Στο κέντρο της Αθήνας και σε όλη την ακτίνα του, από την Ομόνοια, την Πλάκα και το Μοναστηράκι, οι δρόμοι βούλιαζαν από τον κόσμο λόγου αυτού του μεγάλου δρομικού γεγονότος.

Είχαν έρθει άλλωστε άνθρωποι από όλη την Ελλάδα και από το εξωτερικό. Όμως τα μαγαζιά εστίασης για το μέγεθος της επισκεψιμότητας που είχε το κέντρο της πρωτεύουσας δεν είχαν και τόσο κόσμο.

Τον λόγο γι’ αυτό τον ανακάλυψε ο φίλος Πατρινός όταν πήγε και έκατσε μαζί με τη κοπέλα του για να φάνε σε ένα εστιατόριο. Δύο πιάτα κύρια, ένα ορεκτικό, μια σαλάτα και ένα κιλό κρασί, πόσο του έφτασαν λέτε; 82 ευρώ.

Και δεν ήταν μόνο στο συγκεκριμένο κατάστημα τα πιάτα που πήρανε. Πιάτο κάτω από τα 12 με 13 ευρώ στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας δεν υπάρχει. Ακόμα και η μερίδα γύρου σε ψησταριά δεν πάει παρακάτω.

Αυτή είναι η αλήθεια και έχει να κάνει ασφαλώς με τις ανατιμήσεις και την ακρίβεια, χωρίς να αποκλείονται κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις αισχροκέρδειας που όμως δεν είναι ο κανόνας, ούτε αναιρούν το τελικό συμπέρασμα.

Οι τιμές στο κέντρο της Πάτρας σε σύγκριση με τις τιμές του κέντρου της Αθήνας είναι κατά 30% με 40% κάτω. Προφανώς βέβαια τα πάγια έξοδα για μια επιχείρηση στην Αθήνα είναι περισσότερα.

Το πρόβλημα είναι κοινό

Όμως το πρόβλημα τόσο για την εστίαση της Πάτρας, όσο και για αυτή της Αθήνας, δεν διαφέρει και έχει να κάνει με τις ανατιμήσεις στα τρόφιμα και στις πρώτες ύλες.

Οι τιμές συνεχίζουν να ανεβαίνουν και όσο ανεβαίνουν κάποια στιγμή θα έχουν συνέπειες και στους τιμοκαταλόγους της Πάτρας.

Κι τι θα γίνει τότε με ένα κοινό που ήδη δυσκολεύεται να βγαίνει συχνά ακόμα και για ένα ποτό ή για ένα φαγητό; Τα μαγαζιά της Πάτρας θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα.

Γιατί τα μαγαζιά του κέντρου της Αθήνας στηρίζονται από τους τουρίστες και τους επισκέπτες όλο τον χρόνο. Στην Πάτρα από που θα στηριχθούν;