του Αχιλλέα Ροδίτη

Πρωί Πέμπτης και πας να πληρώσεις τον λογαριασμό του ρεύματος στην ΔΕΗ. Έχεις ξυπνήσει από νωρίς για να είσαι από τους πρώτους και να προλάβεις την… ημέρα, να φθάσεις στη δουλειά σου, να βρεις θέση πάρκινγκ κ.λπ.. Αλλά μπαίνοντας στην αίθουσα διαπιστώνει ότι το ένα και μοναδικό μηχάνημα με το οποίο μπορείς να πληρώσεις με μετρητά, είναι χαλασμένο!

«Με στα κεντρικά της ΔΕΗ, σε ολόκληρη Πάτρα, την τρίτη πόλη της χώρας, με τόσους καταναλωτές, έχετε μόνο ένα μηχάνημα;», ρωτάς με απορία την υπάλληλο. Κι εκείνη σου γνέφει με ύφος κατανόησης αλλά… τι μπορεί να πει και να απαντήσει;

Σε ενημερώνει απλώς ότι «μόνο με κάρτα μπορείτε να πληρώσετε. «Ναι, αλλά απουσίαζα και σήμερα λήγει η προθεσμία» απαντάς εσύ. Για να σε ενημερώσουν και πάλι: «ε, τότε πρέπει να πληρώσετε με μετρητά για να φανούν σήμερα τα χρήματα. Με κάρτα θα εισπραχθούν μετά από δύο ημέρες».

Έτσι, που νομίζετε σε στέλνουν; Στο… σούπερ μάρκετ, δίπλα! Ναι, όντως. Λέει η υπάλληλος: «Θα πάτε στο διπλανό σούπερ μάρκετ, στο ταμείο, και θα πληρώσετε με μετρητά εκεί». Και πας στο σ/μ αλλά κι εκεί «κολλάει το σύστημα» και είναι αδύνατο να πληρώσεις. Σου λένε: «πηγαίνετε ξανά στη ΔΕΗ και πείτε τους να σας εκδώσουν  ένα νέο λογαριασμό γιατί αυτόν δεν τον ‘διαβάζει’ το μηχάνημα». Πας, το κάνεις κι επιστέφεις, αλλά… ξανά το ίδιο!

Τελικά, η υπάλληλος σου λέει: «δώστε μου ένα τηλέφωνο να σας ενημερώσω σε περίπτωση που φτιάξει το μηχάνημά μας». Και πράγματι, ύστερα από δυο ώρες σε ειδοποιεί, ξαναπάς (αφήνεις τη δουλειά σου) κι επιτέλους πληρώνεις! Τελικά, «είδες η ΔΕΗ»…;