Η Σία Αναγνωστοπούλου στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση επί της Εκθέσεως της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής «για την ανάπτυξη της Θράκης».

Αναλυτικά η ομιλία:

«Σε μία μέρα που χιλιάδες κόσμου διαδηλώνουν στον δρόμο κατά της ακρίβειας εμείς μιλάμε για το πόρισμα της Θράκης και Ανατολικής Μακεδονίας που μπήκε εμβόλιμα, ενώ δεν ήταν από την αρχή.

Κανονικά, κύριε Πρόεδρε, αυτή την κρίσιμη στιγμή, οι Βουλευτές ως αντιπρόσωποι του λαού έπρεπε να βρισκόμαστε στον δρόμο να ακούσουμε τι λέει η κοινωνία, κάτι που θα είχε πολύ μεγάλη σημασία και για τη συζήτησή μας για τη Θράκη, μία περιοχή η οποία παρουσιάζει τα χαμηλότερα ποσοστά ανάπτυξης, τη μικρότερη συνεισφορά στο ΑΕΠ και δημογραφικό πρόβλημα.

Θα ήθελα κατ’ αρχάς να ευχαριστήσουμε τους εμπειρογνώμονες που βοήθησαν την Επιτροπή για τα πορίσματα τα οποία διατυπώθηκαν μετά από την Επιτροπή και τις συνεδριάσεις της. Κανονικά θα πρέπει, πριν κατατεθούν τα πορίσματα, να υπάρχουν και τα ονόματα των εμπειρογνωμόνων. Είναι το λιγότερο που πρέπει να κάνει μία επιτροπή σε τέτοιες περιπτώσεις.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διαφοροποιηθήκαμε ως προς το τελικό πόρισμα γιατί, πρώτον, σε αυτό το πόρισμα της Πλειοψηφίας δεν υπάρχει ένας συνολικός στρατηγικός σχεδιασμός. Είναι άλλο να απαριθμούνται έργα σαν να είναι ένα πρόγραμμα το οποίο θα υλοποιηθεί κάποτε και άλλο είναι να υπάρχει ένας στρατηγικός σχεδιασμός ο οποίος έχει ως στόχο και όραμα την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου. Τι έφταιξε και η Θράκη -και όχι μόνο η Θράκη, αλλά η Θράκη κατ’ εξοχήν- παρουσιάζει αυτή την εικόνα; Και άρα, τι μπορεί να γίνει, ποιες μετατροπές, ποια αλλαγή παραδείγματος πρέπει να υπάρξει , για να μπορέσουμε να μιλήσουμε πραγματικά για ένα αναπτυξιακό στρατηγικό σχέδιο;

Σε αυτό το πλαίσιο δεν μπορούμε παρά τα ευχολόγια και τα ωραία λόγια -και βεβαίως, έχουν αλλάξει πολλά τις τελευταίες δεκαετίες- σε ένα τέτοιο πόρισμα να μην μιλήσουμε για το τι έγινε στο παρελθόν. Ποιες πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές οδήγησαν σε έναν βαθμό στην περιθωριοποίηση της Θράκης ή στην πολύ λιγότερη ανάπτυξή της. Άρα, λοιπόν, πρέπει να μιλήσουμε για πράγματα τα οποία πονάνε, για στρεβλές πολιτικές, εθνικιστικές πολιτικές, για το 1990. Και εδώ ας θυμηθούμε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, όταν έκανε την τομή για ισονομία και ισοπολιτεία. Έκτοτε, από το 1990, υπήρξαν προωθητικές πολιτικές, υπάρχουν, όμως, πολιτικές που πρέπει να γίνουν ακόμα.

Σε ό,τι αφορά το αναπτυξιακό σχέδιο, με δύο λόγια, τα είπε η εισηγήτριά μας. Διότι –προσέξτε!- οι κοινωνικές ανισότητες οξύνονται, όταν έχουμε και μειονοτικά θέματα. Σε μία νεοφιλελεύθερη πολιτική οι κοινωνικές ανισότητες είναι το κεντρικό. Το μειονοτικό ζήτημα οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες. Πρέπει, λοιπόν, να τα δούμε και τα δύο ταυτοχρόνως.

Λέμε, λοιπόν, ολική, ολιστική αντιμετώπιση της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας με μέτρα τα οποία είναι απαραίτητα. Δεν μπορώ να μιλήσω για αυτά.

Θα πω δύο πράγματα για τα θεσμικά μέτρα. Είμαστε υπερήφανοι που το 2015-2019 κάναμε πολιτικές που άλλαζαν την όψη εκ βάθρων του τι είναι η Θράκη. Ακούω πολλές και πολλούς να μιλάνε για πολυπολιτισμικότητα, διασυνοριακότητα. Πρέπει να καταλαβαίνουμε τις έννοιες αυτών των λέξεων. Είναι προσόν, είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της Θράκης.

Θα έμπαινα στον πειρασμό, αν είχα χρόνο, να μιλήσω για την ιστορία αυτής της περιοχής και για την πολυπολιτισμικότητά της, η οποία δεν εγγράφεται μόνο στα μνημεία. Από την κλασική, τη βυζαντινή, την οθωμανική και μετά τη σύγχρονη εποχή δεν εγγράφεται μόνο εκεί, εγγράφεται στον τρόπο ζωής, στη διατροφή. Ξέρετε τι σήμαινε η επεξεργασία καπνού για τη Θράκη; Μοναδικότητα με το είδος του καπνού που είχε, κοινωνική συνοχή, συνύπαρξη στο ίδιο το πεδίο της κοινωνικής ζωής. Ξέρετε τι σήμαινε διασυνοριακότητα; Οι εμπορικές σχέσεις, τα μεγάλα μονοπάτια που άνοιξαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, Έλληνες, ορθόδοξοι ή μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Όλα αυτά περιθωριοποιήθηκαν.

Και τώρα ακούω εδώ διάφορα, ενώ προτάσσεται -και το βλέπουμε με την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας- η Θράκη ως προπύργιο, η Θράκη ως φρούριο. Δεν βοηθάει αυτό την ανάπτυξη. Δεν βοηθάει την ανάπτυξη με την ευρεία έννοια, δεν βοηθάει πάνω από όλα την έλξη νέου κόσμου.

Θέλουμε ανθρώπους. Ανάπτυξη χωρίς ανθρώπινο δυναμικό δεν υπάρχει. Έχουμε ένα πανεπιστήμιο στο οποίο μπορεί να δημιουργηθεί ένα τεχνολογικό campus .

Τι έχουμε με την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας; Ελάχιστη βάση εισαγωγής και να κλείνουν τα περισσότερα πανεπιστημιακά τμήματα στη Θράκη. Και εκεί που είχαμε πεντακόσιους φοιτητές στην Ορεστιάδα, σήμερα έχουμε τριάντα. Ξέρετε τι γίνεται στη γύρω περιοχή εκτός Ελλάδας με τα Πανεπιστήμια που ανθούν με νέο κόσμο; Αν δεν έχεις νέο κόσμο και δεν τον προσελκύσεις εκεί, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα».