Αυτά είπαν Μάνος και Δήμητρα στο Ανθρωποκτονιών

Πρόσωπα-κλειδιά για τις αρχές στην διερεύνηση των θανάτων της Μαλένας και της Ίριδας ήταν από την αρχή ο εν διαστάσει σήμερα σύζυγός της Ρούλας Πισπιρίγκου, Μάνος Δασκαλάκης και η αδερφή της Δήμητρα. Ήταν τα πιο κοντινά της πρόσωπα, εκείνοι που είχαν ζήσει καταστάσεις πριν και μετά τους θανάτους των τριών παιδιών.

Στις καταθέσεις τους στο τμήμα Ανθρωποκτονιών τους ζητήθηκε να μιλήσουν για τη Ρούλα.

Η εφημερίδα «ΠΑΤΡΙΣ» αποκάλυψε σε ρεπορτάζ της τι είπαν για τη γυναίκα που βρίσκεται σήμερα προφυλακισμένη στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού για τη δολοφονία της Τζωρτζίνας αλλά και ύποπτης για τις δολοφονίες Μαλένας και Ίριδας.

Μάνος Δασκαλάκης
«Πίστευα ότι αγαπούσε τα παιδιά μας»

Στην κατάθεση των 15 σελίδων, ο Μάνος Δασκαλάκης ξεκίνησε λέγοντας για την Ρούλα Πισπιρίγκου…

«Η Ρούλα σαν χαρακτήρας ήταν δυναμική και ήθελε να έχει τον έλεγχο γενικά στη ζωή της. Βέβαια δεν ήταν πολύ κοινωνική και δεν έκανε εύκολα παρέες».

Στην περιγραφή του ξεκίνησε αναφέροντας ότι η εν διαστάσει σύζυγός του είχε περισσότερες σχέσεις με την δική του οικογένεια και όχι τη δική της. Ότι έμεινε πολύ γρήγορα έγκυος σχεδόν στους δύο μήνες και ήταν και οι δύο πολύ χαρούμενοι για το νέο τους ξεκίνημα παρά το γεγονός ότι ήταν μικροί.

«Δεν είχαμε προβλήματα στη σχέση μας και χαιρόμασταν πάρα πολύ με το νέο μας ξεκίνημα. Καμιά φορά μπορεί να είχαμε απλούς και αθώους τσακωμούς, για πράγματα της καθημερινότητας, αλλά αυτό συνέβαινε μία φορά στο τόσο, όπως γίνεται σε όλα τα ζευγάρια».

Μετά την Τζωρτζίνα ήρθε στη ζωή τους η Μαλένα, ένα παιδί που το ήθελαν και οι δύο πολύ. Μετά τη γέννησή της όμως όπως περιγράφει…

«Μετά τη γέννηση της Μαλένας, η Ρούλα πέρασε δύσκολα ψυχολογικά για τους πρώτους μήνες. Ίσως να είχε επιλόχειο κατάθλιψη, χωρίς όμως αυτό να έχει διαγνωσθεί επίσημα. Θυμάμαι όμως ότι δεν ήταν πολύ καλά ψυχολογικά τον πρώτο καιρό, αυτό όμως μετά από κανένα μήνα περίπου πέρασε. Από εκεί και μετά ήμασταν μια χαρά και κάναμε ό,τι ήταν καλύτερο για τα παιδιά μας».

Ο Μάνος Δασκαλάκης μόνο καλά λόγια είχε να πει για τη Ρούλα Πισπιρίγκου…

«Η Ρούλα είχε πέσει με τα μούτρα επάνω στα παιδιά, τα φρόντιζε όλη μέρα και μπορώ να πω ότι ήταν πολύ καλή μητέρα για αυτά. Είχε καθαρό το σπίτι, είχε κάθε μέρα έτοιμο φαγητό για όλους και τα παιδιά ήταν πάντα περιποιημένα».

Όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι και το θάνατο της Μαλένας. Ο πατέρας της περιγράφει τι έγινε τη μοιραία ημέρα αναφέροντας για πρώτη φορά έναν διάλογο που είχε η Ρούλα με τη γιατρό του παιδιού η οποία δεν μπορούσε να πιστέψει ότι πέθανε το κοριτσάκι και τους είπε για τη νεκροψία νεκροτομή…

«Όταν το άκουσε αυτό η Ρούλα, λόγω της κατάστασής της, αντέδρασε στιγμιαία λέγοντάς της ότι δεν ήθελε να μας χαρακώσουν το παιδί».

Η επιστροφή στο σπίτι χωρίς τη Μαλένα και με το πένθος να κυριαρχεί δεν ήταν εύκολη υπόθεση για κανέναν από τους δύο.

«Ο καιρός που ακολούθησε μετά δεν ήταν πολύ εύκολος για μας. Είχαμε επηρεαστεί πολύ ψυχολογικά από τον χαμό του παιδιού μας και προσπαθούσαμε να μείνουμε δυνατοί για την Τζωρτζίνα. Η σχέση μου με την Ρούλα είχε επίσης κάποιες δυσκολίες, αφού αρχίσαμε με κάποιον τρόπο να απομακρυνόμαστε σαν ζευγάρι. Συναισθηματικά δηλαδή δεν τα πηγαίναμε καλά και είχαμε σκεφτεί μάλιστα να χωρίσουμε».

Στη συνέχεια έρχεται στη ζωή τους η Ίριδα και δύο εβδομάδες πριν πεθάνει, ο Μάνος Δασκαλάκης ανακαλύπτει μία παράλληλη σχέση της Ρούλας και ζητά να χωρίσουν…

«Εκείνη άρχισε να με απειλεί πως αν χωρίζαμε, δεν θα έβλεπα ποτέ ξανά τα παιδιά μας και θα διεκδικούσε ότι περιουσιακό στοιχείο είχαμε, δηλαδή ένα αμάξι και δύο μηχανάκια. Μου έλεγε διάφορες απειλές, όπως κάνουν πολλές φορές οι γυναίκες στους άντρες όταν αυτοί θέλουν να χωρίσουν. Εγώ δεν μπορούσα να δεχτώ με τίποτα ότι δεν θα έβλεπα ξανά τα παιδιά μου, αυτό ήταν το μοναδικό που με πονούσε όταν μου το έλεγε».

Όταν «έσβησε» η Ίριδα περιγράφει την αντίδραση της μητέρας του παιδιού…

«Η Ρούλα ρωτούσε τότε που είχαν πάει το παιδί και σε ποιο δωμάτιο το είχαν, ενώ το παιδί ήταν μπροστά μας. Συνέχιζε να είναι «στα χαμένα», όπως σας είπα και πριν. Όταν πλησιάσαμε το κρεβάτι και είδαμε την Ίριδα, εγώ έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν μπορούσα να το πιστέψω με τίποτα. Η Ρούλα πήγε πάνω από το παιδί και του έπιασε το Χέρι. Νομίζω ότι πήγε να λιποθυμήσει και την έβαλαν να κάτσει σε μια καρέκλα, αλλά δε το θυμάμαι πολύ καλά αυτό που σας λέω».

Ο Μάνος Δασκαλάκης αποφασίζει λίγο καιρό μετά να φύγει πάλι από το σπίτι και σε επικοινωνία που έχει με την Ρούλα Πισπιρίγκου αντιλαμβάνεται ότι θέλει να αυτοκτονήσει.

«Συγκεκριμένα, μου έστειλε ένα γραπτό μήνυμα που έλεγε “Να προσέχεις το παιδί. Σ’ αγαπώ πολύ”. Εγώ τότε θορυβήθηκα πολύ γιατί πίστεψα ότι θα κάνει κακό στον εαυτό της»

Εκείνη του λέει ότι δεν έχει σκοπό να το κάνει. Λίγες ημέρες μετά, η Τζωρτζίνα παθαίνει το πρώτο επεισόδιο. Ο Μάνος Δασκαλάκης περιγράφει καρέ-καρέ τους επόμενους μήνες…

«Εγώ δεν ξέρω πως βρέθηκε αυτή η ουσία στο αίμα της Τζωρτζίνας, ούτε έχω καμία σχέση με αυτό. Η Ρούλα ισχυρίζεται ότι δεν έχει ούτε εκείνη σχέση με την ουσία αυτή, αλλά ότι χορηγήθηκε στο παιδί από τους γιατρούς του Νοσοκομείου. Από όλα αυτά τα εννιά χρόνια που είμαι μαζί με τη Ρούλα και από όσα περάσαμε μαζί, δεν θα μπορούσα ποτέ να σκεφτώ ότι η Ρούλα θα έφτανε σε σημείο να κάνει κακό στα παιδιά μας. Πίστευα ότι αγαπούσε τα παιδιά μας, όπως τα αγαπούσα κι εγώ. Βέβαια, οι εξελίξεις στην υπόθεση της Τζωρτζίνας ανατρέπουν όλα όσα είχα στο μυαλό μου για τη γυναίκα αυτή. Όπως δείχνουν τα στοιχεία, μέχρι τώρα τουλάχιστον, η Ρούλα φαίνεται ότι έδωσε την ουσία αυτή και σκότωσε την Τζωρτζίνα».

Δήμητρα Πισπιρίγκου
«Αν αποδειχθεί ότι σκότωσε τα παιδιά μας θα πάψω να παλεύω για αυτή»

Η κατάθεση της αδερφής της Ρούλας Πισπιρίγκου, της Δήμητρας, κράτησε πάνω από εννιά ώρες στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών στις 21 Ιουνίου. Ξεκίνησε μιλώντας για τη Ρούλα…

«Εγώ μέχρι και σήμερα δεν μπορώ να πιστέψω ότι η αδερφή μου θα μπορούσε να έχει σκοτώσει τα παιδιά της. Και ο λόγος είναι γιατί δεν υπήρχε το παραμικρό που να είχα δει εγώ στη συμπεριφορά της, ώστε να μπορέσω να πιστέψω ότι τα έχει σκοτώσει. Ειλικρινά σας μιλάω, αν πίστευα ότι το έκανε η Ρούλα θα την είχα σκοτώσει με τα ίδια μου τα χέρια και θα έμπαινα εγώ στη φυλακή Αν αποδειχθεί ότι η αδερφή μου είναι αθώα, θα ησυχάσω γιατί θα ξέρω ότι θα ηρεμήσουν αυτές οι τρείς ψυχούλες, αλλά και η αδερφή μου θα λυτρωθεί από όλο αυτό που ζει. Αν από την άλλη αποδειχθεί με αποδείξεις που είναι αδιαμφισβήτητες ότι η αδερφή μου σκότωσε τα παιδιά μας και απαντηθούν τα ερωτήματά μου, τότε θα πάψω να παλεύω γι’ αυτήν».

Περιέγραψε την παιδική τους ηλικία αναφέροντας ότι δεν είχαν ιδιαίτερες σχέσεις κυρίως λόγω της διαφοράς ηλικίας που είχαν μεταξύ τους -8 χρόνια.

Περιγράφει την αδερφή της πως ήταν μετά το θάνατο της Μαλένας…

«Η Ρούλα ήταν σε άθλια κατάσταση. Η εικόνα που έχω από αυτήν είναι να κάθεται στον καναπέ με τα γόνατα μαζεμένα στο στήθος, να κλαίει και να κουνιέται μπρος-πίσω. Ο Μάνος και η Τζωρτζίνα προσπαθούσαν να τη συνεφέρουν, αλλά αυτή δυσκολευόταν πολύ. Την περίοδο εκείνη μάλιστα είχε πάει και σε ψυχολόγο. Είχε πάει τρεις φορές μόνη της, αν δεν κάνω λάθος τόσες πρέπει να ήταν, και άλλη μία φορά με το Μάνο. Ο Μάνος μετά δεν ήθελε να ξαναπάει γιατί έλεγε πως το πένθος του το κράτησε όσο χρειαζόταν και θα συνεχίσει γιατί υπάρχει άλλο ένα παιδί πίσω, η Τζωρτζίνα. Η Ρούλα σταμάτησε κι εκείνη να πηγαίνει στην ψυχολόγο γιατί ο Μανός την παρότρυνε, λέγοντάς της πως είναι μια χαρά και θα το αντιμετωπίσουν μόνοι τους».

Περιγράφει τους καυγάδες ανάμεσα στο ζευγάρι τη χαρά της όταν έμαθε ότι η αδερφή της είναι έγκυος στην Ίριδα…

«Η Ρούλα είναι και ένας χαρακτήρας δύσκολος, κάπως κλειστός θα έλεγα, που για να βγάλει αυτό που έχει μέσα της πρέπει να φτάσει στα όριά της», αναφέρει κάποια στιγμή μέσα στην περιγραφή της.

Η Ρούλα ήταν εκείνη που της είπε ότι Μάνος ήταν αδιάφορος απέναντί της… Εκείνη της έλεγε να τα βρουν και αν δεν μπορούν να χωρίσουν πολιτισμένα.

Μετά το θάνατο της Ίριδας τον οποίο περιγράφει καρέ-καρέ, αναφέρει το περιστατικό όπου ο Μάνος Δασκαλάκης φοβήθηκε ότι θα έκανε απόπειρα αυτοκτονίας…

«Όταν τη βρήκαμε, η Ρούλα δεν ήθελε να δει κανέναν μας και μου έλεγε ότι ήθελε να μείνει μόνη της, ότι δεν ήταν καλά και ότι δεν θα ήταν πια καλή μάνα για την Τζωρτζίνα και γι’ αυτό να την πάρει ο Μάνος να τη μεγαλώσει. Μετά από πολλές δικές μου πιέσεις δέχθηκε να με δει και αφού την πήρα με το «καλό», την επόμενη ημέρα η Ρούλα γύρισε στο σπίτι της και το παιδί της».

Η Δήμητρα Πισπιρίγκου περιγράφει την πορεία υγείας της Τζωρτζίνας και καταλήγει:

«Το μόνο πράγμα που έχει σημασία πλέον είναι να βγει η αλήθεια. Αυτή τη στιγμή εγώ και η οικογένεια μου βιώνουμε ένα γολγοθά που εύχομαι κανείς να μη ζήσει ποτέ. Ούτε o χειρότερός μου εχθρός. Το μόνο που ζητάω είναι η δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της και να λάμψει η αλήθεια. Αν σε όλη αυτή την ιστορία, με τους θανάτους των δικών μας παιδιών, έγιναν λάθη στις εξετάσεις που έχουν διενεργηθεί και αποδειχθεί ότι οι αιτίες θανάτων, τουλάχιστον της Ίριδας και της Μαλένας, δεν είναι τελικά παθολογικές, όπως μας είπαν στην αρχή, αλλά εγκληματικές ενέργειες, όπως ακούγεται στα κανάλια από εχθές βάση του ιατροδικαστικού πορίσματος που βγήκε, Τότε ελπίζω ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του. Αυτό που εννοώ, είναι να αναλάβουν την ευθύνη τους οι Ιατροδικαστές και οι υπόλοιποι ποΙ) ασχολήθηκαν με τις νεκροτομές των δύο παιδιών, αλλά και η αδερφή μου σε περίπτωση που αποδειχθεί ότι όντως αυτή ήταν που σκότωσε και τη Μαλένα και την Ίριδα. Σας ξαναλέω πάντως, ότι εγώ δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι η αδερφή μου έχει κάνει τέτοιο πράγμα».