Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Κρίσιμο νομοσχέδιο το σημερινό, αν και δεν βλέπω πολύ δυναμική την παρουσία της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Από τους 158… Α, ξέχασα ότι ο κ. Πάτσης δεν είναι πια στην κοινοβουλευτική σας ομάδα, συνεχίζει να κάνει τη δουλειά του εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας! Αλλά από τους 157 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας μόλις 18 δήλωσαν να μιλήσουν σήμερα για να υπερασπιστούν το νομοσχέδιο που εισαγάγει ο κ. Πλεύρης και η κ. Γκάγκα.
Μεγάλη απροθυμία βλέπω, μεγάλη απροθυμία να υποστηριχθεί το κυβερνητικό έργο από την κοινοβουλευτική ομάδα. Αγγαρεία κάνουν, «ποινή εκτίουν», που είχε ειπωθεί κάποτε. Σε κάθε περίπτωση όμως, είτε αγγαρεία, είτε ποινή είτε όχι, θα ψηφιστεί σήμερα αυτό το νομοσχέδιο και θα αποδειχθεί για άλλη μια φορά η βαθιά δογματική και ιδεοληπτική, θα έλεγα, προσέγγιση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Θα αποδειχθεί επίσης το πόσο βαθιά υποκριτές υπήρξατε τις ημέρες της πανδημίας που μιλάγατε για Εθνικό Σύστημα Υγείας και για το πόσο πιστεύετε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και για το πόσο σοσιαλιστές -ακόμα και αυτό μας είπατε!- γίνατε την περίοδο της πανδημίας. Και λέω ότι είσαστε υποκριτές διότι στην πραγματικότητα εσείς ποτέ δεν πιστέψατε ως παράταξη και κυρίως ως ιδεολογικό ρεύμα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Το 1983 όταν ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου με την υποστήριξη της Αριστεράς, με μια πλατιά προοδευτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία σε αυτά εδώ τα έδρανα προωθούσε την εμβληματική μεταρρύθμιση της ίδρυσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας, η παράταξή σας μιλούσε τότε για ένα σοβιετικού τύπου σύστημα υγείας και το καταψήφισε. Τα ίδια, ακριβώς τα ίδια λέγατε και σε εμάς πέντε χρόνια πριν, όταν, παρά τη δημοσιονομική ασφυξία τότε, προωθούσαμε τη μεταρρύθμιση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας με τη δημιουργία 128 ΤΟΜΥ, Τοπικών Μονάδων Υγείας, σε όλη τη χώρα.
Τα επιχειρήματά σας φαίνεται ότι δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Διότι παρά την υποκριτική στάση και τα ψεύτικα χειροκροτήματα τις πρώτες μέρες της πανδημίας, στην ίδια γραμμή επιστρέψατε, ακούγοντας χθες να αντικρούετε τα επιχειρήματα του τομεάρχη Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ, του Ανδρέα Ξανθού, με την εξής φράση: “Αυτά που λέτε, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, ισχύουν για άλλες εποχές. Σήμερα δεν υπάρχει η Ανατολική Γερμανία”. Αυτά μας είπατε. Εγώ πράγματι θα πω ότι η Ανατολική Γερμανία δεν υπάρχει, υπάρχει όμως η ανάγκη η πολιτεία, οποιαδήποτε πολιτεία, να παρέχει αξιοπρεπείς συνθήκες περίθαλψης σε όλους τους πολίτες. Υπάρχει η ανάγκη οι άνθρωποι σε μια ευνομούμενη πολιτεία να αισθάνονται στοιχειώδη ασφάλεια για τη ζωή τους, για την περίθαλψή τους, να μην αφήνονται αβοήθητοι να πεθαίνουν στο ράντζο αν δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Πέρασε μια ολόκληρη πανδημία από πάνω μας, ένα κοσμοϊστορικό γεγονός που έκανε όλο τον πλανήτη να αναθεωρήσει πλήρως, θα έλεγα, τις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες για τον ρόλο του κράτους, ειδικότερα όμως για τον ρόλο των δημόσιων συστημάτων υγείας.
Πλέον όλοι αναγνωρίζουν την αναγκαιότητά τους, τη χρησιμότητά τους, την κρισιμότητά τους, αλλά εσείς φαίνεται ότι δεν έχετε πάρει χαμπάρι τίποτα. Τα ίδια επιχειρήματα το 1983, τα ίδια το 1993, τα ίδια το 2018, τα ίδια και το 2022. Οι ίδιες ιδεοληψίες, βγαλμένες από το χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Διότι, προσέξτε, αναφέρθηκα στο 1993. Δεν είναι μόνο ότι η Νέα Δημοκρατία είχε αντιταχθεί στη δημιουργία του ΕΣΥ πριν από 40 χρόνια. Είναι ότι η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη πάλι τότε, του πατέρα Μητσοτάκη, είχε επιχειρήσει ξανά πριν 30 χρόνια, το 1992, την έμμεση ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, με τη μετατροπή των εργασιακών σχέσεων τότε σε σχέσεις μερικής απασχόλησης, πράγμα που σημαίνει ότι τελικά είστε αδιόρθωτοι, δεν αλλάζετε με τίποτα.
Μισείτε οτιδήποτε δημόσιο και αγαπάτε παράφορα οτιδήποτε εμπεριέχει τη δυνατότητα ιδιωτικού κέρδους, ακόμα και σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Μισείτε κάθε δομή κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης και αγαπάτε παράφορα κάθε λογής κερδοσκόπους, τους κερδοσκόπους της υγείας και τους εμπόρους της ζωής εν προκειμένω. Γι’ αυτό και έρχεστε σήμερα να τους ανοίξετε τις πόρτες των δημόσιων νοσοκομείων.
Ξέρετε, το χειρότερο είναι ότι δεν αλλάζετε μυαλά, παρά το γεγονός ότι έχετε στην πλάτη σας -έχω χάσει το μέτρημα- αν δεν κάνω λάθος, κύριε υπουργέ, πάνω από 35.000 συμπολίτες μας που έχουν χάσει τη ζωή τους στην περίοδο της πανδημίας, πάνω από 35.000 νεκρούς, παρά το γεγονός ότι, όπως δήλωσε και ο κ. Τσιόδρας ο ίδιος πριν από λίγες μέρες, έχετε αποτύχει παταγωδώς στη διαχείριση της πανδημίας.
Θέλω για άλλη μια φορά να αναρωτηθώ: αυτή η ατελείωτη αλυσίδα από χαμένες ανθρώπινες ζωές άραγε ήταν ένα τυχαίο γεγονός; Ήταν μοιραίο να συμβεί; Ξέρετε, συνεχίζεται αυτό και στις μέρες μας, παρά το γεγονός ότι δεν ασχολούμαστε. Διάβαζα προχθές, την προηγούμενη εβδομάδα, ότι 118 άνθρωποι έφυγαν από τη ζωή. Ήταν μοιραίο που τόσες οικογένειες έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους;
Είναι μοιραίο που η Ελλάδα είναι μία από τις χειρότερες στην ευρωπαϊκή ήπειρο και έχει ξεπεράσει σε νεκρούς ανά εκατομμύριο πληθυσμού ακόμα και τη Βραζιλία του ακροδεξιού Μπολσονάρο, που ήταν αρνητής της πανδημίας; Είναι τυχαίο; Ήταν μοιραίο να συμβεί αυτό; Είναι μοιραίο που συνεχίζεται και σήμερα ακόμα αυτή η τραγωδία, ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει κηρύξει τόσες φορές τη λήξη της;
Όσο και αν θέλει κανείς να συγκρατήσει την οργή του για το ψέμα, για την απόκρυψη, για τη μικροπολιτική, για τις δηλώσεις από αυτό εδώ το Βήμα ότι δήθεν δεν υπάρχουν μελέτες που να βεβαιώνουν ότι οι ασθενείς πεθαίνουν σε πρόχειρα κατασκευασμένες μονάδες εντατικής θεραπείας, σε κρεβάτια έξω από τις ΜΕΘ, όσο κι αν θέλει κανείς να συγκρατήσει την οργή του, είναι αδύνατο να αντισταθεί, όταν σας βλέπει σήμερα εδώ, αντί να κάνετε έναν απολογισμό, αντί να απολογείστε γι’ αυτά τα αποτελέσματα, να συμπεριφέρεστε σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Οτιδήποτε είχατε σχεδιάσει να υλοποιήσετε για το εθνικό σύστημα υγείας πριν την πανδημία, την οριστική του διάλυση δηλαδή, συνεχίζετε σήμερα ανενόχλητοι και έρχεστε εδώ να το υλοποιήσετε σαν να μην έχει γίνει τίποτα, σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Χρωστάτε όμως κάποιες εξηγήσεις. Χρωστάτε εξηγήσεις όχι στον ΣΥΡΙΖΑ, όχι σε εμένα. Χρωστάτε εξηγήσεις στους ανθρώπους που χάθηκαν, σε τριάντα πέντε χιλιάδες οικογένειες. Χρωστάτε εξηγήσεις σε αυτούς που υποκριτικά χειροκροτούσατε στα μπαλκόνια και τώρα τους αγνοείτε επιδεικτικά, και είναι έξω χιλιάδες από αυτούς και διαδηλώνουν σήμερα. Χρωστάτε εξηγήσεις στους πρωταγωνιστές, δηλαδή, αυτής της μάχης γιατρούς και νοσηλευτές. Χρωστάτε εξηγήσεις, θα έλεγα στο σύνολο του ελληνικού λαού, διότι αυτό που συζητάμε σήμερα αφορά κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα.
Πού είναι, λοιπόν, οι διακηρύξεις σας, οι διακηρύξεις του πρωθυπουργού τις ημέρες της πανδημίας για την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας; Ποιο είναι το νέο ΕΣΥ που μας λέγατε ότι θα φτιάξετε μετά τη συλλογική τραγωδία της πανδημίας; Το ιδιωτικό ΕΣΥ εννοούσατε; Το ιδιωτικό; Χρωστάτε μια απάντηση. Ξέρετε, κύριε Πλεύρη, εδώ δεν μπορείτε να επικαλεστείτε το απόρρητο για εθνικούς λόγους, εδώ πρέπει να δώσετε μια απάντηση.
Γιατί αν με όσα κάνατε με τις υποκλοπές και τις πρακτικές παρακράτους αμφισβητείτε έμπρακτα, δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα. Αν με όσα κάνετε σε άλλες πτυχές της πολιτικής σας, με όσα κάνετε στην παιδεία για παράδειγμα, αμφισβητείτε έμπρακτα το δικαίωμα των παιδιών μας στη μόρφωση. Αν με όσα κάνετε στην ενέργεια και την ακρίβεια, αμφισβητείτε έμπρακτα το δικαίωμα εκατομμυρίων ανθρώπων στην αξιοπρεπή διαβίωση. Όσα κάνετε με τη δημόσια υγεία είναι ακόμα χειρότερα, γιατί αμφισβητείτε έμπρακτα το στοιχειώδες δικαίωμα του ανθρώπου, το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα να παρέχει το κράτος σε κάθε άνθρωπο, οποιασδήποτε κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης, όλα τα μέσα τα απαραίτητα για την πρόληψη και τη θεραπεία, όλα τα μέσα για να μείνει στη ζωή. Δεν νοιάζεστε, όμως, από ό,τι φαίνεται σε όλες τις πτυχές της πολιτικής σας για τους πολλούς. Αυτή η αλήθεια αναβλύζει από κάθε πόρο της πολιτικής σας. Αν έχεις λεφτά θα μορφωθείς, αν έχεις μέσο θα βολευτείς, αν έχεις κομπόδεμα θα σωθείς. Αυτές οι παγερές αρχές κρύβονται πίσω από όλα τα έργα κι από όλα τα λόγια σας.
Και αλήθεια τώρα πιστεύετε, κύριε υπουργέ και κύριοι της κυβέρνησης, ότι σε ένα ΕΣΥ που καταρρέει από τρομακτικές ελλείψεις γιατρών και νοσηλευτών, από την έλλειψη ειδικοτήτων, γιατί με τόσο χαμηλούς μισθούς οι επιστήμονες φεύγουν δυστυχώς στο εξωτερικό, σε ένα ΕΣΥ που καταρρέει σήμερα από την έλλειψη υποδομών, τη λύση θα τη δώσει η κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης ή η θεσμοθέτηση της δυνατότητας για παράλληλη άσκηση ιδιωτικού έργου από τους γιατρούς του ΕΣΥ;
Έχετε εικόνα πού έχετε οδηγήσει -συνειδητά, λέω εγώ- την δημόσια υγεία αυτά τα τρία χρόνια; Σήμερα πάνω από το 30% του πληθυσμού στη χώρα μας έχει ακάλυπτες υγειονομικές ανάγκες. Η αναστολή λειτουργίας πολλών κλινικών τμημάτων και υπηρεσιών στο δημόσιο σύστημα υγείας τείνει να γίνει ο κανόνας. Οι πολίτες αναγκάζονται να κατευθύνονται στην επί πληρωμή απογευματινή λειτουργία των νοσοκομείων ή, όσοι έχουν τη δυνατότητα, στον ιδιωτικό τομέα. Πληρώνουν από την τσέπη τους για εξετάσεις και συνταγογράφηση μετά το φιάσκο με τον προσωπικό γιατρό.
Το σύστημα λειτουργεί με λιγότερους υγειονομικούς απ’ ό,τι όταν παραλάβατε, παρά το γεγονός ότι πέρασε μια πανδημία και με 10.000 λιγότερους υγειονομικούς σε σχέση με πέρυσι. Διότι βρήκατε ευκαιρία να μειώσετε το προσωπικό με αυτή την υπόθεση την τιμωρητική όπου εκδιώξατε όσους αρνήθηκαν να εμβολιαστούν. Άλλο η αναστολή κι άλλο η εκδίωξη, όμως, και τώρα βρήκατε τον μπελά σας με την απόφαση του Αρείου Πάγου.
Μόλις χτες πλημμύρισε, διάβασα στις εφημερίδες, η πτέρυγα Covid στο Γενικό Κρατικό της Νίκαιας και ασθενείς μεταφέρονταν άρον άρον σε άλλα τμήματα του νοσοκομείου, με τους εργαζόμενους να καταγγέλλουν ότι δεν υπάρχει υδραυλικός, ότι δεν γίνεται συντήρηση του κτηρίου και του εξοπλισμού. Και νομίζω ότι αυτό είναι μια εικόνα που συμβαίνει στις περισσότερες δομές της χώρας.
Επίσης, ο προγραμματισμός τακτικών χειρουργείων, στα περισσότερα νοσοκομεία πηγαίνει πίσω για μήνες ή αναστέλλεται ακόμη και σε παιδιατρικά νοσοκομεία της χώρας, όπως το μεγαλύτερο παιδιατρικό Νοσοκομείο Παίδων στην Αθήνα. Παιδιά περιμένουν μήνες να εγχειριστούν, αν προλάβουν.
Αυτή είναι η εικόνα, πέραν των 35.000 απωλειών της πανδημίας. Αυτή είναι η εικόνα. Και σ’ αυτήν την εικόνα εσείς απαντάτε με την κατάργηση της πλήρους απασχόλησης και τα ιδιωτικά ιατρεία των γιατρών του ΕΣΥ. Αυτό θα μας σώσει!
Ακούστε. Η πλήρης αντίθεσή μας σε αυτό που επιχειρείται δεν είναι μόνο από θέση αρχών και αξιών. Δεν είναι μόνο με βάση την ιδεολογία μας, είναι και με βάση, θα έλεγα, την κοινή λογική. Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς σοσιαλιστής, κομμουνιστής, να πιστεύει σε μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση για να συμφωνήσει με αυτά τα οποία εμείς λέμε. Και θα έλεγα ότι αυτά που λέμε είναι και με βάση την κοινή αντίληψη για την ίδια την εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης και για τη δυνατότητα αξιοποίησης αυτής της εξέλιξης, για τη μεταφορά των δυνατοτήτων που μας δίνει η εξέλιξη της επιστήμης στην κοινωνία και για τη βελτίωση των δεικτών της δημόσιας υγείας.
Ξέρετε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ιατρική επιστήμη έχει προοδεύσει πολύ τα τελευταία χρόνια, έχει καταφέρει να κάνει άλματα και να μετατρέψει ακόμη και μέχρι πρότινος μη αντιμετωπίσιμες ασθένειες σε χρόνια νοσήματα. Η σύγχρονη ιατρική, μαζί με την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, δίνει σήμερα τη δυνατότητα να έχει πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας ο κάθε πολίτης όπου κι αν βρίσκεται, γιατί οι υπηρεσίες αυτές, μέσω της τηλεϊατρικής, μπορούν να φτάσουν στο τελευταίο σπίτι του κάθε πολίτη. Αρκεί όμως να υπάρχει μια σοβαρά σχεδιασμένη και γεωγραφικά κατανεμημένη δομή, ένα σύστημα υγείας που θα μπορεί να παρέχει τη δυνατότητα συνεργασίας εξειδικευμένων γιατρών και υγειονομικών, με τη συνέργεια ενός ικανού πλαισίου υποδομών πρωτοβάθμιας φροντίδας, κατανεμημένο σε όλη τη χώρα, ώστε να έχει πρόσβαση ο κάθε πολίτης.
Αυτό το δίκτυο, που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση, δεν μπορεί παρά να είναι δημόσιο, ακριβώς γιατί κανένας ιδιώτης δεν μπορεί να παρέχει τις υποδομές και τις συνέργειες που απαιτούνται κατανεμημένα σε όλη την επικράτεια. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Η πρόοδος της Ιατρικής και των νέων τεχνολογιών δίνει πλέον τη δυνατότητα σε έναν ογκολογικό ασθενή να μη χρειάζεται να ταξιδεύει από ένα ακριτικό νησί της χώρας στην Αθήνα για να τον δει ογκολόγος και να περάσει μια εβδομάδα μακριά από το σπίτι του για να κάνει τη θεραπεία του και μετά από έναν μήνα ξανά και ξανά, να ξεσπιτώνεται. Θα μπορεί να το κάνει στο νησί του, αρκεί το νοσοκομείο του νησιού να έχει ένα στοιχειωδώς εκπαιδευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που θα συντονίζεται από την εξειδικευμένη ογκολογική ομάδα που θα βρίσκεται σε κάποιο εξειδικευμένο κεντρικό νοσοκομείο στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη. Αρκεί να υπάρχει η δημόσια υποδομή σε κάθε νησί, σε κάθε απομακρυσμένη περιοχή. Αρκεί να υπάρχει ένας αξονικός τομογράφος και οι τεχνολόγοι που χρειάζονται για να τον λειτουργήσουν. Εννοώ ότι ο ακτινολόγος και η ομάδα των εξειδικευμένων γιατρών που θα κάνει τη διάγνωση μπορεί να βρίσκεται κάπου μακριά.
Η σύγχρονη Ιατρική θα μπορέσει να πετύχει ακόμα περισσότερα πράγματα αν μαζί με την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και τις στοιχειώδεις δημόσιες υποδομές υπάρξει κεντρικός σχεδιασμός της πολιτείας ώστε να στελεχωθούν προγράμματα προληπτικής Ιατρικής και πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας που θα μεταφέρουν την επαφή του γιατρού με τον ασθενή από το κεντρικό νοσοκομείο στη μονάδα υγείας την τοπική, ακόμα και στο σπίτι του ασθενούς. Στο σπίτι, προσέξτε, και όχι στο ιδιωτικό ιατρείο.
Και θα πετύχουμε ακόμα περισσότερα πράγματα -αυτό είναι το δικό μας όραμα- αν με σοβαρά δημόσια προγράμματα, που απαιτούν βεβαίως δημόσιες επενδύσεις, όπως αυτό του οικογενειακού γιατρού που εμείς σχεδιάζουμε, οι γενικοί γιατροί στις πόλεις και στα χωριά θα μπορούν να πηγαίνουν στα σπίτια των πολιτών για να τους ρωτήσουν αν είναι καλά και να τους δώσουν φροντίδα. Όλα αυτά, όμως, δεν μπορούν παρά να βασίζονται σε δύο πράγματα, στις δημόσιες και υποδομές και στη συνέργεια, τη διεπιστημονική συνεργασία.
Η σύγχρονη Ιατρική, λοιπόν, δεν βασίζεται πια στον καλό γιατρό, όπως γινόταν το ’50, το ’60, το ’70, αλλά στις καλές ομάδες γιατρών, στις καλές ομάδες νοσηλευτών πολλών και διαφορετικών ειδικοτήτων, που συνεργάζονται και δεν αλληλοεξοντώνονται για να κυνηγήσουν τον πελάτη ή το φακελάκι. Τον πελάτη, όχι τον ασθενή. Εκεί, λοιπόν, είναι η διαφορά μας.
Για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τις τεράστιες δυνατότητες που μας δίνει η πρόοδος της επιστήμης, για να αντιμετωπίσουμε σωστά τα λοιμώδη νοσήματα, τις επιδημίες και τις πανδημίες, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, κύριε υπουργέ, χρειαζόμαστε ισχυρά δημόσια συστήματα υγείας. Επαναλαμβάνω. Δεν το λέει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας λέει ότι χρειαζόμαστε ισχυρά δημόσια συστήματα υγείας.
Με αυτό, λοιπόν, που επιχειρείται σήμερα, με την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων των γιατρών του ΕΣΥ και την εισαγωγή του δικαιώματος άσκησης ιδιωτικής ιατρικής εντός ή και εκτός του Εθνικού Συστήματος, κάνετε το ακριβώς αντίθετο. Γυρνάτε την ιατρική στη χώρα μας στην εποχή του ’50, του ’60, του ’70, στο μοντέλο του καλού γιατρού, όχι στο σύγχρονο μοντέλο της διεπιστημονικής συνεργασίας.
Προσέξτε. Του καλού γιατρού που θα ψάχνει πώς θα εξυπηρετήσει τον πελάτη, όχι τον ασθενή και που πρόσβαση σε αυτόν θα έχει όποιος πελάτης μπορεί να τον πληρώσει καλά. Αλλά, ακόμα και αν πληρώνεται καλά από τον πελάτη, αυτός ο γιατρός θα είναι πάντα ανταγωνιστής και όχι συνεργάτης του συναδέλφου του γιατρού, γιατί ο συνάδελφος θα μπορεί πάντα να του «φάει» τον πελάτη. Αυτό είναι το όραμά σας για την δημόσια υγεία;
Και το πρόβλημα εδώ, επαναλαμβάνω, δεν είναι ένα πρόβλημα δεοντολογίας μόνο, είναι πρόβλημα ουσίας. Γιατί σε αυτή τη βάση δεν μπορούν καθόλου να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες της σύγχρονης Ιατρικής και να μεταφερθούν στην κοινωνία τα επιτεύγματα της προόδου που έχει επιτευχθεί στην ιατρική επιστήμη.
Και ας μην τρέφουν αυταπάτες όσοι νομίζουν ότι δήθεν θα έχουν καλή περίθαλψη επειδή θα μπορούν να πληρώσουν τον καλό γιατρό στο καλό νοσοκομείο, δημόσιο ή ιδιωτικό, με τον άψογο ξενοδοχειακό εξοπλισμό και το χαμογελαστό προσωπικό. Ούτε αυτοί θα έχουν καλή περίθαλψη και αποτελεσματική φροντίδα. Διότι όταν ο στόχος θα είναι πάντοτε το κέρδος και ο ανταγωνισμός, χάνεται ο βασικός σκοπός της ιατρικής επιστήμης, που είναι ο άνθρωπος και η περίθαλψη. Χάνεται ο σκοπός, όταν ο στόχος είναι το κέρδος.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές, καμία ασφάλεια και καμία σταθερότητα εντέλει δεν υπάρχει όταν οι πολίτες αισθάνονται μόνοι και απροστάτευτοι από το κράτος σε μια δοκιμασία της υγείας τους, όταν ο ασθενής χάνει την αξιοπρέπειά του, όταν η υγεία, ακόμα και η ζωή γίνονται εμπόρευμα.
Η κοινωνία σήμερα έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ ένα ισχυρό και αποτελεσματικό Εθνικό Σύστημα Υγείας, όχι την οριστική διάλυσή του. Την ανασυγκρότησή του έχει ανάγκη η κοινωνία. Ένα ισχυρό και αποτελεσματικό ΕΣΥ, που στο επίκεντρο όλης της δραστηριότητας θα είναι ο άνθρωπος που πάσχει, αλλά και η πρόληψη, η ισότιμη πρόσβαση όλων στις υπηρεσίες υγείας.
Όχι με όρους συντήρησης του υπαρκτού αλλά, επαναλαμβάνω, με όρους ριζικής ανανέωσης και ενίσχυσης. Με τη φιλοδοξία στο τέλος της τετραετίας να έχουμε τη δυνατότητα να φτάσουμε στο μέσο επίπεδο της Ευρώπης τις παροχές υγείας και πρόληψης. Όλα αυτά αποτελούν για μας το όραμά μας για την ανασυγκρότηση του συστήματος υγείας, για ένα νέο και ισχυρό ΕΣΥ.
Ξέρετε, κι εσείς δοκιμαστήκατε σε περιόδους μνημονίων, και εμείς δοκιμαστήκαμε. Εσείς βάζατε πεντάευρα στα εξωτερικά ιατρεία και αποκλείατε όσους δεν είχαν ασφαλιστική ενημερότητα από εξετάσεις και από επεμβάσεις, τους διώχνατε, ενώ εμείς ήρθαμε σε συνθήκες δημοσιονομικής ασφυξίας και δώσαμε ελεύθερη πρόσβαση σε όλους τους Έλληνες και στις Ελληνίδες, ανεξαρτήτως αν χρωστάνε ή όχι στα ασφαλιστικά ταμεία.
Και κάναμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε τα ελλειμματικά ταμεία των δημόσιων νοσοκομείων να γίνουν πλασματικά και να αντιμετωπίσουν μια ανθρωπιστική τραγωδία.
Κι εσείς τώρα ξανά αναλαμβάνετε σε συνθήκες μη μνημονιακές. Και τι κάνετε; Έρχεστε να διαλύσετε ό,τι έχει απομείνει όρθιο, να ιδιωτικοποιήσετε το ΕΣΥ, παρά το ότι πέρασε μια πανδημία πριν.
Εμείς, λοιπόν, θα έρθουμε όχι για να συντηρήσουμε το υπάρχον, αλλά σε συνθήκες πια διαφορετικές από αυτές που κυβερνήσαμε, χωρίς την τρόικα και τη δημοσιονομική ασφυξία και σε συνθήκες μιας πλατιάς στήριξης κοινοβουλευτικής και λαϊκής μιας προοδευτικής κυβέρνησης, που πιστεύει και θα πιστεύει στην αναγκαιότητα των κοινωνικών υποδομών και του Εθνικού Συστήματος Υγείας, να εφαρμόσουμε μια πολιτική, η οποία θα έχει σαν στόχο ένα ισχυρό και αποτελεσματικό ΕΣΥ δίπλα στον πολίτη, ένα νέο ΕΣΥ.
Και αυτό έχουμε σχεδιάσει να το υλοποιήσουμε με αύξηση της χρηματοδότησης του Εθνικού Συστήματος Υγείας με 2 δισεκατομμύρια από τον κρατικό προϋπολογισμό και επιπλέον 1 δισεκατομμύριο από τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης. Που η μεγάλη, αν θέλετε, αγωνία του πρωθυπουργού είναι μην τυχόν και αναθεωρηθεί, μην τυχόν και ανακατανεμηθούν οι φόροι, ώστε να υπάρξει στήριξη της κοινωνίας και χάσουν κάτι από τη μεγάλη αυτή πίτα κάποιοι ολίγοι και ισχυροί. Και βεβαίως στόχος μας είναι σε βάθος τετραετίας να προσεγγίσουμε τον ευρωπαϊκό μέσο όρο σε δαπάνες για την υγεία που είναι σήμερα στο 7% του ΑΕΠ.
Επίσης, σχεδιάζουμε και θα το πετύχουμε, το νέο ΕΣΥ, με τη ριζική αναδιαμόρφωση του μισθολογίου του ιατρικού προσωπικού, ώστε να καταπολεμήσουμε το brain drain, διότι δεν θα μπορέσουμε με κανέναν άλλο τρόπο να αντιμετωπίσουμε το υπαρκτό πρόβλημα νέοι άνθρωποι επιστήμονες να φεύγουν στο εξωτερικό, γιατί έχουν αξιοπρεπείς μισθούς και να μην έχουμε ειδικότητες στα δημόσια ελληνικά νοσοκομεία. Με εισαγωγικό μισθό, λοιπόν, για τον πρωτοδιόριστο γιατρό στα 2.000 ευρώ και ανάλογη προσαρμογή στις υπόλοιπες βαθμίδες.
Αυτό θα το πετύχουμε με τη θεσμοθέτηση μηχανισμού αυτόματης προκήρυξης και κάλυψης των κενών θέσεων στο Εθνικό Σύστημα Υγείας λόγω συνταξιοδότησης.
Αυτό θα το πετύχουμε με τη μονιμοποίηση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας του συνόλου του υγειονομικού προσωπικού που έδωσε τη μάχη της πανδημίας. Διότι, προσέξτε, αυτό για εμάς αποτελεί και ηθική υποχρέωση και δέσμευση.
Αυτό θα το πετύχουμε με την πρόσληψη, όπως σχεδιάζουμε, 5.000 μόνιμων υγειονομικών αμέσως και άλλων 10.000 σε ορίζοντα τριετίας σε τομείς αιχμής, αλλά και σε υπηρεσίες που μέχρι σήμερα υστερεί το σύστημα υγείας, όπως στην κοινωνική φροντίδα, την επείγουσα ιατρική, την αποκατάσταση, την ψυχική υγεία, την οδοντιατρική περίθαλψη, τη μετανοσοκομειακή φροντίδα.
Αυτό θα το πετύχουμε με τη στήριξη των εργαζομένων στο ΕΣΥ, των υγειονομικών εργαζομένων και την ένταξή τους στο καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών.
Αυτό θα το πετύχουμε με την ενίσχυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας και τριπλασιασμό των Τοπικών Μονάδων Υγείας που εμείς ιδρύσαμε σε δύσκολες δημοσιονομικά στιγμές για τη χώρα κι εσείς μας κατηγορήσετε ότι προχωρούμε σοβιετικού τύπου συνταγές στο σύστημα υγείας.
Στόχος μας είναι οι 128 τοπικές μονάδες να γίνουν 380 σε ολόκληρη τη χώρα και να εδραιωθεί ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού σε όλη την επικράτεια και για όλους τους πολίτες.
Αυτό θα το πετύχουμε και με τη λειτουργία ανά δήμο πολυδύναμων κέντρων υγείας και με την επιχειρησιακή ενδυνάμωση του ΕΚΑΒ, ώστε να καλύπτει με ασφάλεια το σύνολο της χώρας, με την ανακαίνιση τέλος και τον πλήρη εξοπλισμό των νοσοκομείων που παρουσιάζουν επείγουσες ανάγκες.
Αυτά δεσμευόμαστε να υλοποιήσουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε βάθος τετραετίας, αφότου όμως μια νέα κοινοβουλευτική προοδευτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία σε αυτήν εδώ την Αίθουσα καταργήσει και πάλι, όπως συνέβη 30 χρόνια πριν, την απόπειρα ενός Μητσοτάκη να ιδιωτικοποιήσει και να καταργήσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Το νομοσχέδιό σας, κύριε Πλεύρη και κυρίες και κύριοι της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, να το χαίρεστε! Πολύ σύντομα όμως, μα πάρα πολύ σύντομα, θα μπει και αυτό στο ντουλάπι της ιστορίας.
Διότι αυτός ο τόπος πλέον διψά για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια. Δικαιοσύνη παντού και για όλους σημαίνει πρώτα απ’ όλα δικαιοσύνη στην προστασία της ζωής και της υγείας όλων, με ένα ισχυρό, δημόσιο, δίκαιο, δημοκρατικό και ισότιμο για όλους Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Αυτό είναι το όραμά μας και με τη δύναμη του ελληνικού λαού θα το κάνουμε σύντομα πράξη.
