ΠΑΤΡΑ: Μια γυναίκα μιλά με… πρόσωπο για την κακοποίηση της!

Συγκλονίζει η μαρτυρία της κακοποιημένης Μελίνας Στρέπη! Μίλησε επώνυμα στην εφημερίδα ΠΟΛΙΤΕΙΑ και τον Αχιλλέα Ροδίτη για την προσωπική της περιπέτεια. Στέλνοντας μήνυμα Ελπίδας και Δύναμης σε κάθε κακοποιημένη γυναίκα…

του Αχιλλέα Ροδίτη

Συγκλονιστική και με λόγο απλό αλλά «πύρινο» μαζί. Με περιγραφή που ράγιζε πέτρες αλλά και σε γέμιζε δύναμη και αισιοδοξία. Ό,τι πιο ανατριχιαστικό, να ακούς μια κακοποιημένη γυναίκα να μιλά για την προσωπική της εμπειρία. Να σου δείχνει τον δύσκολο δρόμο που βάδισε για να βγει στο δικό της «ξέφωτο».

Η βία κατά των γυναικών περικλείεται μέσα σ’ όλα όσα σοκαριστικά είπε μέσα σε μόλις λίγα λεπτά η κα. Μελίνα Στρέπη, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης που διοργάνωσαν την Δευτέρα το βράδυ στην Πάτρα ο Σύλλογος Νέων Καλλιτεχνών και ο Σοροπτιμιστικός Όμιλος «Δανιηλίς», με υποστήριξη της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας. Η κα. Στρέπη από την Πάτρα δέχθηκε να δημοσιεύσουμε δημόσια και επώνυμα τη μαρτυρία της, με την ελπίδα να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για κάθε κακοποιημένη γυναίκα!

Η ΑΦΟΠΛΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ…

«Όταν μου πρότειναν να μιλήσω με ρώτησαν αν έχω πρόβλημα ή αν ντρέπομαι… Κι εγώ απάντησα, ότι δεν έχω κάνει κάτι να με κάνει να ντρέπομαι, αντιθέτως νιώθω σαν να πέρασα μία βαριά αρρώστια και έγινα καλά, σαν να αναγεννήθηκε το μυαλό, το σώμα και η ψυχή μου», είπε.

«Η ζωή είναι ένα μεγάλο μπαλόνι. Το πρώτο μου, ήταν το πολύχρωμο, αυτό της οικογένειας, με τους δύο υπέροχους γονείς μου, το σχολείο μου και μετά το πανεπιστήμιο μου και τα όνειρα που έπλαθα για το μέλλον μου.

Όμως το μέλλον, μου επιφύλαξε ένα μπαλόνι κατάμαυρο, ένα μπαλόνι γεμάτο φόβο, βία, ανασφάλεια, τρόμο και πόνο. Έχασα τον αυτοσεβασμό, την αυτοπεποίθησή μου, την αξία της ζωής μου».

Δήλωσε ότι κάποια στιγμή έφτασε στο χείλος του γκρεμού .Ένιωσε ότι η ζωή της κινδύνευε. Κι έπρεπε να δώσει ένα τέλος, να σπάσει αυτό το κατάμαυρο μπαλόνι. Το πρώτο βήμα ήταν η καταγγελία στην αστυνομία, όπου βρήκε αμέριστη βοήθεια από την αστυνόμο που παράλληλα ήταν και ψυχολόγος την παρέπεμψε στο κέντρο Κακοποιημένων Γυναικών Πάτρας.

«Εκεί είχα την βοήθεια της αγαπημένης μου Σίσσυς, της Χρυσούλας και της αξιολάτρευτης Νίκης. Βρήκα μία μεγάλη αγκαλιά. Από κει ξεκίνησε ο δρόμος μου προς την αναγέννηση μου. Με βοήθησαν να καταλάβω ότι δεν είμαι μόνη μου, ότι έχω δυνάμεις να προχωρήσω και ότι αξίζω μία καλύτερη ζωή», τόνισε.

ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ…
«Ο δρόμος αυτός δεν ήταν καθόλου εύκολος», διευκρινίζει. «Είχε πόνο, δάκρυα και δυσκολίες πολλές. Πάλεψα σκληρά και ξεπέρασα προβλήματα που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα είχα την δύναμη να νικήσω. Άφησα πίσω μου τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής. Αλλά κέρδισα τον αυτοσεβασμό μου, την δύναμή μου, κέρδισα τη Μελίνα». Σπούδασε και θα συνεχίσει να προσπαθεί να κάνει πραγματικότητα τα όνειρα που έπλαθε ως φοιτήτρια! «Θέλω να ξαναφτιάξω εκείνο το πανέμορφο μπαλόνι που είχα παιδί», λέει.

ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΘΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
«Θέλω να πω σε όλες τις γυναίκες που βιώνουν την κακοποίηση μέσα στην οικογένεια τους, να μη φοβούνται» είναι το κύριο μήνυμα της. «Να ξέρουν», λέει, «ότι εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που θα τις βοηθήσουν, δεν είναι μόνες. Πρέπει να παλέψουν μέσα τους για τη δύναμη που χρειάζεται να σπάσουν τον ιστό της αράχνης, του φόβο και να προχωρήσουν μπροστά».

Προσθέτει όμως και ότι όταν μία γυναίκα καταφέρνει να ξεφύγει από τέτοια κατάσταση και βρίσκεται στο… δρόμο, χωρίς σπίτι, δουλειά, φαγητό, πρέπει να υπάρχουν πιο ευαισθητοποιημένοι νομικοί που θα βοηθήσουν και μια πολιτεία που θα σταθεί αρωγός άμεσα. Ειδικά στην περίπτωση που υπάρχουν παιδιά, τα οποία επίσης χρειάζονται βοήθεια έχοντας ζήσει σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον.