Μια συγκλονιστική ιστορία… Ο 60χρονος Καναδός που μετανάστευσε μόνιμα στην Ελλάδα!

του Αχιλλέα Ροδίτη (Αχαϊκή Πολιτεία)

Γεννήθηκε Αυστραλία, μεγάλωσε Καναδά, αλλά μετανάστευσε Ελλάδα! Ο λόγος για μια σπάνια προσωπική ιστορία που αξίζει να προσέξει κανείς.
Κι η «Πολιτεία» την προβάλλει εμφαντικά θεωρώντας πως αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα έμπρακτης αγάπης… γεμάτης με χρώμα και άρωμα Ελλάδας.

Ο λόγος, για τον 60χρονο Πέτρο Ανδρωνά, γιο Ελληνίδας με καταγωγή από Αθήνα και Ζάκυνθο. Η ιστορία του μοιάζει καθαρά με σενάριο ταινίας ή θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί ικανή αφορμή για την γραφή ενός θεατρικού έργου ή βιβλίου, ως αυτοβιογραφία ή μυθιστόρημα.

Ο Πέτρος μεγάλωσε στο Μόντρεαλ, έγινε μουσικός και ερμηνευτής, γράφοντας δικά του κομμάτια, ενώ έζησε μια ζωή επιτυχιών στον καλλιτεχνικό χώρο. Αλλά από παιδί τον είχε κυριεύσει μία και μοναδική επιθυμία: να μπορέσει κάποτε να έρθει στην Ελλάδα και να ζήσει μόνιμα εδώ!

«Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΗ»

Ήταν ένα όνειρο του που οι συνθήκες του επέτρεψαν να πραγματοποιήσει τώρα. Στα 60 του χρόνια! Αφού «έφυγε» από την ζωή η μητέρα του και αφού η μικρότερη αδερφή του δεν είχε τη δική του ανάγκη. Αλλά και επειδή ο ίδιος δεν είχε στο μεταξύ δημιουργήσει οικογενειακές υποχρεώσεις. Σκοπίμως, ακριβώς διότι πάντα είχε στο «πίσω» μέρος του μυαλού του αυτό το «κρυφό» όνειρο, να μπορέσει να μεταναστεύσει στον τόπο καταγωγής του.

Όπως εξήγησε ο ίδιος, μιλώντας στην «Πολιτεία», «η ευτυχία δεν είναι στην ύλη και στο χρήμα, αλλά σε κάτι βαθύτερο, ψυχικό, που μόνο σε αυτή τη γη μπορείς να το βρεις…». Συμπληρώνοντας με νόημα: «Δεν έχετε υποδομές, αλλά έχετε κάτι που πουθενά δεν το βρίσκεις: Ελληνική ψυχή…».

Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ «ΓΕΝΝΗΣΕ» ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Τι του γέννησε αυτή την επιθυμία; Τα παιδικά καλοκαίρια με ξαδέλφια του στο νησί, στην Ζάκυνθο. Αλλά κυρίως το πρώτο ταξίδι του με τη μητέρα του στην Ελλάδα έμελλε να του δημιουργήσει την πρώτη ισχυρή ανάμνηση που θα του «κυβερνούσε» το μυαλό και την ψυχή σ’ όλη του τη ζωή!

Σε ηλικία 3 χρόνων η μητέρα του – έγκυος στο δεύτερο παιδί της – έπρεπε να φύγει από την Αυστραλία. Γύρισε στα πάτρια εδάφη δίνοντας την ευκαιρία στον γιο της να δει την «πατρίδα» και να την «γευτεί» για ένα-δυο χρόνια περίπου. Έπειτα μετανάστευσε ξανά, αυτή τη φορά για το Μόντρεαλ.

Αυτό το πρώτο ταξίδι της ζωής του, ήταν καθοριστικό. Του δημιούργησε τις πιο σημαντικές εικόνες. «Εικόνες από μια Ελλάδα γεμάτη από… γαλανό ουρανό, θάλασσα και ανθρώπους ‘ζωντανούς’», λέει.

Ήταν εικόνες που χαράχτηκαν για πάντα μέσα του. Κι έγιναν αφορμή να απαρνηθεί κάθε υλική άνεση που οποιαδήποτε άλλη χώρα θα μπορούσε να του προσφέρει, για να αναζητήσει την ευτυχία εκεί που ο ίδιος πιστεύει ότι μπορείς να την βρεις αλλά ενίοτε εμείς οι Έλληνες προσπερνάμε: «Στο να ζεις στην Ελλάδα», τονίζει.

«ΕΧΩ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΝΑ ΖΩ ΕΔΩ…»

«Νιώθω Έλληνας και ελπίζω να μου το επιτρέπετε», δηλώνει ο Πέτρος και μας εξηγεί πόση υπερηφάνεια και τιμή αισθάνεται που είναι σε θέση να λέει κάτι τέτοιο». «Είναι δύσκολο να το καταλάβετε, αλλά είναι μεγάλο πράγμα να μπορείς να λες… ‘Είμαι Έλληνας’», τονίζει.

Έτσι, εν μέσω της παγκόσμιας κρίσης του κορωνοϊού, ο Πέτρος πήρε την τολμηρή και μεγάλη απόφαση να μεταναστεύσει στην «πατρίδα». Ακολούθησε δηλαδή την αντίστροφη πορεία από αυτήν που συνήθως συναντάμε στη χώρα μας. Δεν ήταν ανάμεσα σ’ εκείνους που έφευγαν στο εξωτερικό, για να βρουν μια… καλύτερη ζωή, αλλά σε αυτούς που ταξίδευαν προς την γη του Παρθενώνα…

Αρχικά έμεινε στην Αθήνα, έτυχε μέσω facebook όμως να βρει την ξαδέρφη του που ζει στην Πάτρα. Ήρθε λοιπόν στην πόλη μας, έπιασε δουλειά και σπίτι, στην περιοχή του Σκαγιοπουλείου, και πλέον ζει ανάμεσα μας… μια ήσυχη αλλά «αληθινά ευτυχισμένη ζωή», όπως πειστικά εξομολογείται.

Περπατάει στην Πάτρα, στο Κάστρο, στις Σκάλες και σ’ άλλες γειτονιές, φωτογραφίζει και εμπνέεται για τη μουσική που συνεχίζει να δημιουργεί. Και επίσης έχει ήδη αρχίσει την προετοιμασία μιας ταινίας βασισμένης στην «ιστορία μιας κούνιας», αυτής που φιλοξένησε τον ίδιο αλλά και μέλη της οικογένειας του…

Η ιστορία του Πέτρου είναι ξεχωριστή. Αν τον συναντήσετε θα τον δείτε μονίμως γελαστή κι ευδιάθετο. Μόνο για έναν λόγο, όπως λέει: «Επειδή έχω την τύχη να ζω εδώ…».