Στις 19 Νοεμβρίου στην Ρώμη ο Κώστας Σπυρόπουλος έγινε δεκτός ως μόνιμο μέλος της Ακαδημίας Tiberina της Ρώμης.

Το γεγονός αποτελεί μια σημαντική διάκριση για την προσφορά του, στον Ευρωπαϊκό χώρο, στις Τέχνες και τα γράμματα.

Ο πρόεδρος της Ακαδημίας Δρ Φράνκο Αντόνιο Πινάρντι, κατά την προσφώνησή του ανέφερε : Έχουμε την τιμή να συμπεριλάβουμε τον Έλληνα Κώστα Σπυρόπουλο ως σημαντικό πρόσωπο στην Ακαδημία μας. Ο Εικαστικός είναι τ. Καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και Επίτιμος Διδάκτωρ της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας. Είναι γνωστός σε Πανευρωπαϊκό επίπεδο ως πολύ σημαντικός εικαστικός. Το έργο του συνθέτει και τις δυο εκδοχές της Pop Art την Βρετανική και την Αμερικανική με έντονη όμως την σφραγίδα της Ελληνικότητας. Η Τέχνη του πολλές φορές αποκτά έναν εικονοπλαστικό χαρακτήρα που θυμίζει κάπως τα ριζοσπαστικά καλλιτεχνικά κινήματα των αρχών του 20ου αιώνα, χωρίς ωστόσο τη δική τους απόρριψη της κοινωνίας και τη δική τους ανατρεπτικότητα. Αντιθέτως η ζωγραφική του Σπυρόπουλου συχνά αποτελεί ένα είδος φόρου τιμής στον «θαυμαστό καινούριο κόσμο» της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης και της τεχνητής νοημοσύνης. Τα έργα του επιπλέον συνιστούν ουσιαστικά ένα είδος σχολιασμού της αστικής κοινωνίας και του αστικού χώρου ως μια δηλωμένη πρόταση πολιτισμού. Ενός πολιτισμού που μετατοπίζει τα όρια μεταξύ υψηλής τέχνης και μαζικής κουλτούρας.

Θέτει ερωτηματικά σχετικά με την ασημαντότητα της ανθρώπινης ύπαρξης που το συναισθηματικό και νοητικό της περιεχόμενο πολλές φορές χάνεται μέσα στον ωκεανό της υπερκατανάλωσης. Μιας υπερκατανάλωσης που θέτει σε κίνδυνο την ισορροπία του οικοσυστήματος, την σταθερότητα του κλίματος.

Εμελέτησα επίσης τις παλαιότερες περιόδους της διαδρομής του εικαστικού. Η προσφορά του στην Ελληνική τοπιογραφία είναι σημαντικότατη και η πρότασή του νεωτερική που όμως στηρίζεται στην παλιά τεχνική της βυζαντινής αγιογραφίας. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό και αναδεικνύει το ανέσπερο Ελληνικό φως που λούζει τα τοπία των νησιών του Αιγαίου.

Ο Κώστας Σπυρόπουλος ξεκινά από πολύ μακριά και έρχεται στο σήμερα εκφράζοντας το μέλλον. Η καλή ζωγραφική εκφράζει την εποχή της, αλλά η άριστη ζωγραφική προοιωνίζει το μέλλον. Αυτή είναι η ζωγραφική του Σπυρόπουλου.

   Θα ήθελα επίσης να αναφέρω και την άλλη όψη του Σπυρόπουλου. Είναι εξαιρετικός ιατρός με άριστο βιογραφικό. Είναι πανεπιστημιακός δάσκαλος σε πανεπιστήμια της Ελλάδας, των Η.Π.Α. και της Κύπρου. Είναι Ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών, τ. Επισκέπτης Καθηγητής της Ιατρικής στο Indiana University USA, τ. Επισκέπτης Καθηγητής στην Ιατρική σχολή  του Πανεπιστημίου Κύπρου.

Επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας.

Ο ζωγράφος στην αντιφώνησή του είπε ότι η ζωγραφική του είναι ένα πούπουλο πάνω στο ταβάνι που κανένας δεν γνωρίζει που και πότε θα προσγειωθεί. Το παραμικρό φύσημα το ωθεί σε δρόμους που κανένας ποτέ δεν έχει φανταστεί.

   Αυτή είναι η πραγματική τέχνη : να σχολιάζει την ανθρώπινη ασημαντότητα και να την κάνει υποφερτή. Να υπερβαίνει την τυχαιότητα της ύπαρξης και το δράμα της καθημερινότητας.

Ο άνθρωπος είναι ένα τυχαίο συμβάν μιας τυχαίας ένωσης ενός ωαρίου με ένα σπερματοζωάριο που το καθ’ ένα έχει πληροφορίες για το σχήμα, το μυαλό, την ομορφιά ή την ανοησία του ανθρώπου που θα σχηματισθεί δίχως να ερωτηθεί ο ίδιος. Κανένας δεν έχει ρωτήσει αυτόν που γεννιέται αν θέλει να υπάρξει, αν συμφωνεί με το σημείο της γης που θα γεννηθεί, αλλά και με τον χρόνο της γέννησής του. είναι υποχρεωμένος να συμβιώνει με την ομορφιά ή την ασχήμια του, την ευφυΐα ή την ανοησία του δίχως ο ίδιος να φέρει καμία ευθύνη. Το μόνο που γνωρίζει είναι ότι πάντα είναι ώριμος για να πεθάνει. Η Τέχνη και μόνον η Τέχνη δίνει ώθηση στον Σίσυφο να μετακινεί διαρκώς τον βράχο προς τα πάνω κι ας γνωρίζει ότι πάντα θα κυλά προς τα κάτω. Η τέχνη είναι ένα παράθυρο για την παρηγοριά του ανθρωπίνου δράματος.

Θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να εκφράσω αυτό που ποτέ δεν έχει εκφραστεί