Άρθρο του Αχιλλέα Ροδίτη (από τη Στήλη Αχι.Ρο. της Πολιτείας)

Για άλλη μία φορά δημοσιεύτηκε η ανακοίνωση του δήμου Πατρέων για τους άστεγους και την δυνατότητα να φιλοξενηθούν στη στέγη αστέγων της Γούναρη, ειδικά για τις προηγούμενες – κι όσες άλλες ακόμα – ημέρες χαμηλών θερμοκρασιών. Αυτό που θα ανέμενε κανείς είναι ότι η στέγη θα γέμιζε προσφέροντας ζεστή ασφάλεια στους συμπολίτες που περνούν έξω τις ώρες της μέρας αλλά και της νύχτας. Όμως συμβαίνει το παράδοξο να ισχύει το αντίθετο. Κάποιοι άστεγοι εξακολουθούν να είναι και να κοιμούνται έξω.

Συναντήσαμε προ ημερών γυναίκα που «εγκαινίασε» εξ ανάγκης αυτόν τον τρόπο ζωής χρησιμοποιώντας παγκάκι της πλατείας Όλγας. Τι μας απάντησε στο ερώτημα «γιατί δεν πάει στη στέγη;». «Άστε με εδώ που είμαι, καλά είμαι κι εδώ. Έχω ήσυχο το κεφάλι μου». Παρόμοιες είναι οι απαντήσεις που έχουν δοθεί κατά καιρούς και από άλλους άστεγους. Τι σημαίνει αυτό; Ότι διακατέχονται από μια επίμονη άρνηση. Και αυτό είναι που χρησιμοποιείται, ως δικαιολογία, από τους υπευθύνους.

Μα, όμως, ποιος ειλικρινά περίμενε ότι ένας ταλαιπωρημένος άνθρωπος, που έφτασε στο σημείο να μην έχει πού να μείνει και να κοιμάται έξω, ότι δεν θα εκδήλωνε τέτοια συμπτώματα; Άρα, δεν θα έπρεπε να προσεγγίζεται με πιο στοχευμένο τρόπο; Να απλοποιείται η διαδικασία και να βοηθιέται σε όποιες προϋποθέσεις πρέπει να προηγηθούν για να μπορέσει να γίνει η φιλοξενία του; Είναι κάτι που άλλες πόλεις το έχουν ήδη πετύχει. Εμείς, ακόμα μένουμε στις δικαιολογίες του τι απαντούν οι άστεγοι. Εύκολες απαντήσεις για να εξηγηθεί το γιατί ακόμα και με τέτοιο καιρό υπάρχουν συνάνθρωποί μας που κοιμούνται έξω…