Κοντά στα 20 άτομα γυρίζουν στο κέντρο της Πάτρας και μένουν σε διάφορα σημεία τις νύχτες, μη έχοντας ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους , μη έχοντας οικογένεια και έχοντας εγκαταλειφθεί ή απομονωθεί για τους δικούς τους λόγους, από οικογένεια, συγγενείς και φίλους.
Ο καθένας άλλωστε από αυτούς τους ανθρώπους έχει την δική του ιστορία προτού φτάσει να ζει στους δρόμους και να κοιμάται πάνω στα παγκάκια.
Οι περισσότεροι από αυτούς αρνούνται κάποια βοήθεια της κοινωνικής υπηρεσίας του δήμου, δεν θέλουν να πάνε στη Στέγη Αστέγων και άλλοι έχοντας προβλήματα εθισμού και ουσιών, δεν μπορούν. Κάθε τόσο εντοπίζεται και μια καινούργια ή διαφορετική περίπτωση ατόμου που μένει στους δρόμους.
Μια καινούργια περίπτωση είναι ενός ηλικιωμένου άνδρα που διαμένει από το μεσημέρι και μετά έως στο βράδυ σε ένα παγκάκι της Κανακάρη, έξω από σούπερ μάρκετ, ανάμεσα στο ύψος της Γούναρη και της Κανάρη. Ο άνδρας αυτός κοιμάται εκεί τις νύχτες και σίγουρα με το κρύο που κάνει, ασυνείδητα βάζει τη ζωή του σε κίνδυνο.
Ανάλογες είναι οι περιπτώσεις των δύο αστέγων που συναντάει κανείς στον πεζόδρομο της Ρήγα Φεραίου, ενός αστέγου που κινείται μεταξύ πλατείας Όλγας και Μαιζώνος, της κυρίας που κοιμάται σε παγκάκι της πλατείας Όλγας και άλλων και δύο ακόμα αστέγων που βρίσκει κανείς περιμετρικά της πλατείας Γεωργίου (πότε στο Δημοτικό Θέατρο, πότε στον Έσπερο και πότε στο στενό τους Βούρβαχη).
Και όλοι αυτοί μένουν στους δρόμους ενώ στη Στέγη Αστέγων υπάρχουν τόσο κρεβάτια που μένουν άδεια. O μέσος όρος των ατόμων που φιλοξενεί τον μήνα η δομή είναι κοντά στα 20 με 25 άτομα, ενώ τα κρεβάτια είναι κοντά στα 70.
Κάτι δεν πάει καλά με τη συγκεκριμένη νομοθεσία που δίνει την επιλογή σε άτομα που δεν μπορούν να φροντίσουν και να συντηρήσουν τον εαυτό τους να μένουν στους δρόμους, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους.