Η 7η Αυγούστου είναι η 219η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και 220η σε δίσεκτα έτη. Είναι η μέρα που η Ελλάδα απέκτησε την μεγαλύτερη καλωδιωτή γέφυρα του κόσμου.
Το 2004, λίγο βιαστικά είναι η αλήθεια, όπως εξάλλου γίνονταν τα πάντα τότε, εγκαινάστηκε η γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου ή, επίσημα, γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης», κάτι το οποίο προσωπικά δεν ήξερα και βάζω στοίχημα ότι δεν ξέρετε οι περισσότεροι γι αυτό θ΄ανοίξετε να διαβάσετε την απάντηση.
Είναι καλωδιωτή γέφυρα μέσω της οποίας επιτεύχθηκε η σύζευξη μεταξύ του Ρίου (προάστιο της Πάτρας) και του Αντιρρίου και η σύνδεση της Πελοποννήσου με τη δυτική ηπειρωτική Ελλάδα.
Μια πολύ ανθεκτική γέφυρα
Το μήκος της γέφυρας που στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες, είναι 2.252 μέτρα, ενώ μαζί με τις προσβάσεις φτάνει γύρω στα 2.883 μέτρα. Το μέγιστο βάθος θεμελίωσης φθάνει τα 65 μέτρα υπό την επιφάνεια της θάλασσας.
Οι αντοχές του Χαρίλαου είναι εντυπωσιακές, στη θεωρία τουλάχιστον. Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε με προδιαγραφές να αντέξει σε σεισμό μεγαλύτερο των 7,4 βαθμών της Κλίμακας Ρίχτερ. Έχει υπολογιστεί, επίσης, ότι αντέχει σε ενδεχόμενη σύγκρουση δεξαμενοπλοίου με εκτόπισμα 180.000 τόνων, καθώς και σε ταχύτητα ανέμου 265 χλμ./ώρα, ταχύτητα που αντιστοιχεί σε τυφώνα Κατηγορίας 5, το ανώτατο δυνατό επίπεδο στην Κλίμακα Σαφίρ-Σίμπσον. Τέλος, η γέφυρα είναι σχεδιασμένη να απορροφά πιθανές μετατοπίσεις μεταξύ δύο βάθρων, σε οποιαδήποτε κατεύθυνση, δεν είμαι βέβαιη τι σημαίνει αυτό ακριβώς, αλλά καλό ακούγεται.
Ελπίζουμε όλα αυτά να μην χρειαστεί να δοκιμαστούν ποτέ στην πράξη. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Χαρίλαος θα ζήσει περίπου όσο και μια χελώνα, 120 χρόνια, κι αν τον προσέξουμε μπορεί να πάει και λίγο παραπάνω.
Η Γέφυρα αποτελεί χωρίς αμφιβολία ένα πολύ σπουδαίο (και πανάκριβο έργο), το οποίο ωστόσο δεν γλίτωσε από την κριστική, όπως αυτή που του άσκησε ο Economist, που προς μεγάλη μας ντροπή τότε έγραψε ότι φτιάξαμε μια μεγαλειώδη γέφυρα που συνδέει το «πουθενά συγκεκριμένα με το εντελώς πουθενά».
Αναφερόταν φυσικά στο γεγονός ότι το οδικό δίκτυο από την πλευρά της Πάτρας κατά το χρόνο κατασκευής της γέφυρας ήταν ελλιπές και υπερφορτωμένο, ενώ από την πλευρά της Στερεάς Ελλάδας ανεπαρκές έως ανύπαρκτο.
Από το 2007 άρχισαν να κατασκευάζονται σύγχρονοι αυτοκινητόδρομοι και στις δύο πλευρές, συγκεκριμένα η Ολυμπία Οδός και η Ιόνια Οδός, στα πλαίσια εκσυγχρονισμού του Ελληνικού οδικού δικτύου. Το καλοκαίρι του 2017 οι δύο αυτοί αυτοκινητόδρομοι ολοκληρώθηκαν και συνδέονται πλήρως με τη Γέφυρα, οπότε ο Economist να φάει τη σκόνη μας, εν προκειμένω την άσφαλτό μας.
Ο Χαρίλαος, σε αντίθεση με τον ορίτζιναλ, είναι πολύ φωτογενής, από τα πιο φωτογραφημένα αξιοθέατα της Ελλάδας, αλλά έχει και ένα θεματάκι: Είναι τσιμπημένος, αν όχι πανάκριβος. Βέβαια το καλό πληρώνεται και σε περίπτωση που κάποιος δεν θέλει να πληρώσει τα διόδια, υπάρχει πάντα το παραδοσιακό πορθμείο με λιγότερα από τα μισά χρήματα.
Αν ανέβετε στη Γέφυρα, πάντως, μην ξεχάσετε τη φωτογραφία.