Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Απαντήσεις Β1 και Β2 ( νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία)
Β1.
1-γ
2-γ
3-β
4-β
5-α.
Β2.
Προφανώς:
Η διαρθρωτική λέξη «προφανώς» δηλώνει επιβεβαίωση .
Συγκεκριμένα, στην προηγούμενη περίοδο, αναφέρεται στη σύγχρονη μορφή του φεμινισμού, «στον φεμινισμό της διαφοροποίησης», που τονίζει τις διακρίσεις μεταξύ των δύο φύλων, επειδή τις θεωρεί αγεφύρωτες. Στη συνέχεια, με τη χρήση της διαρθρωτικής λέξης «προφανώς» επιβεβαιώνει την ύπαρξη των παραπάνω διαφορών.
Όμως:
Η διαρθρωτική λέξη «όμως» δηλώνει αντίθεση.
Συγκεκριμένα, στην προηγούμενη πρόταση, αποδέχεται την ύπαρξη διαφορών ανάμεσα στα δύο φύλα. Στη συνέχεια, με τη χρήση της διαρθρωτικής λέξης «όμως» δηλώνει ότι οι διαφορές αυτές δεν αντιβαίνουν σε κάθε άλλη ιδιότητα των ανδρών και των γυναικών, όπως είναι η ιδιότητα του ανθρώπου, του συγγραφέα, του εκπαιδευτικού, του ορειβάτη ή του κηπουρού.
∆ηλαδή:
Η διαρθρωτική λέξη «δηλαδή» δηλώνει επεξήγηση.
Συγκεκριμένα, στην προηγούμενη περίοδο διατύπωσε την άποψη ότι το φύλο κάθε ανθρώπου δεν έρχεται σε αντίθεση με κάθε άλλη ιδιότητά του. Με τη χρήση της διαρθρωτικής λέξης «δηλαδή» επεξηγεί την άποψη αυτή,υπογραμμίζοντας ότι η ιδιότητα του ανθρώπου που ασχολείται με κάποιες δραστηριότητες ιεραρχικά προηγείται και συνυπάρχει, χωρίς να ακυρώνει, την ιδιότητα του φύλου.
Επειδή:
Η διαρθρωτική λέξη «επειδή» δηλώνει αιτιολόγηση.
Συγκεκριμένα, με τη χρήση της διαρθρωτικής λέξης «επειδή»,παρουσιάζει την άποψη των νεοφεμινιστριών για τα αίτια της γυναικείας κακοποίησης. Η γυναικεία κακοποίηση οφείλεται, κατά τις νεοφεμινίστριες, στο γεγονός ότι οι
γυναίκες, λόγω του φύλου τους και μόνο, αποτελούν θύματα, που είναι μόνιμα
εκτεθειμένα στον κίνδυνο.
Ώστε:
Η διαρθρωτική λέξη «ώστε» δηλώνει αποτέλεσμα
Συγκεκριμένα, στις προηγούμενες περιόδους έχει αναφερθεί στην έννοια της «αυτοθυματοποίησης» των γυναικών, η οποία διαδίδεται έντονα εξαιτίας της ιδεολογίας του κινήματος του νεοφεμινισμού. Η διάδοση της έννοιας αυτής
έχει τελικά ως αποτέλεσμα η «αυτοθυματοποίηση» να καθίσταται διάκριση και να θεωρείται από κάποιες γυναίκες θετικό στοιχείο.
Επιμέλεια: Α.Βαρνακιωτης
Απάντηση Γ1 ( νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία)
Γ1.
Ο αφηγητής, στο πλαίσιο ενός εσωτερικού μονολόγου, που εκτείνεται σε ολόκληρο το
απόσπασμα , χαρακτηρίζεται από στοιχεία προφορικού λόγου εξομολογείται την αδυναμία του να πληροφορήσει τη σύντροφό του ότι έμεινε άνεργος. Η απογοήτευσή του
εντείνεται από τον βροχερό καιρό, που παρουσιάζεται εμφατικά με μια
παρομοίωση (οι σταγόνες … αλεξίπτωτό τους), ενώ η δειλία του, που οφείλεται στην ανικανότητά του να έρθει αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα, του προκαλεί μεγάλη αγωνία, αφού γνωρίζει ότι δεν μπορεί να κρύβεται από τη σύντροφό του για πολύ. Έτσι, «σκηνοθετεί» στο μυαλό του τη στιγμή που θα
πρέπει να ομολογήσει τη μεγάλη αλήθεια, σκέψη που του προκαλεί τρόμο και
ανασφάλεια, συναισθήματα που δίνονται από τον συγγραφέα με ένα εντυπωσιακό
ασύνδετο σχήμα (να φανώ … και το).
Στη συνέχεια, ο αφηγητής παραδέχεται με
διάθεση αυτοσαρκασμού, που αισθητοποιείται με ένα χιουμοριστικό αφηγηματικό σχόλιο (άσε κιόλας … βενζίνες), ότι εξαπατά τη σύντροφό του, καθώς καθημερινά φεύγει από το σπίτι του, υποκρινόμενος ότι πηγαίνει στη
δουλειά, γεγονός που τον κάνει να νιώθει απογοήτευση για τον εαυτό του
Η αδυναμία του αφηγητή να παραδεχθεί την πικρή αλήθεια
οφείλεται, βέβαια, στις ενοχές που του δημουργούν τα εσωτερικευμένα κοινωνικά
στερεότυπα για τον ρόλο των ανδρών, που, ακόμη και σήμερα, επειδή θεωρούνται
ισχυρό φύλο, πιστεύουν ότι πρέπει να ξεπερνούν κάθε δυσκολία με δυναμισμό και
χωρίς συναισθηματισμούς, στερεότυπα που προβάλλονται με λεπτό χιούμορ και
ειρωνεία με τη χρήση του βραχυπερίοδου λόγου, πολλών ρημάτων σε χρόνο
Ενεστώτα (ξεχνούν, προχωράνε, είναι, σκέφτονται, πονάνε …) και του σχήματος
επαναφοράς (Οι αληθινοί άντρες … οι αληθινοί άντρες…).
O πρωταγωνιστής λοιπόν της ιστορίας μας θυμίζει κάποιους άνδρες
της εποχής , που είναι ανήμποροι να απαγκιστρωθούν από τα στερεότυπα
παλαιότερων εποχών,
προσπαθώντας να ανταποκριθούν στον ρόλο του ισχυρού. Αυτή η φιλοσοφία ζωής
είναι μάταιη και πρέπει να εγκαταλειφθεί,το συντομότερο δυνατόν προκειμένου οι άνδρες να νιώσουν ελεύθεροι και απελευθερωμένοι απ’ τα δεσμά τους.
Επιμέλεια: Α Βαρνακιώτης
Απάντηση Α1 ( νεοελληνική Γλώσσα και λογοτεχνία)
Α1.
Από την αρχαιότητα έως και σήμερα διανοούμενοι, πνευματικοί και καθημερινοί άνθρωποι απαξίωναν τις γυναίκες και δε δέχονταν την ισότητα με τους άνδρες. Η πεποίθηση περί γυναικείας κατωτερότητας και η απόδοση μόνο του ρόλου της τεκνογονίας στη γυναίκα επέφερε μια, μοναδική στην ανθρώπινη ιστορία, κακομεταχείριση του φύλου. Σήμερα λοιπόν κακοποιούνται γυναίκες με διάφορους απάνθρωπους τρόπους. Κατά τον συγγραφέα, αυτό, ενοχοποιεί και συγκινεί ευαισθητοποιημένους ανθρώπους, που απαιτούν απόδοση δικαιοσύνης και ισότητα μεταξύ των δύο φύλων
Επιμέλεια: Α Βαρνακιώτης
Απάντηση Δ1 ( νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία )
Δ1.
Φίλες και φίλοι,είναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή η παρουσίαση στην εκδήλωση μας για την παγκόσμια ημέρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η υποτίμηση και ο αποκλεισμός της γυναίκας από το δημόσιο και ιδιωτικό χώρο υπήρξαν μόνιμα χαρακτηριστικά όλων των ετών.
Στην εποχή μας, αν και έχουν γίνει τεράστια βήματα προόδου σε σχέση με το παρελθόν – χάρη, πρώτα απ’ όλα, στους μακροχρόνιους αγώνες του φεμινιστικού κινήματος .
Οι γυναίκες σε πολλές περιπτώσεις (ιδιαίτερα στις μουσουλμανικές και τις τριτοκοσμικές χώρες, αλλά όχι μόνο) θεωρούνται ακόμα και σήμερα πλάσματα «κατώτερα», «αδύναμα» που οφείλουν να μένουν κλεισμένα στο σπίτι, αφοσιωμένα στα «οικιακά τους καθήκοντα», υποχείρια των πατεράδων ή των συζύγων τους. Οι επίσημες στατιστικές δείχνουν πως και στις ανεπτυγμένες χώρες οι γυναίκες σπουδάζουν και εργάζονται σε μικρότερα ποσοστά, ενώ στον πολιτικό στίβο και τα δημόσια αξιώματα η εκπροσώπησή τους είναι υπολειμματική (στις μουσουλμανικές και ορισμένες τριτοκοσμικές χώρες αποκλείονται από όλες τις δημόσιες δραστηριότητες δια νόμου).
Αν και οι παραδοσιακές μισθολογικές διακρίσεις μεταξύ αντρών και γυναικών έχουν πλέον εκλείψει, ωστόσο η εργασιακή ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων και η παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων των γυναικών εξακολουθούν, να υφίστανται. Οι γυναίκες λοιπόν πλήττονται από την ανεργία περισσότερο, ενώ κάποιες φορές δυσκολεύονται να βρουν δουλειά, επειδή οι εργοδότες δεν εμπιστεύονται τη δυνατότητα επιβολής τους .
Θύματα της μυϊκής υστέρησής τους, των καθυστερημένων ανδροκρατικών παραδόσεων και της οικονομικής εξάρτησής τους ,οι γυναίκες βιώνουν συχνά την ταπείνωση και τον εξευτελισμό με τον πλέον επώδυνο τρόπο. Στη Νιγηρία για παράδειγμα, επειδή θεωρούνται φύσει αμαρτωλές και έκλυτες, υποβάλλονται σε νεαρή ηλικία στο επαίσχυντο μαρτύριο της κλειτοριδεκτομής, προκειμένου να μη νοιώθουν σεξουαλική ηδονή και να μην έχουν άρα κίνητρο για να απατήσουν τον άντρα τους. Στην ίδια χώρα αλλά και σε άλλες, όπου ισχύει ο μουσουλμανικός νόμος της «Σαρία», οι μοιχαλίδες και οι ανύπαντρες μητέρες τιμωρούνται με θάνατο δια λιθοβολισμού. Στα ανεπτυγμένα κράτη του καπιταλιστικού κέντρου μπορεί βέβαια να μη συναντάμε αντίστοιχες αγριότητες, ωστόσο οι βιασμοί και οι ξυλοδαρμοί γυναικών είναι ένα καθημερινό φαινόμενο, που αποδεικνύει πως και εκεί οι γυναίκες δεν έχουν καταφέρει ακόμα να γίνονται απόλυτα σεβαστές ως άνθρωποι με ανάγκες, επιθυμίες και δικαιώματα.
Η απόλυτη έκφραση του γυναικείου εξευτελισμού είναι η μάστιγα της πορνείας. Στη σημερινή εποχή γνωρίζει ιδιαίτερη έξαρση, λόγω της φτώχειας που μαστίζει τις τριτοκοσμικές χώρες και τα κράτη του πρώην ανατολικού συνασπισμού. Με την πορνεία το πρόβλημα δεν εστιάζεται μόνο στους κινδύνους που διατρέχει η γυναίκα από τους κάθε είδους πελάτες, «προστάτες» ή φορείς ασθενειών, αλλά και στην ισοπέδωση του ψυχοσυναισθηματικού της κόσμου, στη διάλυση της προσωπικής της ζωής και στην κοινωνική περιθωριοποίηση που βιώνει.
Οι γονείς καλούνται να δίνουν με το καθημερινό τους παράδειγμα την αίσθηση του αδιαπραγμάτευτου αλληλοσεβασμού και της ισότιμης κατανομής των καθημερινών υποχρεώσεων, ώστε τα παιδιά να μη μεγαλώνουν με την εντύπωση πως η μητέρα είναι εκείνη που φέρει το μεγαλύτερο βάρος της ανατροφής τους, αλλά και των οικιακών εργασιών.
Μέσω της ανθρωπιστικής παιδείας οι νέοι θα αποκτήσουν βαθύ σεβασμό απέναντι στον άνθρωπο, χωρίς να υπάρχει στη σκέψη τους θέση για διακρίσεις οποιουδήποτε είδους (φύλου, θρησκείας, καταγωγής, οικονομικής επιφάνειας κ.λπ.). Το ζητούμενο, επομένως, για τους φορείς της εκπαίδευσης είναι να μεταλαμπαδεύσουν στους νέους την αναγκαία εκτίμηση και τον αναγκαίο σεβασμό απέναντι στον συνάνθρωπό τους, ώστε καμία μεταξύ τους διαφοροποίηση να μην είναι ικανή για τη δημιουργία αρνητικών διακρίσεων.
Η πολιτεία οφείλει να φροντίζει ώστε τα δικαιώματα των γυναικών να γίνονται απολύτως σεβαστά και να μην επιτρέπει διακρίσεις εις βάρος των γυναικών, περνώντας κατ’ αυτό τον τρόπο το σαφές μήνυμα προς όλους τους πολίτες πως δεν θα γίνεται ανεκτό κανένα φαινόμενο ανισότητας.
Αποτελεί ευθύνη όλων των ενηλίκων να δίνουν με το καθημερινό τους παράδειγμα το κατάλληλο πρότυπο συμπεριφοράς στους νέους. Οφείλουν, δηλαδή, να δείχνουν έμπρακτα πως σέβονται απόλυτα τις γυναίκες και να μην υπάρχει καμία αντίφαση ανάμεσα στα λόγια και στις πράξεις τους.
Θα πρέπει, άλλωστε, να καταστεί σαφές πως οποιαδήποτε σεξιστική συμπεριφορά κι οποιοδήποτε υποτιμητικό σχόλιο, δημιουργεί αμέσως την εντύπωση πως η ισότητα των γυναικών γίνεται σεβαστή σε θεωρητικό επίπεδο μόνο, χωρίς να έχει εμπεδωθεί στην καθημερινότητα των πολιτών.
Μέρος της ευθύνης για την εμπέδωση της ισότητας των δύο φύλων αντιστοιχεί εύλογα στις ίδιες τις γυναίκες, οι οποίες καλούνται να μην αποδέχονται συμπεριφορές ή πρακτικές που καταπατούν τα κατοχυρωμένα δικαιώματά τους ή επιχειρούν να μειώσουν την αξία του φύλου τους. Ενώ, συνάμα, οφείλουν να υπερασπίζονται τις ικανότητες των άλλων γυναικών και να μη γίνονται και οι ίδιες φορείς των στερεοτύπων εκείνων που θέλουν να απαλείψουν. Το να εκφραστεί μια γυναίκα υποτιμητικά για τις ικανότητες και την αξία των γυναικών είναι πολύ πιο επιζήμιο από μιαν αντίστοιχη συμπεριφορά ενός άνδρα, διότι υποδηλώνει απουσία αυτοεκτίμησης και υπονομεύει τις προσπάθειες δεκαετιών για την εξίσωση των δύο φύλων.
Σας ευχαριστούμε πολύ και ευχόμαστε να μη σας κουράσαμε με τους προβληματισμούς μας.Καλη σας συνέχεια και θα τα ξαναπούμε σε μια παρόμοια εκδήλωση στο μέλλον .
Ενδεικτική απάντηση
Επιμέλεια: Α.Βαρνακιώτης
