Α. Μητρόπουλος: “Μας κυβερνούν οι μνημονιακοί νόμοι”

– Και ο φόρος των tips… Νόμος του 2013!

του Αχιλλέα Ροδίτη

Ο περίφημος και πολυσυζητημένος τον τελευταίο καιρό φόρος στο φιλοδώρημα, τελικά δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι μια απόφαση που πάρθηκε στο πλαίσιο των μνημονιακών υποχρεώσεων και το ελληνικό κοινοβούλιο ενέκρινε με ψήφο τον αντίστοιχο νόμο, το 2013. Αυτό αποκάλυψε ο Καθηγητής Εργατικού Δικαίου και πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κ. Αλέξης Μητρόπουλος διευκρινίζοντας πως πρόκειται για τον Νόμο 4172/2013. Καυτηρίασε δε το γεγονός ότι ενώ άπασες οι πολιτικές δυνάμεις μιλούν για μια χώρα εκτός μνημονίων εν τούτοις, όπως λέει ευθαρσώς ο κ. Μητρόπουλος, «μας κυβερνούν ακόμα οι νόμοι των μνημονίων».

ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ’13 Ο ΦΟΡΟΣ ΣΤΑ ΠΟΥΡΜΠΟΥΑΡ

Και επιχειρηματολογώντας επ’ αυτού τόνισε ότι: «Υποτίθεται ότι βγήκαμε απ’ τα μνημόνια, κατά τον έναν βγήκαμε το 2018, κατά τον άλλον βγήκαμε το 2020, όπως και να ‘χει, και με τις δύο εκδοχές είμαστε 4-5 χρόνια εκτός μνημονίων. Όμως τελικά… ακόμα μας κυβερνούν οι νόμοι των μνημονίων αφού έχουμε 820 νόμους μνημονιακούς που έχουν εφαρμοστεί ή εφαρμόζονται».

Δίνοντας μια τάξη μεγέθους αναφέρθηκε στην Εισφορά Αλληλεγγύης των συνταξιούχων, «που είναι νόμος του 2012», στον ΕΝΦΙΑ, «που είναι νόμος του 2011», αλλά και στον νόμο φορολόγησης των φιλοδωρημάτων, «που είναι νόμος που έχει ψηφιστεί το 2013. «Ο νόμος 4172/2013», είπε.  Και εξέφρασε την απορία του: «Γιατί, ενώ έχουμε βγει από τα μνημόνια, όπως λένε, εφαρμόζουν τώρα, το 2024, έναν νόμο του μνημονίου που ψηφίστηκε το 2013; Όταν μάλιστα ακόμα και στις ΗΠΑ, Καμάλα και Τραμπ δεσμεύτηκαν προεκλογικά για να πάψουν να φορολογούν τα φιλοδωρήματα των εστιατορίων της Αμερικής; Άρα, κι η σημερινή κυβέρνηση εφαρμόζει νόμους των μνημονίων». Και καταλήγει στο ερώτημα: «Πώς λοιπόν έχουμε βγει απ’ τα μνημόνια;».

ΠΟΣΑ «ΧΑΘΗΚΑΝ», ΠΟΣΟ «ΒΟΥΛΙΑΞΑΜΕ»

Επίσης, ο γνωστός Εργατολόγος προσθέτει την παράμετρο των όσων «πληγών» άνοιξαν στην περίοδο της κρίσης και του δημοσιονομικού ελέγχου. Επικαλούμενος τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, ο κ. Μητρόπουλος μίλησε για απώλεια 320 χιλιάδων θέσεων εργασίας από την αρχή της μνημονιακής περιπέτειας της χώρας μέχρι σήμερα. «Φυσικά, πράγματι η κυβέρνηση μείωσε την ανεργία κατά 7 μονάδες και έχουμε 6 στους 10 που πρωτο-εισέρχονται στην εργασία, όμως όταν αυτό γίνεται με ‘έκρηξη’ της μερικής απασχόλησης και σε συνδυασμό με συνολική μείωση κατά 320 χιλιάδες του εργατικού δυναμικού της χώρας, δεν μπορείς να είσαι αισιόδοξος ότι τα πράγματα πάνε καλά».

«ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΠΗΓΑΝ… ΣΤΡΑΦΙ»

Ο κ. Μητρόπουλος μίλησε για μια «εξίσωση που δεν λύνεται» περιγράφοντας ένα ζοφερό οικονομικό τοπίο και ένα ακόμα πιο δύσκολο μελλοντικό περιβάλλον, μη διαστάζοντας να μιλήσει ευθέως για το «απόλυτο αδιέξοδο» αλλά και να υπογραμμίσει ότι «δυστυχώς, οι πολυετείς θυσίες του ελληνικού λαού πήγαν στράφι»! Κι έδωσε την παρακάτω εξήγηση: «διότι κυβερνιόμαστε μέχρι το 2100 με το τρίτο μνημόνιο Τσίπρα-Καμένου, που η περιουσία του έθνους και τα βασικά δημόσια αγαθά έχουν υποθηκευτεί στο ΤΑΙΠΕΔ, και ενώ μπήκαμε στα μνημόνια με263 δις. € δημόσιο χρέος, έχουμε ήδη φθάσει στα 417 δις €, (δημόσιο χρέος), σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Επιτροπής του γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής. Και στο ιδιωτικό χρέος, οι Έλληνες χρωστούσαν 90 δις € και τώρα το χρέος εκτινάχτηκε σε υπερτριπλάσιο ποσό, περίπου 270 με 300 δις €. Άρα, χρωστάμε περίπου 4 ΑΕΠ ενώ πριν την είσοδό μας στα μνημόνια χρωστούσαμε 1,5 με 2 ΑΕΠ».  Με αριθμούς, λοιπόν, ο Εργατολόγος επισημαίνει ότι «η εξίσωση δεν βγαίνει». Επιπλέον, εκτιμά δυσοκολότερο περιβάλλον αν σταματήσουν και τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης, το 2026. «Αναμένεται σκληρή δημοσιονομική πολιτική σε βάρος μισθωτών, συνταξιούχων, αγροτών, επιτηδευματιών. Άρα, το παιχνίδι χάθηκε…», συμπληρώνει ο κ. Μητρόπουλος.

ΤΟ 3^ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Κατά τον κ. Μητρόπουλο, «το παιχνίδι χάθηκε» κυρίως «στο γύρισμα του 3^ου μνημονίου, όπου εκεί, ανοήτως κάποιοι διαπραγματεύτηκαν». Όπως λέει, τους επιβλήθηκαν ασύμμετροι όροι και προϋποθέσεις σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας, κάτι που θα συνοδεύει την κοινωνία μας για πολλές δεκαετίες. Αναφέρει ως παράδειγμα, τις μειώσεις συντάξεων ή τις αυξήσεις των εισφορών, που «θα πηγαίνουν έως το 2060». Με άλλα λόγια, εξηγεί ότι συρρικνώθηκε το κοινωνικό κράτος, μέσω του 3^ου μνημονίου και προσθέτει ότι δεν είναι μόνο οι τιμές στα προϊόντα αλλά και αδυναμία μεγαλύτερων συντάξεων και μισθών που να ανταποκρίνονται στις τιμές των προϊόντων.

ΑΧΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ