ΣΤο Ωδείο Αθηνών γέμισε με φυσαλίδες και το μπλοκάκι με υπέροχες προτάσεις για τις γιορτινές ημέρες που ακολουθούν.
Όχι, οι ήχοι που ακούγονταν στο Ωδείο Αθηνών στις 11/12 δεν οφείλονταν σε κάποιο σπάνιο, ανατολίτικο όργανο! Η μάλλον λάθος, τα “παφ” και “πουφ” που γέμισαν τον χώρο ήταν στην πραγματικότητα ήχοι οργάνων, που αν και δεν είχαν προέλευση την ανατολή σίγουρα κατάφεραν να σαγηνέψουν εξίσου –και ίσως ακόμα περισσότερο- τις αισθήσεις.
Η έκθεση Αφρός και Νέκταρ που διοργάνωσε η Vinetum έφερε σε όμορφα ποτήρια τους πρωταγωνιστές των ημερών- τα αφρώδη και τα γλυκά κρασιά- με το πλήθος των ετικετών να δημιουργεί ευφορία ακόμα και στους πλέον κακοδιάθετους.
Την ίδια ευφορία εύχομαι να νιώσουν και όσοι ανοίξουν –με προσοχή και κατόπιν κρυώματος- τα παρακάτω ξηρά και γλυκά αφρώδη που κέρδισαν το ενδιαφέρον μου και μια θέση στις σημειώσεις μου.
Αφρώδη Ξηρά/ Ημίξηρα
Αμύντας, Blanc de Noir Sec NV: Το λευκό αφρώδες της Αμύντας βρίσκεται σε τόσο μεγάλη φόρμα που με έχει (σχεδόν) κάνει να απαρνηθώ το Ροζέ Demi Sec αδελφάκι! Δυνατό, στυφούτσικο και με αρωματικές νότες φύλλων ντομάτας. (7,5/10)
Καρανίκα, Cuvee Prestige 2017: Αυτό το ζυμωμένο σε foudres blend Ασύρτικου/ Ξινόμαυρου παραμένει για 3-4 χρόνια με τις οινολάσπες αποκτώντας πλούτο και μάκρος και παίρνοντας τα σκήπτρα του καλύτερου αφρώδους της χώρας. (8,5/10)
Καρανίκα, Cuvee Rose 2021: Τα ροζέ αφρώδη δεν με εντυπωσιάζουν, όμως η εκρηκτικότητα κόκκινων φρούτων του ροζέ από το Αμύνταιο δημιουργεί δεύτερες σκέψεις, ιδιαίτερα αφού συνοδεύεται και από κατάξηρο, τανικό μάκρος. (7/10)
Σπυρόπουλος, Ωδή Πανός Ροζέ NV: Ξανά εντυπωσιακή η ροζέ πρόταση του ιστορικού παραγωγού από την Μαντίνεια, λόγω της φρεσκάδας του φρούτου, της αυστηρότητας αλλά και της επίμονης, άγριας ελαφράδας του! (7,5/10)
Τσέλεπος, Αμαλία Brut NV: Η all time classic ετικέτα συνεχίζει να υπηρετεί επάξια το ελαφρύ και λεμονάτο στυλ, βάζοντας μια τζούρα γλύκας. Το τριανταφυλλένιο άρωμα, αν και φειδωλό σε εκφραστικότητα φωνάζει Μοσχοφίλερο! (7,5/10)
Cair, Demi Sec NV: Πάντα έβρισκα την ημίξηρη Cair πλαδαρή, όμως αυτή η κυκλοφορία διαθέτει ωραία οξύτητα που ισορροπεί τα σάκχαρα και ανεβάζει τα ντροπαλά αρώματα των λευκόσαρκων φρούτων. Καλή διάρκεια επίσης… (7/10)
Marques de Caceres, Cava Brut NV: Τα αφρώδη από την Καταλονία απολαμβάνουν παγκόσμιας αναγνώρισης και ο MdC μας προσφέρει μια top- value απόδειξη, γεμάτη με μπισκοτένια ισορροπία και λεμονάτη ομοιογένεια (7,5/10)
Pommery, Champagne Brut Royal NV: Η βασική Cuvee της Pommery περιέχει σταφύλια από 40 χωριά σε ένα blend που διαθέτει την μοναδική μπισκοτένια διάσταση της Καμπανίας ντυμένη με απαλότητα και καλό γευστικό μάκρος. (8,5/10)
Αφρώδη Γλυκά/ Ημίγλυκα.
Μίγας, Muscat of Tirnavos NV: Ο Δημήτρης Μίγας πραγματοποιεί έναν άγουρο και έναν υπερώριμο τρύγο μπολιάζοντας το ημίξηρο, ημιαφρώδες Μοσχάτο Τυρνάβου του με λεμονάτη ζωντάνια και τριανταφυλλένιο μάκρος. (7,5/10)
Πουλτσίδης, Fruit of the Forest 2021: Ο συμπαθής οινοποιός από την Λάρισα επιλέγει την ποικιλία Λημνιώνα, την μέθοδο Charmat και το επίπεδο σακχάρων 50gr/lt για να μας προσφέρει μια best buy ροζέ βόμβα γεμάτη λικέρ λίτσι! (7/10)
Τσιλιλής, Bianconero Sparkling Ροζέ NV: Το γλυκό αυτό αφρώδες από Μοσχάτο Τυρνάβου με εντυπωσίασε για νιοστή φορά με τον γλυκόξινο χαρακτήρα και την επίμονη ζωντάνια του. Α, είναι και αυτό το υπέροχο άρωμα… (7,5/10)
Χατζηγεωργίου, D’ Ifestia NV: Οι φίλοι του γλυκού Μοσχάτου δεν θα βρουν μια πιο εκρηκτική αλλά και πληθωρική ημιαφρώδη εκδοχή. Η Λημνία πρόταση γεμίζει με βερίκοκο το μυαλό, αλλά και γλυκιά πλην μακριά επίγευση το στόμα. (8/10)
Cair, Mos NV: Μια έκρηξη αχλαδιού και δυόσμου είναι αυτό το Ροδίτικο Μοσχάτο κλειστής δεξαμενής. Δεν μένει όμως μόνο στην μύτη αφού ισορροπεί την αρχική γλύκα με άφθονο λεμόνι σε ένα σκερτσόζικο και αρκούντως μακρύ σύνολο. (7/10)
Capetta, Brachetto Piemonte NV: Το ερυθρό αφρώδες με το DOC status διαθέτει άφθονη γλύκα η οποία ωστόσο καταφέρνει να μην γίνει ποτέ λιγωτική, με την αρωγή των αρωμάτων κερασιού και μπαχαρικών και του Πιεμοντέζικου κρύου! (7,5/10)
Cavino, Deus White NV: Το κρασί που άνοιξε τον δρόμο στα γλυκά ημιαφρώδη Μοσχάτα τύπου Asti εξακολουθεί να γοητεύει ντύνοντας το σκέρτσο του με οξύτητα, αυστηρότητα και αγριάδα μεγαλύτερες από όλο τον εγχώριο ανταγωνισμό. (7,5/10)
Σίμος Γεωργόπουλος