Δρ Δημήτριος Γ. Μεταλληνός: Χριστιανοφαγία…

ΑΡΘΡΟ του κ. Δημήτριου Μεταλληνού, Δρ Ιστορίας του τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου, πτ. Θεολογίας και Γερμανικής Φιλολογίας, Μέλους Ε.ΔΙ.Π. Ιονίου Παν/μίου, Δημοτικού Συμβούλου & υποψήφιου Ευρωβουλευτή με τη ΝΙΚΗ

            Διάγουμε την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, της κατανυκτικότερης και πιο εκτεταμένης λειτουργικής περιόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Συνήθως ασχολούμαστε με τη νηστεία, ως αποφυγή ορισμένων τροφών. Κατά τα τελευταία, μάλιστα, έτη, έχουν εκδοθεί και σχετικά βιβλία με νηστήσιμες συνταγές. Ακόμη και διατροφικές επιχειρήσεις έχουν συμπεριλάβει στους καταλόγους τους νηστήσιμες διατροφικές επιλογές, με αποτέλεσμα να διευκολύνεται η (διατροφική) νηστεία, καθιστώντας μας και ως προς την πτυχή αυτή, αναπολόγητους στον Θεό. Με άλλα λόγια και νηστεία να μην μπορείς να κάνεις, υπάρχει η επιλογή της αλλαξοφαγίας, ως διατροφική επιλογή υποκατάστατων των μη νηστήσιμων τροφών.Ακόμη και κοσμικοί άνθρωποι, που δεν επιθυμούν να ακολουθήσουν την ορθόδοξη νηστεία, επιλέγουν τις νηστήσιμες τροφές, ως διατροφή υγιεινής ζωής και αθλητικής (και μόνον) άσκησης.

            Τελικά επαληθεύεται η σοφή ρήση «είμαστε ότι τρώμε». Για τους ορθόδοξους, όμως, Χριστιανούς, η νηστεία δεν περιορίζεται μόνο στη διατροφή, αφού η (τροφική) νηστεία αποτελεί μέσο κι όχι (αυτό)σκοπό της πνευματικής μας άσκησης. Έτσι δικαιολογούνται και ερμηνεύονται φαινόμενα αλλοπρόσαλλης και επιθετικής/τοξικής συμπεριφοράς ορισμένων αυτοαποκαλούμενων «Ορθοδόξων Χριστιανών», οι οποίοι χωρίς πνευματική καθοδήγηση, προβαίνουν σε υπερβολές (ακόμη και διατροφικές), «χορταίνουν» από εγωισμό με αποτέλεσμα να αυτοαγιοποιούνται, χάνοντας τη σοφή πυξίδα του αγ.Εφραίμ του Σύοου.Βολεμένοι στο εγωπαθές παρατηρητήριο/κριτήριο των άλλων κι όχι των «καθαρών» τους εαυτών, βαττολογούν, αλλά δεν υιοθετούν την κατανυκτική ευχή:

            «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργείας, φιλαρχίας και αργολογίας μη μοι δως.

Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης, χάρισαί μοι τω σωδούλω.

Ναι, Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου, ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν».

Αλήθεια, χρειάζεται μετάφραση, μεταγλώττιση, ερμηνεία, ανάλυση, επεξήγηση η εν λόγω (προς)ευχή ή για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς πρωτίστως με τον εαυτό μας, συνειδητή αλλαγή του τρόπου προσέγγισης της ζωής μας (μετάνοια); Διότι, εάν δεν φθάσουμε στο σημείο να παραδεχθούμε με ειλικρίνεια ότι «πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή», δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε τη γλυκόπικρη βολή στον κόσμο των παθών μας…

Κι ενώ αυτή είναι η μια όψη της Μ. Τεσσαρακοστής, αλλά και ευρύτερα ολόκληρου του εκκλησιαστικού έτους, υπάρχουν κι αρκετοί συμπολίτες μας εντός ή εκτός Ελλάδος, οι περισσότεροι των οποίων αγνοούν, αποστασιοποιούνται, υποτιμούν, χλευάζουν, αντιτίθενται ή ακόμη και πολεμούν τη χριστιανική πνευματική πρόταση ζωής. Στο πλαίσιο αυτό κατοχυρώνονται «δικαιώματα και κάθε λογής ελευθερίες» σε όποιον προσβάλλει, υβρίζει, χλευάζει και ασχημονεί σε ιερά σύμβολα, αγίες εικόνες και ιερά πρόσωπα. Η (κατ’ επίφασιν) «Εθνική» Πινακοθήκη, ένας δημόσιος οργανισμός, που ανήκει (άρα και χρηματοδοτείται) κατά κύριο λόγο σε ΟΛΟΥΣ τους ΕΛΛΗΝΕΣ, που αρχή της (οφείλει να) είναι η ΕΘΝΙΚΗ ενότητα και σύμπνοια, δεν μπορεί να διαφεύγει της ΕΘΝΙΚΗΣ της αποστολής και να επιτρέπει σ’ ένα ελάχιστο τμήμα των συμπολιτών μας, να προσβάλλει το μεγαλύτερο τμήμα των Ελλήνων, αλλά και τον Οικουμενικό Ελληνισμό ως Ορθοδοξία (άρα και τους Σέρβους, Ρώσους, Ουκρανούς, Βουλγάρους, Αλβανούς, Άραβες, Ευρωπαίους, Αμερικανούς, Αφρικανούς, Ασιάτες, Αυστραλούς Ορθόδοξους). Η ύβρις προς τα πανάγια πρόσωπα της Παναγίας μας και των αγίων Γεωργίου, Χριστοφόρου κ.λ.π., προσβάλλει όχι μόνον Έλληνες, αλλά τετρακόσια εκατομμύρια Ορθοδόξων και τα δισεκατομμύρια των Χριστιανών σ’ολόκληρο τον πλανήτη! Όχι μόνον ΕΘΝΙΚΗ, αλλά και ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ύβρις και προσβολή!

Επειδή, ορισμένοι θέτουν το ψευτοδίλημμα, σύμφωνα με το οποίο «η τέχνη δεν έχει όρια», ως Κερκυραίος (και) μουσικός, έχω γνωρίσει όρια στη μουσική τέχνη. Έτσι, ένας φάλτσος δεν συμμετέχει σε χορωδία, ούτε ένας που παίζει φάλτσα, μπορεί να υπηρετήσει στις αξιόλογες φιλαρμονικές μας. Δεν κατανοώ, πώς ένας «εικαστικός», που ουσιαστικά δεν δημιουργεί έργα δικά του, αλλά κακοποιεί έργα αγιογράφων, έλαβε άδεια να «εκτεθεί» στην Εθνική μας Πινακοθήκη! Αυτό, αποτελεί τέχνη ή κακοποίησή της, δηλ. ατεχνία;

 Αλήθεια, έχουμε δικαίωμα να κακοποιούμε ιστορικά πρόσωπα; Η Παναγία, οι άγιοι και οι αγίες της Εκκλησίας μας, καθώς και οι ήρωες της εθνικής μας ιστορίας, δεν αποτελούν μυθολογία και για τον λόγο αυτό ιστορούνται. Αντίθετα, περί του Δωδεκαθέου, που δεν υπήρξαν ως ιστορικά πρόσωπα, εικονοποιούνται, σύμφωνα με τη φαντασία και την «ελευθερία του καλλιτέχνη». Έτσι, δεν μπορούμε να ιστορίσουμε τον Ναπολέοντα πανύψηλο, ενώ γνωρίζουμε ότι ήταν κοντός ή τον Λίνκολν κοντό, ενώ ήταν πανύψηλος. Με ποιό, λοιπόν, δικαίωμα αλλάζουμε την ιστορικότητα των ιστορικών προσώπων; Για όσους αναρωτιούνται, πώς γνωρίζουμε τις μορφές των αγίων μας, τους παραπέμπω στους σχετικούς κλάδους της Θεολογικής Επιστήμης (Εικονογραφία, Αγιογραφία, Αγιολογία, Εκκλησιαστική Ιστορία και Τέχνη, Λειτουργική, Πατρολογία κ.ά.), όπου θα αποκτήσουν επιστημονική, άρα τεκμηριωμένη πληροφόρηση, τόσο για τον ιστορικό τους βίο, όσο και για την ιστόρηση των συγκεκριμένων ιστορικών – και για όσους το επιθυμούμε και αγίων – προσώπων. Πάντα επίκαιρη η θέσητου Γερμανού ιστορικού HermannHefele (1885-1937) «η αρχή της ελεύθερης προόδου σε πνευματικά ζητήματα, υψωμένη σε νόμο, σήμανε την πλήρη αναρχία, τον αποκλεισμό μιάς κοινής βάσης πνευματικής κατανόησης και συγχρόνως την ολοκληρωτική βαρβαρότητα του πνεύματος. Φιλελευθερισμός και πρόοδος έγιναν οι δυνάμεις εκμηδένισης του σύγχρονου πολιτισμού«.

Μήπως, τελικά, αντί για νηστεία ή/και αλλαξοφαγία, οφείλουμε να ασχοληθούμε με τη συντονισμένη Χριστιανομαχία και Χριστιανοφαγία; Διότι, εκτός από ελάχιστους Χριστιανούς, δεν είδα τους «ευαίσθητους» δικαιωματιστές, να αντιδρούν για τους χιλιάδες χριστιανούς, που σφαγιάζονται καθημερινά στη Συρία. Σε μια χώρα, όπου η χριστιανο(σ)φαγία έχει καταστεί κρατικό «άθλημα». Θεωρώ, ότι οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε όλοι οι εκπρόσωποι των Θεσμών (Πολιτείας, Εκκλησίας, Δικαιοσύνης, Παιδείας κ.ά.), εάν σεβόμαστε πραγματικά τις αναφαίρετες ελευθερίες ΟΛΩΝ των πολιτών, άρα και των Χριστιανών, ή μόνον των ελαχίστων Χριστιανομάχων;