Συμπληρώνονται την Παρασκευή 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Μια ημέρα ορόσημο για τη χώρα που επέφερε την επαναφορά της Δημοκρατίας και
το διαχωρισμό της ίδιας της, της ιστορίας σε πριν και μετά τη Μεταπολίτευση.
Τα αιτήματα των Φοιτητών, το αγνό ΨΩΜΙ, η πολύτιμη ΠΑΙΔΕΙΑ και το υπέρτατο
των αγαθών η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δεν αποκαταστάθηκαν όμως μαζί με τη Δημοκρατία.
50 χρόνια μετά και ακόμα μας παίρνουν το ψωμί με ληστρικούς φόρους, ασυδοσία
στην αγορά, ακρίβεια και ανεργία. Η Παιδεία ματώνει στα φροντιστήρια, στις
ελλείψεις διδασκόντων στην τυπική, μα κυρίως στο ευαίσθητο κομμάτι της ειδικής
εκπαίδευσης. Η ελευθερία που συρρικνώθηκε από την πανδημία χαλιναγωγείται
σήμερα από το άδειο πορτοφόλι.
50 χρόνια μετά και στην υποτιθέμενη ευρωπαϊκή Ελλάδα συνθλίβονται φοιτητές,
όχι κάτω από τις ερπύστριες αλλά μέσα σε τρένα φέρετρα. Οι κυβερνώντες μας λένε
ότι δεν ενδιαφέρει κανέναν αν χάθηκαν φοιτητές στα Τέμπη. Τους υπενθυμίζουμε
ότι όπως και στο Πολυτεχνείο όταν ρέει αίμα Φοιτητών, η Ελλάδα υποχρεούται να
αλλάξει και αλλάζει.
Συνεχίζουμε σήμερα τον ίδιο αγώνα που ξεκίνησε στο Πολυτεχνείο 50 χρόνια πριν.
Ξεσηκωνόμαστε για να μη χαθούν οι θυσίες των Ελεύθερων Αγωνιζόμενων
Φοιτητών – των Ελεύθερων Αγωνιζόμενων Ελλήνων.
Αντιδρούμε για να μην χαθούν οι ζωές των παιδιών μας.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
ΨΩΜΙ και εργασία για όλους και άμεση πτώση των τιμών όλων των αγαθών.
ΠΑΙΔΕΙΑ σε Ευρωπαϊκά πρότυπα, δωρεάν και προσβάσιμη σε όλους.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο με ισονομία και δικαιοσύνη
παντού.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ