουμε θετικά και γρήγορα. Έχουμε χρέος σε αυτούς τους δεκάδες χιλιάδες συναγωνιστές και νέους συντρόφους μας, παλιούς συναγωνιστές και νέους συντρόφους μας -δεν ήρθαν σήμερα, ήταν δίπλα μας τόσο καιρό- έχουμε χρέος να τους αξιοποιήσουμε χωρίς προαπαιτούμενα, χωρίς αστερίσκους, χωρίς φοβίες. Να αγκαλιάσουμε τα νέα μέλη μας από όποιο χώρο κι αν προέρχονται, όποιο πολιτικό βιογραφικό κι αν έχουν.

Είναι τεράστια η δύναμη και η ενέργεια που περικλείουν. Γιατί ακόμη και μια μικρή κίνηση από 170.000 ανθρώπους μπορεί να προκαλέσει πολιτικό σεισμό. Δεν πρέπει να χάσουμε αυτή την ευκαιρία που μας προσφέρει αυτή η διαδικασία και ένας ολόκληρος κόσμος που εντάχθηκε στις γραμμές μας.

Και αυτό είναι το πρώτο πολιτικό και οργανικό καθήκον της Κεντρικής μας Επιτροπής και των οργάνων της το επόμενο διάστημα.

Στις 15 Μάη όμως, αυτοί οι 152.000 άντρες και γυναίκες πολίτες, έστειλαν και ένα σαφές, διαυγές μήνυμα πολιτικής αλλαγής. Θέλω όμως με ειλικρίνεια να αναρωτηθούμε: Αυτό το μήνυμα της αλλαγής, στις 15 του Μάη, ήταν μονάχα μήνυμα προς το Μαξίμου; Πιστεύω βαθιά πως το μήνυμα της αλλαγής ήταν βροντερό αλλά και πολυδιάστατο. Και αφορά και εμάς αυτό το μήνυμα. Ήταν μήνυμα κυρίως προς το Μαξίμου, αλλά ήταν και μήνυμα και προς την Κουμουνδούρου και οφείλουμε να το αναγνώσουμε έτσι και στην Κουμουνδούρου. Να το αναγνώσουμε ως μήνυμα και ταυτόχρονα εντολή αλλαγής και προς εμάς. Για τον τρόπο που κι εμείς λειτουργούμε, για τον τρόπο που δουλεύουμε.

Θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε πολλές φορές κλεισμένοι στον εαυτό μας, στην ασφάλεια των κομματικών μας γραφείων, ή θα γίνουμε ένα με την κοινωνία, ένα με τις αγωνίες και τους αγώνες του λαού μας; Θα δουλέψουμε σκληρά ώστε όλους αυτούς τους ανθρώπους που μέχρι χτες πορεύονταν δίπλα μας, αλλά εμείς τους αγνοούσαμε, να τους αγκαλιάσουμε; Ή θα τους ξαναθυμηθούμε σε κάποια επόμενη ψηφοφορία μετά από χρόνια;

Θα αντιστοιχήσουμε την εκλογική μας επιρροή και στους χώρους όπου ζει και αναπνέει η κοινωνία, στα Συνδικάτα, στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια, στη νεολαία, στην αυτοδιοίκηση, στους πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους, στους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, στα κινήματα για το περιβάλλον, ή θα μας αρκεί το καλό αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών και σε όλες τις υπόλοιπες κοινωνικές διεργασίας και εκλογικές μάχες θα έχουμε χαμηλές πτήσεις αλλά δεν θα τρέχει και τίποτα, θα συνεχίζουμε έτσι;

Και ακόμα περισσότερο, θέλω να θέσω κι άλλα ερωτήματα που αφορούν και την εσωτερική μας λειτουργία. Διότι πιστεύω ότι κλείνει ένας μεγάλος κύκλος και πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε αλλιώς στο νέο μεγάλο κύκλο που ανοίγει. Είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε; Ή θεωρούμε ότι όλα έχουν καλώς; Ήρθε ο κόσμος και όλα έχουν καλώς, μεγάλωσε το κόμμα μας, έχουμε μια ωραία Κεντρική Επιτροπή, πάμε καλά;

Θέλω να γίνω ακόμα πιο συγκεκριμένος. Και μπορεί δυσάρεστος για κάποιους, αλλά μου αρέσει να είμαι χρήσιμος και όχι ευχάριστος. Θα συνεχίσουμε κι από δω και στο εξής, ξανά και ξανά, να λειτουργούμε με ομάδες και τάσεις-καρικατούρες, που, ενώ εμφανίζονται ως ρεύματα ιδεών, στην πράξη λειτουργούν πολλές φορές ως ρεύματα άγονης εσωτερικής αντιπαλότητας και ως μηχανισμοί αναπαραγωγής στελεχών;

Και μάλιστα, εν ονόματι οποιουδήποτε προσχήματος ή προσώπου, να τα πω όλα. Ακόμη και του Προέδρου του κόμματος. Ή θα αλλάξουμε την αντίληψή μας; Και όχι, δεν θα καταργήσουμε τις τάσεις, αλλά θα πάμε σε τάσεις ιδεών, που ανασυντίθενται ανάλογα με τις εξελίξεις και τα νέα δεδομένα και που θα προσφέρουν στο κόμμα μας όχι μόνο λίστες. αλλά απόψεις, ιδέες, προτάσεις, πρωτοβουλίες που θα το ωθούν πιο μπροστά.

Θα συνεχίσουμε -το τελευταίο ερώτημα που βάζω- να αναπαράγουμε φαινόμενα που χαρακτηρίζονται από άλλα κόμματα εξουσίας, τόσο στις εθνικές εκλογές όσο και στις αυτοδιοικητικές αποκόβοντας έτσι τον ΣΥΡΙΖΑ από ζωντανές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις ή θα αποκαταστήσουμε έναν υγιή συναγωνισμό που θα προσφέρει το οξυγόνο της κοινωνίας στις γραμμές μας αλλά και θα υπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας ανοίγοντας τις πόρτες του κόμματος και ανοίγοντας και τη σκέψη μας;

Αυτά είναι κρίσιμα ερωτήματα και θέλω να τα θέσω σε όλους μας για να προβληματιστούμε στην πρώτη συνεδρίαση της νέας Κεντρικής Επιτροπής.

Σε ό,τι με αφορά, αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, είμαι αποφασισμένος να κάνω βήματα για να γίνει η αλλαγή αισθητή παντού. Και πρώτα απ’ όλα, στον τρόπο που εμείς σκεφτόμαστε και δουλεύουμε. Σε ό,τι με αφορά, αυτό το ισχυρό μήνυμα θέλω να εκπέμψω και με τις επιλογές, τις αποφάσεις μου και τις προτάσεις μου.

Γιατί αν ισχύει, που ισχύει, αυτό που είπα το βράδυ της προπερασμένης Κυριακής, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία είναι πια ένα άλλο κόμμα, με τόσες χιλιάδες νέα μέλη, τότε οφείλουμε κι εμείς να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και λειτουργίας για να καταφέρουμε να τον καθοδηγήσουμε σωστά.

Να αλλάξουμε χωρίς να αποστούμε ούτε ένα χιλιοστό από τις αρχές και τις αξίες μας. Το αντίθετο, θα έλεγα. Εμβαθύνοντας, στις αρχές και τις αξίες μας. Και το αμέσως επόμενο διάστημα έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε και βαριά ευθύνη να σηκώσουμε στους ώμους μας.

Ταυτόχρονα με την προετοιμασία μας για την εκλογική μάχη -που δεν γνωρίζουμε αν θα είναι τόσο μακριά όσο λέγεται καθημερινά, μπορεί να είναι και σύντομα- ταυτόχρονα με την προετοιμασία μας για την εκλογική μάχη και ταυτόχρονα με το δυνάμωνα της πάλης της κοινωνικής αντίστασης στις κυβερνητικές πολιτικές, έχουμε και το δύσκολο έργο της οργάνωσης στο Κόμμα μας.

Έχουμε πρώτα απ’ όλα να καταγράψουμε χωρίς γραφειοκρατικές καθυστερήσεις όλα τα νέα μέλη σε κάθε νομό και κάθε οργάνωση, να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τις νέες τεχνολογίες, για την οργάνωση και κινητοποίηση των μελών μας, αλλά ξέρετε, όχι μόνο για να μιλάμε με τα μέλη μας, να τους στέλνουμε κάποια μηνύματα ή να τους περνάμε τη γραμμή, αλλά και για να τους ακούμε. Όχι μόνο για να τους μιλάμε. Να μας δίνουν τον παλμό της κοινωνίας και τη ζωντάνια του προβληματισμού τους.

Έχουμε να μετατρέψουμε το Κόμμα μας, όχι μόνο στο πιο μαζικό αλλά και στο πιο δημοκρατικό κόμμα στη χώρα μας, δίνοντας τον λόγο στα μέλη μας για κρίσιμες αποφάσεις. Και όλα αυτά μπορούμε να τα πετύχουμε, κατά την άποψή μου, μόνο εάν εντάξουμε αποφασιστικά την ψηφιακή λειτουργία, ή να πω, και την ψηφιακή λειτουργία στην οργανωτική μας δουλειά.

Και ταυτόχρονα, αυτή τη λειτουργία να την αποκεντρώσουμε κιόλας, να μην είναι μονάχα στα κεντρικά μας γραφεία. Γιατί και το ζήτημα της αποκέντρωσης είναι πολύ κρίσιμο. Να δείξουμε λοιπόν εμπιστοσύνη στις Νομαρχιακές μας Επιτροπές και στα όργανα του Κόμματος.

Εγώ θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συντονιστές, τους γραμματείς των Νομαρχιακών Επιτροπών. Με πολλούς από αυτούς επικοινώνησα και δια ζώσης τις προηγούμενες μέρες της εκλογικής διαδικασίας και πραγματικά έγινε μια πολύ σημαντική δουλειά.

Άρα, λοιπόν, να δείξουμε εμπιστοσύνη στις Νομαρχιακές μας, στα όργανα του κόμματος, να τους αναθέσουμε ευθύνες αλλά να κάνουμε και κάτι ίσως πρωτόγνωρο για τη δουλειά μας: όχι μόνο να θέσουμε ευθύνες, να κάνουμε και απολογισμό μετά. Να βλέπουμε τι πήγε καλά, τι δεν πήγε καλά.

Και κυρίως, το είπα και στο Συνέδριο, θα το ξαναπώ κι εδώ, ιδίως τώρα που έχουμε τόσες πολλές χιλιάδες μέλη, πρέπει να πάψουμε να θεωρούμε ως αποκλειστικό χώρο λειτουργίας και δράσης του κόμματος τα κομματικά μας γραφεία. Δεν μπορεί να έχουμε σκοπό να έρθουν τα νέα μέλη σ’ εμάς, αλλά να πάμε εμείς σε αυτά, στους χώρους της δουλειάς και της ζωής τους.

Εκεί θα αναπτυχθεί και πρέπει να αναπτυχθεί η όποια δράση τους. Μικρή ή μεγαλύτερη. Στους χώρους της δουλειάς και της ζωής τους θα αναπτυχθεί η δράση τους κι εκεί θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και με εμπιστοσύνη στην πρωτοβουλία τους.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, μ’ αυτές τις σκέψεις ως γνώμονα, σας καλώ να προχωρήσουμε στη διαδικασία για την εκλογή Γραμματέα και Πολιτικής Γραμματείας, καθώς και για την οργάνωση της δουλειάς μας το επόμενο διάστημα.

Θα καταθέσω τις προτάσεις μου για τον Γραμματέα και τον Αναπληρωτή Γραμματέα και ακολούθως θα ξανανέβω στο βήμα όταν θα ξεκινήσει ο κύκλος για να καταθέσω τις σκέψεις μου για την Πολιτική Γραμματεία.

Θέλω όμως σε αυτό το σημείο να μου επιτρέψετε να σταθώ ιδιαίτερα στη σημαντική δουλειά, όλο αυτό το διάστημα, ενός ανθρώπου που είναι εδώ και πάρα πολλά χρόνια δίπλα μου και που ειλικρινά πιστεύω ότι, χωρίς τη δική του συνεισφορά, δεν θα είχαμε πετύχει αυτά τα σημαντικά βήματα.

Ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, είναι ο Γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ που κατάφερε αυτό το μεγάλο οργανωτικό άλμα. Είναι ο Γραμματέας που επί των ημερών του το Κόμμα μας πέτυχε να πολλαπλασιάσει, να πενταπλασιάσει τα μέλη του. Και αυτό δεν είναι μια δική μου φιλοφρόνηση, αυτό είναι ένα ιστορικό δεδομένο, είναι ένα “fact”, που λένε στο χωριό μου, στην Ήπειρο.

Και πιστεύω, και θέλω να το πω από καρδιάς, ότι ένα μεγάλο μέρος αυτής της επιτυχίας οφείλεται στην προσωπική του προσπάθεια, στην εξαιρετικά δύσκολη προσπάθεια, στην κομματική του αφοσίωση και στην ανιδιοτέλειά του. Θέλω λοιπόν να τον ευχαριστήσω από καρδιάς και θέλω να τον ευχαριστήσω και για την Ιώβεια υπομονή του όλο αυτό το διάστημα.

Θα σας εξομολογηθώ κάτι: Πολύ καιρό πριν, μου έχει εκφράσει την επιθυμία του, μόλις φέρουμε εις πέρας αυτή τη διαδικασία του 3^ου Συνεδρίου και την εκλογική διαδικασία με επιτυχία, κλείνοντας θετικά αυτό το μεγάλο κύκλο, να ολοκληρώσει τη θητεία του ως Γραμματέας του Κόμματος, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την ανάδειξη και άλλων άξιων στελεχών μας.

Θέλω λοιπόν να τον ευχαριστήσω όχι μόνο για όσα έκανε, αλλά και γιατί με υπομονή τήρησε την υπόσχεση που μου έδωσε, αν και ήταν πολλές φορές επώδυνο για τον ίδιο, όλο αυτό το διάστημα, να μη δημοσιοποιήσει την επιλογή και την απόφασή του, προκειμένου να μου δώσει το χρόνο και το χώρο να ανακοινώσω εδώ, στο κομματικό όργανο, στην Κεντρική Επιτροπή και όχι στα Μέσα Ενημέρωσης τις αποφάσεις μου για τον νέο Γραμματέα και τον νέο Αναπληρωτή Γραμματέα.

Η πρότασή μου λοιπόν για τη θέση του Γραμματέα και του Αναπληρωτή Γραμματέα της Κεντρικής μας Επιτροπής, βασίζεται στους εξής πέντε άξονες: Ανανέωση, ισότιμη εκπροσώπηση φύλου, ενότητα, ανιδιοτέλεια, προοπτική για το Κόμμα μας.

Οι προϋποθέσεις που έθεσα στον εαυτό μου για την επιλογή μου αλλά και στους ίδιους όταν τους πρότεινα να αναλάβουν, ήταν ο Γραμματέας και ο Αναπληρωτής, πρώτον, αυτή ήταν σ’ εμένα προϋπόθεση για την επιλογή μου, να μην είναι σήμερα βουλευτές.

Δεύτερον, σε αυτούς προϋπόθεση, να δεσμευθούν ότι δεν θα είναι υποψήφιοι στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση διεκδικώντας τον σταυρό. Για να δουλέψουν αποκλειστικά γι’ αυτό, μέχρι τη λήξη της θητείας στους στο επόμενο Συνέδριο, δηλαδή να μη συμμετέχουν στο επόμενο κυβερνητικό σχήμα μετά τη νίκη μας στις επόμενες εκλογές. Γιατί είναι πιο σημαντικό το κόμμα και η δουλειά που θα κάνουμε εδώ το επόμενο διάστημα.

Με βάση αυτούς τους παραπάνω άξονες, και τις προϋποθέσεις, κατέληξα και σας προτείνω να στηρίξετε με την ψήφο αλλά και την καρδιά σας, την πρότασή μου για τη θέση της νέας μας Γραμματέα της Κεντρικής μας Επιτροπής για πρώτη φορά στο Κόμμα μας μια γυναίκα, τη συντρόφισσα Ράνια Σβίγκου. Και για τη θέση του Αναπληρωτή Γραμματέα, τον σύντροφο Γιώργο Βασιλειάδη.

Δυο νέους ανθρώπους, αλλά ταυτόχρονα δοκιμασμένους και μπαρουτοκαπνισμένους θα έλεγα. Δυο ανθρώπους που προσωπικά γνωρίζω από παιδιά και μπορώ να σας εγγυηθώ προσωπικά για το ήθος τους, την εντιμότητά τους την ανιδιοτέλεια και την προσήλωσή τους στη συλλογική μας προσπάθεια.

Δυο συντρόφους που πιστεύω ότι μπορούν να συμβολίσουν ως δίδυμο την ανανέωση, την ενότητα, την προοπτική για το Κόμμα μας.

Η εκλογή Γραμματέα και Αναπληρωτή γίνεται επίσης για πρώτη φορά στο Κόμμα μας. Και γίνεται με βάση τις αλλαγές που ψήφισε το Συνέδριό μας από το καταστατικό μας, που προβλέπει την ισότιμη εκπροσώπηση φύλου στην εκλογή οργάνων. Και προβλέπει και τη σημαντική δουλειά που έχει να γίνει το επόμενο διάστημα στην οργανωτική ανασυγκρότηση. Και, άρα, είναι και ένα στήριγμα στη δουλειά του νέου Γραμματέα, η ύπαρξη Αναπληρωτή, προκειμένου να έχει τον συντονισμό και της οργανωτικής δουλειάς.

Και, όπως συμβαίνει και σε άλλα ευρωπαϊκά κόμματα που έχουν αντίστοιχες διαδικασίες εκλογής διδύμων στο πλαίσιο της ισότητας φύλου, έτσι και εδώ -αλλά για πρώτη φορά γίνεται στην Ελλάδα- η εκλογή θα είναι σε ενιαία κάλπη. Δηλαδή, δεν υπάρχει η δυνατότητα δυο διαφορετικών ψηφοδελτίων. Αν υπάρχει άλλη πρόταση, ευχαρίστως, θα είναι ένα άλλο δίδυμο.

Σας καλώ αυτή την επιλογή, με ό,τι συμβολίζει και ό,τι σημαίνει για το ποιόν των ανθρώπων που προτείνω, να τη στηρίξετε όλοι και όλες ανεπιφύλακτα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, να ξέρετε μας περιμένει όλες και όλους, παλαιότερους και νεώτερους, δύσκολη δουλειά μπροστά μας και μεγάλες ευθύνες. Να ξέρετε επίσης ότι τούτη την ώρα μας παρακολουθεί με προσδοκίες μεγάλες μια κοινωνία που αγωνιά για το αύριο. Πιστεύω βαθιά ότι έχουμε απάντηση σε αυτή την αγωνία και μπορούμε την απάντησή μας αυτή να την κάνουμε υλική δύναμη. Όταν όμως την κάνουμε κτήμα της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Η εντολή που λάβαμε από τα χιλιάδες μέλη μας, νέα και παλιά, είναι να προχωρήσουμε μπροστά, να γίνουμε καλύτεροι, πιο αποτελεσματικοί. Είναι να προχωρήσουμε ενωμένοι στους μεγάλους μας στόχους, να μη διστάσουμε να αλλάξουμε για να καταφέρουμε να αλλάξουμε τη χώρα.

Αυτό το νόημα συμβολίζουν οι επιλογές μου, αυτό το νόημα συμβολίζουν οι προτάσεις μου και αυτό το μήνυμα σας καλώ να στείλουμε συλλογικά μέσα από τη σημερινή μας διαδικασία.

Σας ευχαριστώ θερμά.