Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Tη μνήμη των Αγίων και Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ τιμά με την δέουσα λαμπρότητα αλλά και ιεροπρέπεια, αύριο Πέμπτη 7 και μεθαύριο Παρασκευή 8 Νοεμβρίου η πανηγυρίζουσα ιστορική Ιερά Μονή Ταξιαρχών του Αιγίου.
Η Μονή αποτελεί μνημείο λατρείας αλλά και ένα πανέμορφο σύμπλεγμα ναών και τόπων λατρείας αλλά και κοιτώνων, σε μια περιοχή με σπάνια φυσική ομορφιά και πλούτο ενώ ξεχωρίζουν και οι εκτάσεις με τις καλλιέργειες σε τριαντάφυλλα που παράγουν γλυκό και την περίφημη ροδοζάχαρη.
Μετά την απελευθέρωση του έθνους στην οποία και είχε σημαντική συνεισφορά, η Μονή έφτασε στο απόγειό της. Έφτασε να έχει 150 περίπου μοναχούς, μια πολυάνθρωπη μοναχική κοινότητα, με μεγάλη κοινωνική προσφορά. Σήμερα έχει μικρό αριθμό μοναχών, που πιστοί στη μοναχική παράδοση συνεχίζουν την ιστορία και την προσφορά της Μονής.
Με απόφαση του Μητροπολίτου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερωνύμου, από 1ης Σεπτεμβρίου 2023, καθήκοντα Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αιγιαλείας ανέλαβε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Ιωακείμ Βενιανάκης, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως.
Η μονή
Η Μονή Ταξιαρχών βρίσκεται στην δεξιά όχθη του ποταμού Σελινούντα, κάτω από το βουνό Kλοκός, μέσα σε οργιώδη βλάστηση και άφθονα νερά. Είναι μια από τις σπουδαιότερες Μονές της Πελοποννήσου τόσο για την ιστορία της όσο και για τα κειμήλια της η Βασιλική και Σταυροπηγιακή ιστορική ιερά Μονή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Το μοναστήρι απέχει από το Αίγιο 15 χλμ. Ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος. Αρχίζει από την Kουλούρα Αιγίου, διασχίζει το χωριό Μαυρίκι (Βόβοδα) και ακολουθώντας τη δεξιά όχθη του ποταμού – αφού τον περνά – φτάνει στο μοναστήρι. Η διαδρομή είναι εξαιρετικά όμορφη.
Ο Όσιος Λεόντιος
Η ιστορία της Μονής αρχίζει με τον Όσιο Λεόντιο, που υπήρξε και ο κτήτορας της Μονής. Ο Όσιος Λεόντιος γεννήθηκε περί το 1377 στη Μονεμβασιά. Καταγόταν από αρχοντική οικογένεια. Ήταν υιός του Ανδρέα Μαμωνά, δούκα της Μονεμβασίας και της Θεοδώρας Παλαιολογίνης κόρης του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Δ’ Παλαιολόγου.
Μετά το θάνατο της μητέρας του έγινε μοναχός.
Γύρω στα 1415 – 1420, ,φεύγει από Άγιο Όρος και έρχεται στο όρος Κλωκός άνω του Αιγίου και στη θέση, που σήμερα είναι το «Παλαιομονάστηρο» με τον απότομο βράχο και την αφιλόξενη γη, όπου κάνει το ασκηταριό του.
Στη συνέχεια, με την συμπαράσταση των θείων του Θωμά και Δημητρίου Παλαιολόγων ιδρύεται μεγαλοπρεπές μοναστήρι περί το 1450.
Σπάνοι θησαυροί της πίστης
Ο θαυμασμός των Παλαιολόγων για την αρετή του οσίου Λεοντίου ήταν μεγάλος και και δωρίζουν στην Μονή τα Άχραντα Πάθη του Σωτήρος Χριστού δηλαδή τεμάχια από το Τίμιο Ξύλο, τον ακάνθινο Στεφάνι, την Χλαμύδα, τον Κάλαμο, τον Σπόγγο, τα καρφιά, τα οποία σώζονται άθικτα μέχρι σήμερα
Η αρχική αυτή Μονή του Αρχάγγελου Μιχαήλ, καταστράφηκε δύο φορές από τους Τούρκους το 1500 και 1620. Μετά τη δεύτερη αυτή καταστροφή κτίζεται η Μονή στη σημερινή επίπεδη τοποθεσία κοντά στον Σελινούντα, επ’ ονόματι των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και γίνεται πλέον γνωστή σαν Μονή των Ταξιαρχών. Καταστρέφεται και πάλι το έτος 1772 από τους Τουρκαλβανούς κατά τα Ορλωφικά.
Σε διάστημα τριών ετών – δηλαδή το 1775 κτίζεται η σημερινή μορφή της Μονής. Από το σχέδιο του B.G. Barsky, γνωρίζουμε την προγενέστερη μορφή της Μονής. Το καθολικό της είναι Σταυρόσχημο, τετρακίονο, καμαρωτό, με οκταγωνικό τρούλο και μαρμαροσκάλιστα παράθυρα. Στολίζεται με αγιογραφίες των Δ.Κ.Φάνελλη, Α. Μανέλη και Ι. Οικονόμου.
Εθνική προσφορά
Κατά την Τουρκοκρατία, η μονή ήταν πνευματικό κέντρο και εθνικός προμαχώνας. Μόλις κηρύχθηκε η επανάσταση, οι μάχιμοι μοναχοί της μονής κατέβηκαν στο Αίγιο και κατατάχθηκαν στο επαναστατικό σώμα του Γερμανού που πήρε μέρος στην πρώτη πολιορκία του Πατρινού κάστρου. Το Μάϊο του 1821 η μονή των Ταξιαρχών γίνεται αποθήκη τροφίμων, διαφόρων πολεμοφοδίων και εξακολουθεί να είναι μέχρι το 1827. Έτσι από την αρχή ως το τέλος του μεγάλου αγώνα η μονή των Ταξιαρχών υπήρξε μια αξιόλογη επαναστατική εστία. Ιδιαίτερη είναι η υλική προσφορά της μονής στην επανάσταση του 1821. Στο χειρόγραφο κώδικα του μοναστηριού αναγράφονται με λεπτομέρεια τα χρηματικά ποσά, τα ασημικά κλπ, που δόθηκαν για τον αγώνα και μάλιστα πολλές φορές ύστερα από δανεισμό γιατί το μοναστήρι ήταν χρεωμένο με μεγάλο τόκο.
Πνευματική προσφορά
Μετά την απελευθέρωση, η μοναχική κοινότητα των Ταξιαρχών παρουσιάζει πλούσια δράση στον πνευματικό, στον εκκλησιαστικό και κοινωνικό τομέα της ελληνικής ζωής. Το 1833, είχε 74 μοναχούς. Οι εγγράμματοι μοναχοί κατέβηκαν στο Αίγιο και εργάστηκαν στα γύρω χωριά σαν εφήμεροι, δάσκαλοι, συμβολαιογράφοι και δικολάβοι (δικηγόροι). Το 1837, ο Ηγούμενος της μονής Μελέτιος Ροβήτος, ίδρυσε ελληνικό σχολείο στη μονή όπου δίδαξαν πολλοί μοναχοί και λαϊκοί με εξαιρετική μόρφωση. Από το ελληνικό αυτό σχολείο απεφοίτησαν πάρα πολλοί μοναχοί με αξιοσημείωτη μόρφωση που στελέχωσαν στη συνέχεια την ελληνική εκκλησία. Το 1880, ιδρύεται με άδεια του Υπουργείου Παιδείας, Γυμνάσιο που λειτούργησε μέχρι το 1926. Μετά την κατοχή που και πάλι η ελληνική ύπαιθρος βρισκόταν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, η μονή Ταξιαρχών διαδραματίζει τον πνευματικό της ρόλο, με την ίδρυση Γυμνασίου – Οικοτροφείου που λειτούργησε δωρεάν μέχρι το 1970 περίπου και προσέφερε πάρα πολλά στα φτωχόπαιδα της υπαίθρου.
Σήμερα οι μοναχοί της Μονής είναι λίγοι και φυλάσσουν τους θησαυρούς της όπως τα “Άχραντα Πάθη”, την “Κάρα του Οσίου Λεοντίου”, τα χρυσοκέντητα άμφια και καλύμματα, την μεγάλη συλλογή Σταυρών και Ευαγγελίων κ.λπ. Φημισμένη είναι η Μονή για την παραγωγή του γλυκού “ροδοζάχαρη” που γίνεται από ειδικά τριαντάφυλλα.
