“ΓΟΛΓΟΘΑΣ”: Αδιόριστοι εκπαιδευτικοί… τριγυρνούν σαν νομάδες ανά την Ελλάδα

του Αχιλλέα Ροδίτη

Η Ελίνα είναι μια 40χρονη πατρινή εκπαιδευτικός, διαζευγμένη με ένα παιδί, τον Ορφέα ο οποίος πηγαίνει στη δευτέρα δημοτικού. Αλλά αυτή της η κατάσταση δεν εμπόδιζε την Πολιτεία να την στείλει ως αναπληρώτρια καθηγήτρια Αγγλικών, σε ένα Λύκειο, σε ένα ΕΠΑΛ και σε ένα Γυμνάσιο, λίγο έξω από το Γύθειο! Με μια αμοιβή της τάξης των χιλίων ευρώ μικτά, δηλαδή, κάπου στα 7,5 με 8 κατοστάρικα «καθαρά». Κι αν υπολογίσεις ότι μαζί με τα 340 ευρώ που πρέπει να πληρώνει για νοίκι σε μια γκαρσονιέρα των 35 τμ, έχει και τα έξοδα διαβίωσης και διατροφής, όλο το ποσό εξανεμίζεται μέσα στην πρώτη εβδομάδα που το εισπράττει.

Πώς «βγαίνει» ο υπόλοιπος μήνας; Με την οικονομική ενίσχυση που προέρχεται από τους συνταξιούχους γονείς της στην Πάτρα! Σε όλα αυτά, φυσικά, πρέπει να συνυπολογιστούν και οι συνθήκες διαβίωσης. Ούτε να ξαναφτιάξει τη ζωή της μπορεί, ούτε τίποτα. Επίσης, να συμπεριληφθούν στο σκεπτικό και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί, λόγω των αλλαγών για τις οποίες κανείς δεν το ρώτησε, ούτε λογάριασε την άποψή του. Όπως άλλωστε και τη μητέρα του, η οποία δεν ρωτήθηκε αν στα 40 της με ένα παιδί ήθελε να ζει σε γκαρσονιέρα και να μην έχει δυνατότητες να ζήσει, να ξαναφτιάξει τη ζωή της κλπ, κλπ… 

ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ

Αυτή είναι μία από τις πολλές, τις χιλιάδες, περιπτώσεις αδιόριστων εκπαιδευτικών που αναγκάζονται να ταξιδεύουν ανά τη χώρα κι όπου τους στέλνει το υπουργείο Παιδείας, για να συμπληρώνουν τα μόρια που απαιτούνται μέχρι κάποια στιγμή αποκτήσουν μονιμότητα. Υπάρχουν πολλές ακόμη. Όπως της επίσης πατρινής Κατερίνας η οποία ταξίδεψε στην Καλαμάτα. Κι εκεί, τα ίδια. Ή ο Κωνσταντίνος που καθημερινά ταξιδεύει Πάτρα – Καλάβρυτα. Και ο Τάσος Γ. που μετακόμισε στην Κεφαλονιά και νοικιάζει σπίτι μόνο για τον χειμώνα, αφού τον Μάιο τον διώχνουν για να φιλοξενήσουν τουρίστες!

«ΚΡΑΥΓΗ» ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ

Γονείς αδιόριστων επικοινωνούν με την εφημερίδα σε μια προσπάθεια να αναδειχθεί η κατάφωρη αδικία και η ατελείωτη ταλαιπωρία ανθρώπων που μόχθησαν για να σπουδάσουν και τώρα ξανα-μοχθούν για μια θέση εργασίας με αξιοπρέπεια. Καλώντας κάθε πολιτικό εκπρόσωπο, απ’ όποιον πολιτικό χώρο κι αν προέρχεται, να αναλάβει δράση και να καταδείξει στο κέντρο λήψης των αποφάσεων την ανάγκη αλλαγής αυτής της κατάστασης.

ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΝΕ…

Αν δεν πάνε εκεί που τους στέλνουν ως αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, τότε χάνονται εντελώς από τις λίστες αναμονής για μόνιμο διορισμό. Βάσει του Νόμου προβλέπεται ποινή διαγραφής τους επί μια διετία. Ίσως και πολύ παραπάνω, όπως έχει δείξει η πράξη. Με άλλα λόγια, θέλουν δε θέλουν, μπορούν δε μπορούν, πηγαίνουν όσο μακριά κι αν τους στέλνουν. Και ζουν, όσο δύσκολα κι αν είναι. Βιώνουν τον επίπονο κύκλο της περιπέτειας με το όνειρο ενός διορισμού, κάποτε, στο μέλλον. Κι ας μην ξεχάσουμε, ότι κάθε αδιόριστος πρέπει να ξοδεύει επιπλέον χρήματα και για μεταπτυχιακά μαθήματα, που άπαντες κάνουν έστω και διαδικτυακά, προκειμένου να συλλέξουν περισσότερα μόρια!

ΑΧΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ / ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ