ΕΝΑΣ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΗΣ ΟΙΚΟΔΟΜΟΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ – Στη χώρα του εφιάλτη της υπογεννητικότητας, ο κυρ Αντρέας θέτει το πρόβλημα επί της ουσίας αναφορικά με τις δυσκολίες που θέτουν εμπόδια στην διαβίωση στη σύγχρονη εποχή…

του Αχιλλέα Ροδίτη (από εφημερίδα ΠΟΛΙΤΕΙΑ)

Είναι από τις περιπτώσεις που… ποιος το λέει δεν έχει και τόση σημασία. Έχει όμως αυτό που λέει. Διότι αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα που δυστυχώς υπάρχει γύρω, σ’ ένα οικονομικό τοπίο το οποίο δυσκολεύει ακόμα και την ικανοποίηση των πάλαι ποτέ αυτονόητων στοιχείων της ζωής. Στοιχείων που μέσα κι από την φτώχεια του κάποιος μπορούσε, ίσως πιο κοπιαστικά και δύσκολα, να εξασφαλίσει. Αλλά τώρα, έστω κι αν το επάγγελμα ενός θεωρείται από κείνα που τον «ανεβάζουν» στο κοινωνικό στάτους, εν τούτοις μετά βίας του παρέχει τα εφόδια που απαιτούνται για να δημιουργήσει κατά το ήμισυ όσα οι γονείς πέτυχαν να «κτίσουν».

Για να επανέλθουμε, λοιπόν, στο ποιος είπε τι, η εξομολόγηση έγινε από τον κυρ Αντρέα. Έναν φίλο και αναγνώστη. Βορειοηπειρώτης και οικοδόμος ο οποίος ακόμα και σήμερα, σε πιο προχωρημένη ηλικία, όχι μόνο πιάνουν τα χέρια του, αλλά δεν έχει πάψει να εργάζεται ακατάπαυστα. Η συζήτησή του όμως επικεντρώθηκε αμέσως στην απορία του για το πώς είναι δυνατόν οι δύο γιοι του που έγιναν χειρουργοί, να εμφανίζουν οικονομική αδυναμία ακόμα και για να δημιουργήσουν οικογένεια!

Λέει χαρακτηριστικά με την άκρως ενδιαφέρουσα και αγνή νοοτροπία και κουλτούρα «παλαιάς κοπής»:

«Μα είναι δυνατόν, εγώ ο αγράμματος, που ήρθα από τη Βόρεια Ήπειρο και δούλευα στο γιαπί, να μπόρεσα να αγοράσω σπίτι, να μεγαλώσω οικογένεια με δυο παιδιά χωρίς να τους λείψει τίποτα, και τώρα τα παιδιά μου να είναι πετυχημένοι χειρουργοί αλλά να μην τους φθάνει ο μισθός για να μου κάνουν εγγόνια;».

ΔΥΟ ΙΑΤΡΟΙ ΜΕ ΠΕΡΓΑΜΗΝΕΣ

Εξηγώντας το πιο αναλυτικά, ο ένας γιος του, ο μεγάλος, έχει αριστεύσει στην Ιατρική και πήρε ειδικότητα γενικού χειρουργού αλλά εργάζεται στην Αλεξανδρούπολη. «Παίρνει μισθό 1.500 ευρώ και δεν έχει καταφέρει να πάρει ένα δικό του σπίτι και να πάρει απόφαση να προχωρήσει για να φτιάξει οικογένεια. Αν βάλεις τα ενοίκια, ένα μικρό δάνειο που είχε πάρει, τη μετακίνηση και όλα τα έξοδα ζωής, πραγματικά δεν τον φτάνουν για να τολμήσει…», τονίζει ο κυρ Αντρέας.

Αλλά μιλάει και για τον δεύτερο γιο του, τον «μικρό», όπως τον αποκαλεί. Είναι χειρουργός όμως έχει παράλληλα επεκτείνει την γνώση του και την επιστημονική του ειδικότητα στην διάγνωση Όγκου. Πράγματι, θεωρείται από τους «κορυφαίους» επιστήμονες σε τοπικό επίπεδο, με ξακουστό όνομα, ενώ μάλιστα είναι απ’ τους λιγοστούς με αυτήν την ειδίκευση που απασχολούνται σε ένα από τα δύο δημόσια νοσοκομεία της Πάτρας. Όμως ο μισθός του, όχι πάνω από 1.200 ευρώ, ούτε εκείνον τον φθάνει για να προχωρήσει σε οικογένεια και «άνοιγμα» υποχρεώσεων, όπως μας εξηγεί, με παράπονο, ο ηλικιωμένος πατέρας του.

«Ζει μόνος του και ίσα ίσα που μπορεί να τα φέρνει βόλτα με τα ενοίκια και τα υπόλοιπα έξοδα, κι ένα αμαξάκι που κατάφερε να αγοράσει με δόσεις», λέει ο οικοδόμος πατέρας.

«ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΙ… ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ»

Ο κυρ Αντρέας, με την λιγοστή μόρφωσή του, αλλά την αξιοθαύμαστη Παιδεία του, θέτει το όλο ζήτημα επί τον τύπον των ήλων, αγγίζοντας την «καρδιά» του σύγχρονου προβλήματος της νέας γενιάς. Ότι η οικονομική δυσπραγία λειτουργεί ως τροχοπέδη στο να πραγματοποιηθούν στην ώρα τους τα πατροπαράδοτα «βήματα» ζωής για τον καθένα. Και όλα αυτά, σε μια χώρα την οποία απειλεί ήδη η υπογεννητικότητα, κάτι που είναι κοινώς αποδεκτό και το καθομολογούν και επίσημα πολιτικά χείλη, υπό την παραδοχή ότι η διαβίωση «σκοντάφτει» σε πολλαπλά εμπόδια. Και πώς καταλήγει ο καθ’ όλα συμπαθής Βορειοηπειρώτης οικοδόμος; Στο μήνυμά του που φροντίζει καθημερινά να κάνει γνωστό και προς τα δύο του παιδιά: «Τους λέω… μη φοβάστε. Προχωρήστε να κάνετε οικογένεια. Κι εδώ είμαι εγώ. Θα φροντίσω για όλα όσο ζω…».