του Αχιλλέα Ροδίτη \ Αχαϊκή Πολιτεία

Μιλώντας για λειψανδρία στην εργασία, Ψυκτικός μας μετέφερε το αδιέξοδο στο οποίο και ο ίδιος έχει περιέλθει στην προσπάθεια που καταβάλλει εδώ και καιρό, όπως τονίζει, για να βρει νέους που να έχουν όρεξη για δουλειά αλλά και για να διδαχθούν τα μυστικά του επαγγέλματος.

Όπως εξηγεί, είναι ένα επάγγελμα προσοδοφόρο, αλλά παραδόξως έχει μείνει μόνος με ένα άτομο, χωρίς να προλαβαίνει τις δουλειές.

Αναφέρει στην «Πολιτεία» ότι το πρόβλημα είναι τεράστιο και εξηγεί: «Εγώ δίνω 40 και 50 ευρώ μεροκάματο. Δυστυχώς όμως όσα νέα παιδιά είχα στο επάγγελμα και τους μάθαινα την τέχνη, προτίμησαν, αντί να μείνουν και να επενδύσουν σε αυτό το επάγγελμα φτιάχνοντας σιγά σιγά και το δικό τους πελατολόγιο, να μεταπηδήσουν στην εστίαση, να αναζητήσουν ένα επίδομα ή να φύγουν στο εξωτερικό. Ο ένας έγινε ντι τζέι, ο άλλος μετανάστης».

Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δηλώσεις εργολάβου συνεργείου που αναλαμβάνει να καθαρίζει οικιακές πισίνες, με ένα μάλιστα ευρύ πελατολόγιο στην ατζέντα του, απ’ όλη την Δυτική Ελλάδα. «Έχω πολλούς πελάτες, σταθερούς, από την Πάτρα και την Αιτωλοακαρνανία. Με κόπο κατόρθωσα να φτιάξω και να διατηρήσω μία λίστα από ικανοποιημένους πελάτες καθαρίζοντας και φροντίζοντας τις πισίνες των σπιτιών τους αρκετές φορές τον χρόνο. Είναι καθαρή και ξεκούραστη δουλειά και με καλά λεφτά», τονίζει ο υπεύθυνος Ανδρέας Κ..

Αλλά, όπως εξηγεί, είναι κι εκείνος διαρκώς στην αναζήτηση εργαζομένων. «Παρότι οι απολαβές βγαίνουν πάνω από 1.200 ευρώ το μήνα, χώρια ότι υπάρχουν και αρκετά extra», τονίζει. Αποδίδει το γεγονός στην τάση του «εύκολου» χρήματος, «κι ας είναι και λίγο», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, εννοώντας τα επιδόματα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ