Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Στην εναλλαγή της δημαρχίας Μέγαρη – Σιαβελή, έγινε το καθοριστικό στάδιο της εξαγοράς της Χαρτοποιίας Αιγίου και αφού είχαν προηγηθεί ατελέσφορες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις με υποψήφιους επενδυτές (Κορωνάκης, Μανσούρ κ.α.).Υπό το φόβο να χαθεί το εργοστάσιο και με δεδομένη την αδυναμία του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων να επαναλειτουργήσει τα εργοστάσια Πάτρας και Αιγίου, ο Δήμος Αιγίου κατά το έτος 1994 κατέληξε σε μια ιστορική απόφαση για την αγορά του εργοστασίου (κτίρια, οικόπεδα, μηχανήματα) με δάνειο από το Ταμείο Παρακαταθηκών. Το τίμημα των 500 εκατομμυρίων δραχμών αντιστοιχούσε σε 70 και πλέον στρέμματα μαζί με κτίρια, παλιά μηχανήματα και μία καινούργια χαρτοποιητική μηχανή που είχε αγοραστεί αλλά ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε. Με προσωπικές εγγυήσεις του Λέλου Σιαβελή, το δάνειο εγκρίθηκε και η εξαγορά ολοκληρώθηκε σύμφωνα με την εκκαθάριση που είχε γίνει από τον τότε διορισμένο εκκαθαριστή Σπύρο Παπαδόπουλο. Λίγους μήνες αργότερα, το Ελεγκτικό Συνέδριο με απόφαση που έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, αμφισβητούσε την σκοπιμότητα της εξαγοράς και καταλόγισε το τίμημα αναλογικά στα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου που είχαν ψηφίσει τον δανεισμό και την αγορά του εργοστασίου. Το Ελεγκτικό έκρινε ότι η σκοπιμότητα της εξαγοράς δεν είχε αιτιολογηθεί επαρκώς, συνεπώς ήταν αβάσιμη και θα έβλαπτε τα συμφέροντα του Δήμου. Πράγματι εκείνη την εποχή δεν υπήρχε η προοπτική της ίδρυσης ΤΕΙ, ενώ η εξαγορά του εργοστασίου στηριζόταν στην ιστορικότητα της Χαρτοποιίας σε σχέση με το Αίγιο και τους κατοίκους του. Την κρίση του Ελεγκτικού Συνεδρίου και τον αναλογικό καταλογισμό του τιμήματος, προσέβαλαν άμεσα όλοι όσοι ήταν εμπλεκόμενοι. Έτσι ο καταλογισμός δεν έγινε στην πράξη και η υπόθεση μπήκε στα συρτάρια μέχρι πριν από μερικές ημέρες που φαίνεται να στάλθηκε στο Δήμο Αιγιαλείας απόφαση καταλογισμού όχι από το ίδιο το Ελεγκτικό Συνέδριο αλλά από ενδιάμεσο Μονοπρόσωπο Οργανισμό. Τι μεσολάβησε μετά 28 χρόνια και η υπόθεση βγήκε από τα συρτάρια; Η σκοπιμότητα της εξαγοράς κρίθηκε, έστω και ετεροχρονισμένα. Στην πρώην Χαρτοποιία λειτουργεί Πανεπιστημιακό ίδρυμα και συνεπώς η εξαγορά ήταν προς το συμφέρον της πόλης. Το δάνειο εξοφλήθηκε κατά την θητεία Καραφωτιά. Ούτε σκοπιμότητα μπορεί τώρα να κριθεί, ούτε οικονομική εκκρεμότητα υφίσταται. Και εν τέλει, σε ποιους κληρονόμους αποδίδεται ο καταλογισμός, είναι ένα μεγάλο ζητούμενο.
