ΠΑΤΡΑ:    Η παρέμβαση του εκπροσώπου της Νέας Αριστεράς στο  13ο Forum Υγείας

  Τοποθετούμενος στη συνεδρία με αντικείμενο την υγειονομική δαπάνη στη χώρα μας , ο Γ. Γιαννόπουλος, πρ. ΓΓ Υπουργείου Υγείας, επισήμανε ιδιαίτερα την ανάγκη της σημαντικής αύξησης των δημοσίων δαπανών υγείας, ως βασική στρατηγική επιλογή που μπορεί να οδηγήσει τόσο στην ανάταξη του υποβαθμισμένου ΕΣΥ όσο και στην άρση των υγειονομικών ανισοτήτων που συνεχώς διευρύνονται, πλήττοντας τα οικονομικά αδύναμα στρώματα της κοινωνίας μας. Ταυτόχρονα, ισχυρίστηκε ότι η αύξηση της δημόσιας υγειονομικής δαπάνης, σε συνδυασμό με την ορθολογική κατανομή της, θα συμβάλει αποφασιστικά στην επιβίωση των ιδιωτών παρόχων που διαδραματίζουν ουσιαστικό ρόλο στην κάλυψη των ανεπαρκειών του δημόσιου τομέα, κυρίως σε εξωνοσοκομειακό επίπεδο.

Δεν μπορούμε παρά να διακρίνουμε ως κυρίαρχα  στοιχεία της σημερινής πραγματικότητας  :

α) το ότι  η Ελλάδα έχει δημόσια υγειονομική δαπάνη μια από τις χαμηλότερες στην ΕΕ (5,5% vs 8% του ΑΕΠ της ΕΕ)

β) το ότι η Ελλάδα έχει ιδιωτική υγειονομική δαπάνη μια από τις υψηλότερες στην ΕΕ (38% της συνολικής , έναντι 15% στην ΕΕ) 

γ) το ότι στη χώρα μας είναι πολύ υψηλό το ποσοστό των ανθρώπων με χαμηλά εισοδήματα (18% έναντι 2% στην ΕΕ) που αποφεύγει να λάβει υπηρεσίες  υγείας για οικονομικούς λόγους .

Είναι σαφές τί αποτυπώνουν αυτοί οι δείκτες : οι  υγειονομικές ανισότητες διευρύνονται!

Μια πολιτική λοιπόν που θα είχε ως αξιακή στρατηγική επιλογή την άρση των ανισοτήτων, θα είχε ως πρωταρχικό μέλημα την αύξηση της δημόσιας δαπάνης (7,5% του ΑΕΠ) και την μείωση της ιδιωτικής. Μια αύξηση κατευθυνόμενη κυρίως στο να ενισχύσει τον δημόσιο τομέα τόσο στους τομείς που δραστηριοποιείται μέχρι τώρα όσο και σε τομείς που σήμερα δραστηριοποιείται ελάχιστα ή καθόλου.

Είναι προφανές ότι για να μειωθεί η ιδιωτική δαπάνη και να βελτιωθεί η προσβασιμότητα, η σχέση αυτή πρέπει να μεταβάλλεται βαθμιαία υπέρ του δημόσιου τομέα. Όμως σήμερα ο ρόλος των ιδιωτών παρόχων, σε εξωνοσοκομειακό κυρίως επίπεδο, είναι πολύ σημαντικός και θα παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα.  Συνεπώς,  αποτελεί εξέχουσας σημασίας ζήτημα η επιβίωση των μικρομεσαίων παρόχων προκειμένου να ανταποκριθούν στις υπαρκτές ανάγκες που καλύπτουν.

Η λύση θα μπορούσε να αναζητηθεί πάνω σε δύο άξονες :

α) στην αύξηση του ορίου δαπάνης του ΕΟΠΥΥ, σε συνδυασμό με την δημιουργία πολλών κλειστών προϋπολογισμών ανά κατηγορία πράξης και ανά περιοχή  και

β) στην   καθιέρωση (για τους παραγγέλλοντες γιατρούς) υποχρεωτικών κανόνων παραπομπής για διαγνωστικούς ελέγχους.