Πενήντα χρόνια πέρασαν από εκείνη την ημέρα που οι φοιτητές, οι μαθητές και οι εργάτες, εκφράζοντας το λαϊκό αίσθημα, βρέθηκαν στο μεγάλο δημοκρατικό ραντεβού με την ιστορία στον χώρο του Πολυτεχνείου, σηματοδοτώντας με την ηρωική στάση τους και τον αγώνα τους την αρχή του τέλους της αυταρχικής δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Το εμβληματικό σύνθημά τους «Ψωμί – Παιδεία -Ελευθερία» παραμένει δραματικά επίκαιρο σε μια εποχή που οι οικονομικές – κοινωνικές ανισότητες αυξάνονται, το δημόσιο αγαθό της Παιδείας υποβαθμίζεται και ιδιωτικοποιείται και τα δημοκρατικά δικαιώματα καταστρατηγούνται με παραθεσμικούς χειρισμούς.
Το «Πολυτεχνείο Ζει», λοιπόν, παρά την προσπάθεια στρατευμένων διανοούμενων και κάποιων πολιτικών, πρώην υμνητών του απριλιανού καθεστώτος, να αναθεωρήσουν τη συνεισφορά του στον αγώνα για την πτώση της χούντας και να απαξιώσουν τη γενιά που πρωτοστάτησε στον αντιδικτακτορικό αγώνα.
Μισό αιώνα μετά αυτό το κορυφαίο ιστορικό και πολιτικό γεγονός που σημάδεψε τη νεότερη και σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, είναι βαθιά ριζωμένο και ζωντανό στη συλλογική συνείδηση του λαού μας, θυμίζοντάς μας ότι ο αγώνας για δημοκρατία και ελευθερία οφείλει να είναι συνεχής.