Η Ώρα Πατρών για την έμφυλη βία…

Η έμφυλη βία είναι ένα καθημερινό παγκόσμιο φαινόμενο που πλήττει στη συντριπτική πλειοψηφία γυναίκες, νεαρά κορίτσια αλλά και ΛΟΑΤΚΙ.

Πηγάζει από την ιστορικά διαπιστωμένη ανισότητα στις σχέσεις κοινωνικής ισχύος εξουσίας, μεταξύ ανδρών και γυναικών, που οδήγησε στην κυριαρχία των ανδρών επί των γυναικών και στις διακρίσεις σε βάρος τους.

Η έμφυλη βία προκαλεί σωματικά, σεξουαλικά, ή ψυχικά τραύματα στο ακρότατο όριο της δε, οδηγεί σε γυναικοκτονίες, ανθρωποκτονίες.

Σύμφωνα με έρευνα το 22% των γυναικών εκτιμάται ότι έχει πέσει θύμα σωματικής και σεξουαλικής βίας και το 43% έχει βιώσει ψυχολογική βία. 

Η πλειοψηφία αυτών των περιστατικών δεν καταγγέλλεται.

Τα περιστατικά βίας αυξήθηκαν σημαντικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας και έχουν αντίκτυπο σε όλη την οικογένεια.

Η έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για πρώτη φορά βάζει στο επίκεντρο όχι μόνο τις γυναίκες αλλά και τα παιδιά, θύματα ή θεατές της έμφυλης συντροφικής βίας με στόχο την προστασία του θεμελιώδους δικαιώματος του. Για μία ζωή χωρίς βία και προτείνει ένα ολιστικό Ευρωπαϊκό Πλαίσιο, που θα διορθώνει τις στρεβλώσεις και τα κενά στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία και τις εθνικές νομοθεσίες αλλά και στις ασκούμενες πολιτικές για την αντιμετώπιση και πρόληψη της έμφυλης βίας.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας απέτυχε να αντιμετωπίσει την έμφυλη βία. Αντιμετωπίζει το πρόβλημα επικοινωνιακά. Δαπανά δισεκατομμύρια με αδιαφάνεια χωρίς να δίνει πόρους σε έργα και πολιτικές που θα στηρίξουν ουσιαστικά τις γυναίκες και τα παιδιά. Ο Δήμος της πόλης μας, της Πάτρας, πρέπει να διεκδικήσει χρήματα από την κυβέρνηση και σε αυτό είμαστε αρωγοί δίπλα του.

Παράλληλα όμως πρέπει να σχεδιάσει και να υλοποιήσει μέτρα και δράσεις για την ουσιαστική καταπολέμηση της βίας και παρενόχλησης. Να χτίσει ένα τείχος προστασίας απέναντι στην κακοποίηση, ένα τείχος που θα γίνεται κάθε μέρα και πιο ψηλό.

Η πόλη μας άλλωστε έχει ιστορία με την ίδρυση της Κίνησης  Δημοκρατικών Γυναικών το 1974 (επισυνάπτεται προκήρυξη).

Αυτή την ιστορία οφείλουμε να συνεχίσουμε και όχι να αποτελέσει η ημέρα της έμφυλης βίας και της γυναίκας, ημέρα μουσειακού χαρακτήρα.

Ο Δήμος, ως η αμεσότερη μορφή εξουσίας με τον πολίτη, μπορεί να συμβάλλει λόγω της εγγύτητας του με τις γυναίκες ως δημότισσες και να δημιουργήσει τους μηχανισμούς που να ανταποκρίνονται καλύτερα σε αυτό το θέμα.

Στα πλαίσια της ενεργούς ιδιότητας του Πολίτη μπορεί να συμβάλει ώστε να αρθεί η λανθασμένη αντίληψη ότι η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί ιδιωτική υπόθεση.

Ο Δήμος ως χώρος εργασίας, ως εργοδότης, ως χώρος παροχής υπηρεσιών, ως φορέας που παρεμβαίνει στην κοινωνία, πρέπει να εκπέμψει το μήνυμα της μηδενικής ανοχής στη βία κατά των γυναικών.

Απαραίτητη είναι η δημιουργία ενός μετώπου από αρμόδιες αρχές αστυνομία, Περιφέρεια, Πανεπιστήμιο, Επιμελητήρια, γυναικείες οργανώσεις κ.α. 

Απαιτούνται άμεσα:

• Αναβάθμιση και αύξηση των δημόσιων δομών (συμβουλευτικά κέντρα, ξενώνες φιλοξενίας, τηλεφωνική γραμμή SOS:15900 για τις γυναίκες θύματα κακοποίησης).
• Άμεση και εύκολη πρόσβαση στους ξενώνες φιλοξενίας και τη συνεχή λειτουργία της Ιατροδικαστικής υπηρεσίας.
• Ενέργειες για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση ιδιαίτερα στην πρωτοβάθμια δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
• Δράσεις ψυχοκοινωνικής και νομικής στήριξης, απασχόλησης, δικτύωσης, ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης.

Απαιτείται άμεσα η  λειτουργία και ενεργοποίηση της Επιτροπής Ισότητας που ψηφίστηκε με πρόταση της Ώρας Πατρών και άλλων παρατάξεων  αλλά δυστυχώς με ευθύνη της δημοτικής αρχής δεν λειτουργεί.

Είμαστε δίπλα σε όσους αντιπαλεύουν την έμφυλη βία και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε μέχρι να δώσουμε τέλος στις νοοτροπίες που επιτρέπουν κακοποιητικές συμπεριφορές δημιουργώντας έτσι μία καλύτερη κοινωνία με αλληλοσεβασμό…