«Ξέρετε ποιες είναι οι… ιερές αγελάδες της Ελλάδας; Οι… τράπεζες»! Αυτό είπε ο κ. Γιάννης Σ., πρώην μετανάστης στην Αυστραλία, καταγγέλλοντας την τραγελαφική περιπέτειά του για να εξαργυρώσει μία επιταγή ύψους μόλις 130 ευρώ… Μια περιπέτεια που δεν θα την ξεχάσει ποτέ και μάλιστα θα την θυμάται για πάντα αφού από την ταλαιπωρία που υπέστη, όπως υποστηρίζει, τελικά κουράστηκε τόσο πολύ που δεν εξαργύρωσε ποτέ την επιταγή του!

Όπως εξιστορεί ο κύριος Γιάννης, παρέλαβε την επιταγή από φίλο του στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και πήγε αμέσως σε ένα υποκατάστημα τράπεζας, στην Πάτρα, προκειμένου να την εξαργυρώσει. Εκεί όμως τον ενημέρωσαν ότι έχουν λιγοστέψει οι υπάλληλοι και ότι θα έπρεπε να τηλεφωνήσει στα κεντρικά, στην Αθήνα, έτσι ώστε να κλείσει ραντεβού για την εξυπηρέτησή του.

«Το έκανα έτσι ακριβώς όπως μου είπαν. Τηλεφώνησα και μου έκλεισαν ραντεβού για… δώδεκα ημέρες μετά. …Γιατί βρε παιδιά τόσο πολύ (;) τους ρώτησα, αλλά μου είπαν… ‘και λίγο είναι’», αναφέρει ο συνταξιούχος. Και πράγματι, αποδείχθηκε πως τελικά είχαν δίκιο οι υπάλληλοι που του ανέφεραν αυτό. Διότι πριν την δωδεκάτη ημέρα η τράπεζα τον ενημέρωσε με μήνυμα sms στο κινητό του ότι τα ραντεβού είχαν ακυρωθεί, για έκτακτο λόγο, και θα έπρεπε να ξανα-τηλεφωνήσει και να κλείσει ένα νέο ραντεβού.

«Έτσι κι έκανα», λέει ο κυρ Γιάννης. Αλλά που να ‘ξερε ότι θα ζούσε κι άλλη ακύρωση στη συνέχεια… «Όλα αυτά για 120 ευρώ;», αναρωτιέται με απορία. Και λόγω του πήγαιν’ έλα, τελικά αποφάσισε (μετά τη δεύτερη ακύρωση) να μην κλείσει νέο ραντεβού. «Δε βαριέσαι», λέει, αφού είναι για 120 ευρώ, καλύτερα να μην τρέχω. Αλλά «έκλεισε» με το παράπονό του:

«Ήμουν στην ξενιτιά αλλά θέλησα να έρθω πίσω στην πατρίδα μου. Αν έμενα, ίσως να ‘μουν εκατομμυριούχος. Αλλά γύρισα για το συναίσθημα. Και τραβάω αυτά που τραβάω, και εγώ, αλλά και όλοι οι άλλοι… ‘υπήκοοι’ αυτής της χώρας».