Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!του Αχιλλέα Ροδίτη
Το σημειώσαμε και στο προηγούμενο φύλλο, ως μικρή επισήμανση – σχόλιο, ότι ένα από τα προβλήματα που από την άνοιξη έχουν κληθεί να επιλύσουν οι ιδιοκτήτες εμπορικών καταστημάτων, είναι αυτό της έλλειψης εργαζομένων. Φαίνεται μάλιστα ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι ανέμενε κανείς και πολύ πιο πολύπλοκο και πολυδιάστατο, με αλυσιδωτές συνέπειες για τους επαγγελματίες και τη λειτουργία της αγοράς. Καθώς η έλλειψη εργαζόμενου σε ένα μαγαζί σε ορισμένες περιπτώσεις συνεπάγεται και μείωση δουλειάς και τζίρου, αφού η εξυπηρέτηση αποτελεί βασική παράμετρο στην «εξίσωση». Γι’ αυτό και θα συναντήσετε πολλές ταμπέλες σε μαγαζιά με την ένδειξη «ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ».
Η πρώτη αιτιολογία που χρησιμοποιεί η πλευρά των εμπόρων είναι «παίρνουν επιδόματα οι νέοι και δεν εργάζονται». Αλλά είναι αυτό η αιτία; Κι άλλωστε, ποια και πόσα είναι αυτά τα επιδόματα… που αφήνουν περιθώριο να μην εργάζεσαι επί μακρόν; Η αλήθεια λοιπόν ίσως είναι κάπου στη μέση. Και έρχεται να επιβεβαιωθεί και από συνδικαλιστές εμπόρους οι οποίοι λένε πως η έλλειψη υπαλλήλων άρχισε να αυξάνει και να γίνεται αισθητή από την άνοιξη και μετά καθώς οι εργαζόμενοι προτιμούν να πάνε στα νησιά και να δουλέψουν σεζόν στον τουρισμό.
Αυτήν ακριβώς την παράμετρο υπογραμμίζει και η Πρόεδρος του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων της Πάτρας κα Γιώτα Παναγοπούλου (ένθετη φωτογραφία) η οποία μάλιστα, κατακεραυνώνει την πλευρά των επαγγελματιών, υπερασπιζόμενη την επιλογή των εργαζομένων και αποδίδοντας στους επαγγελματίες την «αιτία κακού».
Αναφέρει πως το πρόβλημα εστιάζεται στις δύσκολες συνθήκες εργασίας, σε συνδυασμό με τις μη συμφέρουσες αμοιβές που δεν ανταποκρίνονται σε ένα μέσο φυσιολογικό κόστος ζωής.
«Όταν πρέπει να δουλέψει 4ωρο και 6ωρο ‘σπαστό’ , δυο ώρες το πρωί, δυο το μεσημέρι και δυο το απόγευμα, για να πάρει 480 και 500 και κάτι ευρώ το μήνα, λογικό είναι να βλέπει τη δουλειά ως κάτι περιστασιακό», δηλώνει.
«Όταν εγώ έπιασα δουλειά στο ‘ΜΟΥΣΤΑΚΗ’ υπήρχαν 126 εργαζόμενοι, ήξερες πως δουλεύεις 8ωρο και ζούσες από αυτό. Τώρα, όχι. Έτσι, απασχολούνται κυρίως φοιτητές που το βλέπουν ως προσωρινό. Το καλοκαίρι πάνε στα νησιά και το χειμώνα δουλεύουν για το ‘χαρτζιλίκι’», προσθέτει.
Και καταλήγει:
«Ας μην παραπονιούνται οι έμποροι λοιπόν γιατί σε πολλές περιπτώσεις μιλάμε για μια παράλογη και καταχρηστική συμπεριφορά».
