Σε μια συναρπαστική ανατροπή των κοσμικών ιστοριών, μια νέα πιθανότητα προέκυψε στην αναζήτηση ενός φερόμενου ένατου πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα. Δύο θεωρητικοί φυσικοί, ο Harsh Mathur από το Case Western Reserve University και η Katherine Brown από το Hamilton College, πρότειναν μια εναλλακτική εξήγηση που αμφισβητεί την ύπαρξη αυτού του αινιγματικού πλανήτη.

Η έρευνά τους σε μια διαφορετική ερμηνεία του νόμου της βαρύτητας θα μπορούσε να δώσει απαντήσεις για το ηλιακό μας σύστημα, αλλά θα μπορούσε να ρίξει φως στα μεγαλύτερα, ουράνια μυστήρια που περιβάλλουν το σύμπαν.

Εδώ και μερικά χρόνια, οι επιστήμονες συναρπάζονται από ασυνήθιστα μοτίβα στον τρόπο με τον οποίο κινούνται ορισμένα αντικείμενα, μακριά στο ηλιακό μας σύστημα. Η περίεργη τροχιακή συμπεριφορά τους θεωρήθηκε ότι επηρεάζεται από έναν ακόμη ανεξερεύνητο ένατο πλανήτη που ασκεί βαρυτική δύναμη πάνω τους.

Αυτός ο υποθετικός ένατος πλανήτης πιστώθηκε τις περίεργα ευθυγραμμισμένες τροχιές αυτών των μακρινών αντικειμένων και έτσι ξεκίνησε ένα νέο κυνήγι. Ωστόσο, οι Mathur και Brown έχουν ανατρέψει αυτό το κοσμικό μυστήριο, προτείνοντας ότι ίσως, δεν είναι ένας κρυμμένος πλανήτης που προκαλεί αυτές τις ανωμαλίες, αλλά κάτι πιο θεμελιώδες – μια τροποποίηση στην κατανόηση της ίδιας της βαρύτητας.

Οι δύο θεωρητικοί φυσικοί εφάρμοσαν μια θεωρία γνωστή ως «Τροποποιημένη Νευτώνεια Δυναμική (MOND)» για να κατανοήσει τις παράξενες τροχιές των αντικειμένων στα εξωτερικά πεδία του ηλιακού μας συστήματος. Ο Σερ Ισαάκ Νεύτων διατύπωσε τον περίφημο Νόμο της παγκόσμιας έλξης, που περιγράφει πώς τα αντικείμενα έλκονται μεταξύ τους στο διάστημα.

Ωστόσο, η MOND προτείνει μια ελκυστική πιθανότητα ότι ο νόμος του Νεύτωνα έχει τους περιορισμούς του. Η θεωρία αυτή προτείνει ότι όταν οι βαρυτικές δυνάμεις γίνονται αρκετά αδύναμες, όπως συμβαίνει στις τεράστιες αποστάσεις και τις μικρότερες μάζες του διαστήματος, τότε ξεκινάει ένα διαφορετικό είδος βαρυτικής συμπεριφοράς.

Είναι ενδιαφέρον ότι η MOND έχει προηγουμένως αποδειχθεί επιτυχής στην εξήγηση της περιστροφής των γαλαξιών χωρίς να βασίζεται στην ασύλληπτη σκοτεινή ύλη – μια μυστηριώδη ουσία που φαινομενικά συνδέει τους γαλαξίες μεταξύ τους, αλλά αρνείται να αλληλεπιδράσει με το φως και, ως εκ τούτου, παραμένει αόρατη και μη ανιχνεύσιμη.

Στην πρόσφατη μελέτη τους, που δημοσιεύθηκε στο The Astronomical Journal, οι Mathur και Brown διαπίστωσαν ότι η MOND μπορεί επίσης να εφαρμοστεί και στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Διαπίστωσαν ότι οι περίεργες τροχιές των μακρινών αντικειμένων του ηλιακού συστήματος δεν υποδεικνύουν απαραίτητα την επίδραση ενός ένατου πλανήτη, αλλά θα μπορούσαν να εξηγηθούν από τη MOND.

Συγκεκριμένα, κατά το πέρασμα εκατομμυρίων ετών, το βαρυτικό πεδίο του Γαλαξία μας, Milky Way, αν αλληλεπιδράσει σύμφωνα με τις αρχές της MOND, θα μπορούσε να ευθυγραμμίσει τις τροχιές αυτών των μακρινών αντικειμένων με τον παρατηρούμενο ιδιόμορφο τρόπο.

Οι θεωρητικοί φυσικοί καταδεικνύουν προσεκτικά ότι τα ευρήματά τους δεν αποκλείουν την πιθανότητα ύπαρξης του ένατου πλανήτη, ιδίως δεδομένου ότι το σύνολο δεδομένων που χρησιμοποίησαν για τις μελέτες τους είναι περιορισμένο. Τα ευρήματά τους αντιπροσωπεύουν μια πιθανότητα και όχι ένα συμπέρασμα.

Άλλοι επιστήμονες έχουν επίσης δώσει εναλλακτικές εξηγήσεις, συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας ότι η προκατάληψη της παρατήρησης – δηλαδή ότι οι αστρονόμοι βλέπουν αυτό που περιμένουν ή ελπίζουν να δουν – μπορεί να επηρεάζει τις ερμηνείες των διαθέσιμων δεδομένων.

Ανεξάρτητα από το ποια θεωρία θα επικρατήσει στο τέλος, ο Brown υπογραμμίζει τη συναρπαστική προοπτική του δικού μας εξωτερικού ηλιακού συστήματος να γίνει το προαύλιο για τη δοκιμή της θεμελιώδους κατανόησης της βαρύτητας και της φυσικής.

Η εν εξελίξει αναζήτηση εξηγήσεων και οι συνεχιζόμενες έρευνες τόσο για τον ένατο πλανήτη όσο και για τις εναλλακτικές θεωρίες βαρύτητας υπογραμμίζουν πόσα περισσότερα υπάρχουν να εξερευνήσουμε και να κατανοήσουμε στην κοσμική μας γειτονιά.