του Αχιλλέα Ροδίτη (Αχαϊκή Πολιτεία)

Το μασάζ είναι κάτι που έχει μπει στη ζωή και στην καθημερινότητά μας, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον αρκετών νέων, κυρίως κοριτσιών. Μόνο που φαίνεται ότι η ανάθεση τέτοιας απασχόλησης δεν είναι και στα καλύτερά της, τουλάχιστον σε τοπικό επίπεδο, αφού, όπως σημειώνουν στην «Πολιτεία» πρώην εργαζόμενες του κλάδου, οι αμοιβές είναι χαμηλές και ρευστές…

Τι εννοούν; Όπως εξηγούν, μία μέση αμοιβή προς μία μασέρ που απασχολείται σε αντίστοιχο κέντρο, δεν υπερβαίνει τα 3 ευρώ για την κάθε φορά. «Αυτή είναι η συμφωνία που σου προτείνεται», λένε. Δηλαδή, μια εργαζόμενη παραμένει στον χώρο για όσες ώρες συμφωνήσει και θα πληρωθεί το παραπάνω ποσό για κάθε μασάζ που θα κάνει. Κι αν κάνει ένα, το μεροκάματο θα είναι αυτό. Κι αν δεν κάνει κανείς, το μεροκάματο θα είναι μηδέν!

Έτσι, άνοιξε η κερκόπορτα για άλλους είδους προβλήματα, αφού η πλειονότητα όσων μαθαίνουν την τεχνική ακολουθεί την «οδό» της «μαύρης» εργασίας κατ’ οίκον. Αλλά αυτό συνεπακόλουθα εμπεριέχει τους όποιους άλλους αυτονόητους κινδύνους, για να βρεθούν αντιμέτωπες με περιστατικά τα οποία θέλουν να αποφύγουν. Και τέλος, όσες ή όσοι έχουν εξασκήσει το ταλέντο, παίρνουν τον δρόμο της εσωτερικής μετανάστευσης, κυρίως στην πρωτεύουσα, ή ακόμα και με προορισμό άλλες χώρες. Σε μια προσπάθεια να ασκήσουν το επάγγελμα αλλά και να μπορούν να επιβιώσουν από αυτό.