Αλέξης και Δημήτρης Μητρόπουλος: Νέοι και Πολιτική μετά την εκατόμβη των Τεμπών – Οριστικό σχίσμα…

Οι δύο έγκριτοι Νομικοί Αλέξης Π. Μητρόπουλος και Δημήτρης Π. Μητρόπουλος δημοσίευσαν ένα μεγάλης σημασίας άρθρο αναφορικά με το “σχίσμα”, όπως αναφέρουν, που προκλήθηκε ανάμεσα στους νέους και στην πολιτική, μετά την τραγωδία στα Τέμπη.

Δείτε το άρθρο:

Νέοι και πολιτική μετά την εκατόμβη των Τεμπών – Οριστικό το σχίσμα νεολαίας-πολιτικού προσωπικού ή Η απόλυτη δυστοπία τού μνημονιακού μονόδρομου

” Το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη στις 28/2/2023 -όπου δεκάδες νέοι και
νέες έχασαν τη ζωή τους και πολλοί τραυματίστηκαν βαριά ή ελαφρότερα- αφήνει
στα θύματα, τους συγγενείς τους και σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό ανεξίτηλα
σημάδια απόγνωσης, απογοήτευσης και απελπισίας για τη συνέχιση της
επαγγελματικής, εκπαιδευτικής, κοινωνικής και πολιτικής τους ζωής στο μέλλον.
Το τραγικό αυτό συμβάν, -που συνέβη σε μια περίοδο επιταχυνόμενου
(υποτίθεται) …εκσυγχρονισμού και …ραγδαίου «εξευρωπαϊσμού» των δομών και
των λειτουργιών τής ελληνικής κοινωνίας, της οικονομίας και των υποδομών-,
ανοίγει ένα χαώδες κενό στις μέχρι σήμερα σκοπίμως καλλιεργούμενες (αλλά
αποτελεσματικές όσον αφορά στον εφησυχασμό τής κοινής γνώμης) βεβαιότητες
μεταξύ τού χτες και τού αύριο.
●«Ο βασιλιάς είναι γυμνός»!!
●Ο εκσυγχρονισμός ως ιδεολόγημα αποδείχθηκε φενάκη!!
●Η διάλυση των υποδομών απόλυτη!!
●Ο κατακερματισμός των στοιχείων ενός ενιαίου όλου,
αλληλοσυμπληρούμενου και αρμονικά λειτουργούντος (όπως ο σιδηρόδρομος του
19ου και του 20ου αιώνα), η πώλησή τους και ο διαμοιρασμός τους στους
«εκλεκτούς» των δανειστών και στο νομαδικό κεφάλαιο, δεν αφήνουν ούτε μια
χαραμάδα αισιοδοξίας!
Η αφόρητη ομοιότητα των μνημονιακών κομμάτων, -με τους
«προθυμότερους» να διαδέχονται τους «εκσυγχρονιστές» και με την εταιρική
διακυβέρνηση να εγκαθίσταται ως επιστέγασμα της μνημονιακής απολυτότητας και
2
της ετερονομίας στη νομοθεσία, τους θεσμούς, την οικονομία- πέρασε σε ένα
…ανώτερο «ποιοτικό» στάδιο…
Μετά την εκδίωξη των σπουδαγμένων νέων μας και την εγκατάστασή τους
στο εξωτερικό («brain drain») προς εξυπηρέτηση άλλων οικονομιών (κυρίως αυτών
των δανειστών), τώρα, η ετεροδιοικούμενη κυρίαρχη πολιτική τάξη αποδεικνύεται
ότι είναι ανίκανη ακόμη και να κρατήσει στη ζωή όσους νέους απέμειναν στη χώρα
και με έναν επίμονο και θαυμαστό πατριωτισμό (λόγω των οικογενειακών τους
αξιών) προσπαθούν να μορφωθούν, να σταδιοδρομήσουν και να δημιουργήσουν
στην πατρίδα…
Αλλά οι υποδομές τής πατρίδας, μέσα στην απόλυτη μνημονιακή
χρεοκοπία τους, αντί να διευκολύνουν τα όνειρα, τις σπουδές και το μέλλον
των νέων, αποτελούν παγίδες θανάτου για όσους «επιμένουν ελληνικά»…
Αυτή η αμετάκλητη διάλυση των υποδομών και το σκόρπισμα των
στοιχείων τους στους αγοραίους ανέμους και στους κάθε λογής
κερδοσκόπους «αντί πινακίου φακής», βρήκε την πλήρη πραγμάτωσή της
στους ελληνικούς σιδηροδρόμους.
Γι’αυτό η ελληνική πολιτική, οικονομική, κοινωνική και εθνική ζωή τείνει να
χωριστεί στην προ του τραγικού συμβάντος περίοδο και στην «μετά τα Τέμπη
εποχή», όπου όλες οι σκόπιμα καλλιεργούμενες βεβαιότητες εξανεμίστηκαν σαν
καπνός με το πρώτο αεράκι…
Και φαίνεται ότι αυτή η τραγικά βιούμενη βεβαιότητα καταλαμβάνει όλες τις
κυβερνήσεις και όλα τα πολιτικά κόμματα που συνέπραξαν στη διάλυση της χώρας
και στην παγίωση της ετερόνομης διακυβέρνησης ως μιας δευτερεύουσας
συμπληρωματικής οικονομίας και κοινωνίας εν σχέσει με τις κεντροευρωπαϊκές.
Τα διασκορπισμένα ετεροδιοικούμενα και αντιτιθέμενα κατάλοιπα των
εθνικών υποδομών συναποτελούν τη φενάκη τού ιδεολογήματος του
εκσυγχρονισμού και της ψηφιακής διακυβέρνησης, που με τόση διακομματική
συνέπεια καλλιέργησε παραπλανητικά το λεγόμενο «βρυξελληνικό ρεύμα»,
σύμφωνα με το οποίο ό,τι εκπορεύεται από τους δανειστές «αντί αληθείας
παραλαμβάνεται».
Δεν μπορούμε να λησμονήσουμε την αποκάλυψη από τον Πρόεδρο
Ομπάμα, ότι το μνημονιακό πρόγραμμα είναι τιμωρία («επιτίμιο») εις βάρος των
Ελλήνων… Ότι μοναδικό στόχο είχε τη διάσωση των γαλλικών, γερμανικών,
3
ολλανδικών κ.λπ. τραπεζών που ήσαν εκτεθειμένες στα ελληνικά ομόλογα που
διευκόλυναν τη ροή των βιομηχανικών προϊόντων των κεντροευρωπαϊκών χωρών
προς τον Νότο, παράγοντας εν τέλει ελλείμματα γι’αυτόν και πλεονάσματα για τον
Βορρά. Το βρυξελληνικό ρεύμα, μην μπορώντας πλέον να αντιμετωπίσει στον
δημόσιο χώρο την καταγγελία (μεταξύ άλλων) και του Προέδρου Ομπάμα, την
αποσιώπησε παντελώς, συντηρώντας το ψευδές ιδεολόγημα των ανεπέρειστων
συνηθειών, τάσεων και ελαττωμάτων ενός ιστορικού λαού…
Τώρα όμως, και προς το παρόν, οι «ιερείς» του βρυξελληνικού ρεύματος
έχουν λουφάξει για να μην παρασυρθούν από το πανεθνικό και παλλαϊκό κύμα
οργής και αγανάκτησης που διατρέχει τους συνΈλληνες από άκρη σε άκρη της
πατρίδας, αλλά και σε όλες τις γωνιές του Απόδημου Ελληνισμού.
Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, ως η απόλυτη και τραγικά
πειστική ακτινογραφία τής ελληνικής διοίκησης, πιστοποιεί τη χρεοκοπία τού
πολιτικού συστήματος και την απόλυτη ανευθυνότητα των δανειστών και της
ΕΕ, που προσπαθούν να βρουν δικαιολογίες για τη διάλυση του εθνικού
κορμού τής Ελλάδας σε κάποιες Οδηγίες που δεν τήρησαν οι ιθαγενείς
ιθύνοντες. Προσποιούνται ότι οι αλλοδαπές εταιρίες (οι περισσότερες
κρατικές των δανειστών), που λεηλάτησαν και εξακολουθούν να λεηλατούν
όλες τις υποδομές του ετερόνομου κράτους, δεν είναι ούτε (τουλάχιστον)
συνυπεύθυνες!!
Η φαντασιακή βίωση των αλλεπάλληλων μνημονιακών εκσυγχρονιστικών
κυμάτων, σε απόλυτη αντίστιξη με τις παγίδες θανάτου των διαλυμένων υποδομών,
αποδεικνύει το «θανατηφόρο» ενδιαφέρον τους για τη νέα γενιά των Ελλήνων, για
όσους τέλος πάντων νέους και νέες απέμειναν να αγωνίζονται στα ελληνικά
καθιδρύματα μόρφωσης.
Προς το παρόν, όλοι σίγησαν σαν να έπαθαν αποπληξία από την
ετερόνομη και διαλυτική πολιτική τους. Τα γνωστά κομματικά trolls βουβάθηκαν
επ’ολίγον μπροστά στο σθένος, την αρετή, την αλληλεγγύη, την ανιδιοτέλεια και τον
ηρωισμό των νέων ανθρώπων που, τραυματισμένοι ή έστω τρομοκρατημένοι μέσα
στο μοιραίο τρένο, προσπάθησαν με πρωτοφανή αξιοπρέπεια και αυτοθυσία να
σώσουν άγνωστους συνανθρώπους μας.
4
Αυτοί είναι που συντηρούν την ελπίδα τής Ανατροπής τού δρόμου τής
ετερονομίας και της διανοιγμένης (ήδη από τα πρώτα Μνημόνια) σκοτεινής
περιόδου αφανισμού τού λαού και του έθνους μας.
Οι μεν, με δύναμη, αυτοθυσία και ανιδιοτέλεια, προσπαθούν να
σώσουν τις ζωές των συμπατριωτών τους, αρνούμενοι την κατεπείγουσα
ιατροφαρμακευτική φροντίδα, μέχρις ότου ανακαλύψουν κάποιον ζωντανό ή
έστω νεκρό συνταξιδιώτη τους. Οι δε, στη θέση τής κομματικής υποταγής ή
της εκχωρημένης από τους δανειστές κυβερνητικής πολιτικής εξουσίας,
αλληλοϋβρίζονται για τη νομή της, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι ο
χωροχρόνος αφανισμού τής χώρας και της ελληνικής κοινωνίας πλησιάζει…
Ας ελπίσουμε ότι αυτή η δεδηλωμένη και παλλαϊκή συγκίνηση των όπου
γης Ελλήνων θα δημιουργήσει μιαν άλλη ατμόσφαιρα, μιαν άλλη επιτακτική
ψυχολογία αξιολόγησης των δημοσίων προσώπων αναλόγως των ουσιαστικών και
αποτελεσματικών υπηρεσιών που προσφέρουν…
Ας ελπίσουμε ότι αυτοί οι νέοι, της σεμνότητας και του θάρρους, θα
αποτελέσουν έναυσμα για να δημιουργηθεί ένα νέο τοπίο των δημοσίων
λειτουργιών, όπου οι υποδομές θα ανήκουν στον λαό και το έθνος και θα
λειτουργούν όχι χάριν της υποκειμενικής επάρκειας του περιστασιακού διαχειριστή
τους, αλλά θα αποτελούν ένα κοινωνικό κυβερνητικό και εθνικό κεκτημένο που θα
διορθώνει ακόμη με αυτοματοποιημένο τρόπο και τα τυχόν ανθρώπινα σφάλματα.
Ας ελπίσουμε ότι οι ανεύθυνες υποσχέσεις, οι παροχολογίες, τα
«κούφια λόγια», η ετερονομία, τα ψευδοϊδεολογήματα και η εταιρική
διακυβέρνηση που ενδημούν στην ακόμη ανθούσα, κυριαρχούσα και
εξελισσόμενη μνημονιακή «χλωρίδα και πανίδα», αυτή η αφόρητη ομοιότητα,
συνέχεια και συνέπεια της εξάρτησης που οδηγεί στην κοινωνική και εθνική
καταστροφή, θα παραμεριστεί και θα δώσει τη θέση της στην ελληνική
αυθεντικότητα, την επιστημονική ακρίβεια, τη διαχειριστική αρετή, την
αξιοκρατία τής πράξης….
Όπου, όποιος δίνει τη ζωή του για τη σωτηρία τού άλλου χωρίς να
περιμένει όφελος ή οποιαδήποτε ανταμοιβή από κανέναν, θα είναι ο
σηματωρός της ζωής των Ελλήνων, του λαού και του έθνους.

Αλέξης Π. Μητρόπουλος (Καθηγητής-Πρόεδρος ΕΝΥΠΕΚΚ)
Δημήτρης Π. Μητρόπουλος (Νομικός)