Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Τοποθέτηση του Γιώργου Μουλκιώτη, βουλευτή Βοιωτίας και Τομεάρχη Εργασίας του Κινήματος Αλλαγής στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων κατά την συζήτηση νομοσχεδίου Υπουργείου Εργασίας & Κοινωνικών Υποθέσεων για «Δουλειές Ξανά»
«Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη μεταθέτει τις ευθύνες της απραξίας της στους ανέργους και τους ασφαλισμένους»
Ο βουλευτής Βοιωτίας και Τομεάρχης Εργασίας του Κινήματος Αλλαγής, Γιώργος Μουλκιώτης τοποθετήθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής, ως Ειδικός Αγορητής, κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου Υπουργείου Εργασίας & Κοινωνικών Υποθέσεων για τον ΟΑΕΔ.
Επισήμανε εξ’ αρχής ότι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο, όχι μόνο δεν προβλέπει τίποτα για την ουσιαστική αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό του ΟΑΕΔ, αλλά δεν μεριμνά για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την προσφυγή των επιχειρήσεων στον φορέα ή για τον «εφοδιασμό» του οργανισμού με κατάλληλες υπηρεσίες, και προσωπικό.
Στον ίδιο νομοσχέδιο, μετά από 7 αποτυχημένες παρεμβάσεις, η Κυβέρνηση θεσμοθετεί μια επιπλέον ψευδο-μεταρρύθμιση για τα αδιέξοδα στα οποία έχουν περιέλθει οι συνταξιούχοι χωρίς σύνταξη. Μια ακόμη προσωρινή σύνταξη, η οποία ονομάζεται παραπλανητικά από την Κυβέρνηση fast track σύνταξη!!!!
Μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Μουλκιώτης σημείωσε ότι:
- Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, αφού οδήγησε σε κατάρρευση τον ΕΦΚΑ, έρχεται να μεταμορφώσει τον ΟΑΕΔ σε «σούπερ-υπηρεσία Απασχόλησης», ενώ στην ουσία προχωρά σε μια αχρείαστη αλλαγή του ονόματος ενός ιστορικού οργανισμού σε Δ.ΥΠ.Α., παρόλο που έχουν διατεθεί δεκάδες χιλιάδες ευρώ για τη διαφήμιση του ΟΑΕΔ.
- Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη:
- Συνιστά οπισθοδρόμηση στο πεδίο του κοινωνικού διαλόγου, της συνδιαμόρφωσης με τους κοινωνικούς εταίρους πολιτικών σε κρίσιμα πεδία κοινωνικής πολιτικής.
- Ο ΟΑΕΔ μετατρέπεται από Οργανισμό τριμερούς χρηματοδότησης και αντίστοιχης τριμερούς εκπροσώπησης στη Διοίκησ σε φορέα κρατικής διοικητικής παρέμβασης.
- Οι κοινωνικοί εταίροι, από πλειοψηφία στο ΔΣ μετατρέπονται σε μειοψηφία και ο Διοικητής του ΟΑΕΔ (πλαισιωμένος πλέον από 3 Υποδιοικητές) αποκτά υπερεξουσίες.
- Καταργεί την αυτοτέλεια των λογαριασμών Κοινωνικής Πολιτικής του ΟΑΕΔ, αυτοτέλεια που διασφάλιζε ότι οι οικονομικοί πόροι κάθε επιμέρους Λογαριασμού θα αξιοποιούταν για την εξυπηρέτηση των σκοπών κάθε Λογαριασμού.
- Θεσπίζει εισοδηματικά κριτήρια για τη λήψη συγκεκριμένων παροχών, ποινές στους ανέργους, δηλαδή στέρηση παροχών και διαγραφή από το Μητρώο Ανέργων.
- Επιχειρεί, με την χρήση ποινολογίου, να μειώσει με τεχνητό τρόπο τον αριθμό των εγγεγραμμένων στον ΟΑΕΔ ανέργων, που έχουν ξεπεράσει το 1,1 εκ. (εκ των οποίων μόνο οι 200.000 λαμβάνουν επίδομα ανεργίας). Αριθμός που αναιρεί το αφήγημά της για την -δήθεν- αναπτυξιακή πορεία της χώρας.
- Με επικοινωνιακό καταιγισμό, η Κυβέρνηση καθιερώνει επίδομα εργασίας αλλά την ίδια στιγμή, για πρώτη φορά, μέρες κανονικής εργασίας δεν θα προσμετρώνται στον υπολογισμό των προϋποθέσεων μελλοντικής επιδότησης ανεργίας.
- Διατυμπανίζει ότι η ΔΥΠΑ καθίσταται ο μόνος φορέας προώθησης στην απασχόληση με καινοτόμες διαδικασίες και ανθρώπινο δυναμικό με πλήρη τεχνογνωσία (….!!!), αλλά υποχρεώνει τελικά τους παρόχους να παίξουν αυτόν τον ρόλο και μάλιστα επί ποινή αποκλεισμού από τα προγράμματα σε περίπτωση που δεν τοποθετήσουν σε θέση απασχόλησης το 50% των καταρτιζομένων κάθε προγράμματος.
- Μετά από 32 μήνες διακυβέρνησης ΝΔ και πλήρους αδράνειας στο ζήτημα της στεγαστικής πολιτικής, η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι:
- Δρομολογεί την αναβίωση της, ενώ στο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, η Κυβέρνηση τη μόνη πρόταση που συμπεριέλαβε ως πρόγραμμα στεγαστικής πολιτικής είναι η ολοκλήρωση προγράμματος ανακαίνισης 100 διαμερισμάτων (70 στον Δήμο Αθηνών και 30 στον Δήμο Θεσσαλονίκης) για 250 δικαιούχους.
- Υπόσχεται στεγαστική συνδρομή στους νέους, ενώ σε καμία διάταξη του νομοσχεδίου δεν προβλέπεται ρητώς ότι τα αποθεματικά του πρώην ΟΕΚ, ύψος 1,5 δισ. ευρώ θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για τον σκοπό αυτό.
- Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. – Κίνημα Αλλαγής τονίζει ότι σε μια χώρα υπό δημογραφική κατάρρευση, η κοινωνική στέγαση χρειάζεται να αποτελεί αιχμή του δόρατος της δημογραφικής και κοινωνικής πολιτικής, όπως συμβαίνει στα περισσότερα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
