Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
‘’Όσοι αρνούνται το Άουσβιτς θα ήταν έτοιμοι να το ξαναφτιάξουν’’. Πρίμο Λέβι
Η κόλαση δεν μπορεί να χωρέσει σε αναμνηστικά κείμενα. Η γλώσσα είναι ανεπαρκής για να περιγράψει τη θηριωδία. Πώς να αποδώσουν οι λέξεις, την ανθρώπινη διάσταση όλων αυτών που μπήκαν με ονοματεπώνυμο στα στρατόπεδα της φρίκης και βγήκαν αριθμοί χτυπημένοι σε ανθρώπινα μέλη ή έλιωσαν αποσυντιθέμενοι σε πτώματα και στάχτες, στους φούρνους και στους ομαδικούς τάφους.
Η παγκόσμια γλώσσα μολύνθηκε από τη στιγμή που δημιούργησε τη λέξη Ολοκαύτωμα για να περιγράψει “το ανείπωτο”. Η μνήμη έχει χρέος να πλύνει, να καθαρίσει ξανά και ξανά αυτή τη γκρίζα ζώνη της σύγχρονης ιστορία από το παράσιτο της αμνησίας. Για να μην επαναληφθεί. Για να μην εδραιωθεί η ιεροσυλία της άρνησης του Ολοκαυτώματος. Για να τσακιστούν οι λεκτικοί υπαινιγμοί του αντισημιτισμού. Για να μην χαρακτηριστούν και άλλοι λαοί «αποδιοπομπαίοι τράγοι», για κάθε δεινό που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες και οδηγηθούν και αυτοί στο μέλλον σε κρεματόρια. Είναι δυνατόν να σκεφτόμαστε για το Ολοκαύτωμα με λείες γωνίες, χωρίς να σκεφτόμαστε πραγματικά και με δέος το Ολοκαύτωμα;
Εμείς κάθε μέρα και κυρίως σήμερα, θα θυμόμαστε συγκλονισμένοι, ότι στις 27 Γενάρη τού 1945 ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε τους κρατούμενους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης τού Άουσβιτς.
