Ποιμαντορική Εγκύκλιος: Το μήνυμα του Μητροπολίτη Ιερώνυμου για το Πάσχα

Π Α Σ Χ Α Λ Ι Α

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ  ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  ΕΤΟΥΣ  2025

†

ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

Ἐλέῳ Θεοῦ Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως

Καλαβρύτων & Αἰγιαλείας

Πρός

τόν Ἱερό Κλῆρο, τούς Ἐντίμους Ἄρχοντες

καί τόν Εὐσεβῆ Λαό

τῆς καθ’ ἡμᾶς Θεοσώστου Ἐπαρχίας

«Οὐρανοί μέν ἐπαξίως εὐφραινέσθωσαν, γῆ δέ ἀγαλλιάσθω· ἑορταζέτω δέ κόσμος, ὁρατός τε ἅπας καί ἀόρατος.

Χριστός γάρ ἐγήγερται, εὐφροσύνη αἰώνιος.»

Ὠδή Α΄ Ἀναστάσιμου Κανόνος

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Μέ ἀνεκλάλητη χαρά καί πνευματική ἀγαλλίαση σᾶς ἀπευθύνω ἐγκάρδιο πατρικό χαιρετισμό μέ τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς νίκης τῆς Ζωῆς ἐπί τοῦ θανάτου: Χριστός Ἀνέστη!

 Ὁ Ζωοδότης Χριστός μέ τήν λαμπροφόρο Ἀνάστασή Του, φανέρωσε στόν φθαρτό ἄνθρωπο τήν ἄφατη ἐλευθερία καί τήν πανσθενῆ δύναμη τῆς ἀγάπης Του, μέ τήν ὁποία καταργεῖ τούς νόμους τῆς φθορᾶς, διαρρηγνύει τά δεσμά τοῦ Ἅδου καί ἀνακαινίζει τήν ἀνθρωπότητα ἐκ βάθρων, καλῶντας τόν κάθε πιστό νά ἀνταποκριθεῖ ἐλεύθερα στήν πρόσκληση τῆς ὄντως Ζωῆς. Πρόσκληση, διά τῆς ὁποίας ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά ἀποτινάξει τήν δουλεία τοῦ φόβου, τήν ἀσφάλεια τῆς συνήθειας, τήν πνευματική ἀδράνεια πού ναρκώνει τήν καρδιά, τήν παγίδευση στόν ἐγωκεντρικό λογισμό καί ὅ,τι ἄλλο ἀντιστρατεύεται τήν Ἀναστάσιμη ὁδό.

Προκειμένου, λοιπόν, νά ἐπιτελέσουμε τήν δική μας ἐσωτερική ἀνάβαση πρός τό ἱλαρό φῶς τῆς ἁγίας δόξης, ὀφείλουμε νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ προσωπική μας ἀνάσταση προϋποθέτει νά σταθοῦμε προσευχητικῶς ἐνώπιον τοῦ Ζῶντος Θεοῦ, ὡς ἐκζητητές ὄχι ἀφηρημένων νοημάτων, ἀλλά τοῦ Προσώπου τοῦ Ἰησοῦ, πού νικᾶ τόν θάνατο διά τῆς ἀγάπης καί ἀπεργάζεται τήν σωτηρία μας, μεταβάλλοντας τήν προσευχή καί τήν μετάνοια σέ πραγματική ἀναγέννηση.

Ὁ Φιλάνθρωπος Θεός δέν ζητεῖ ἠθικιστικούς τύπους, ἀλλά καιομένους πυρῆνες καρδίας, Χριστιανούς πρόθυμους νά ἀνταποκριθοῦν στό βαθύτερο κάλεσμα τοῦ Ὀρθοδόξου Πάσχα καί μέσῳ τῆς φλογερῆς ἐπιθυμίας γιά τό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, νά ὁδηγηθοῦν στήν ζωοποιό φωταύγεια τῆς Ἀναστάσεως, ὅπου ἀρχίζει ἡ ἀληθινή ἐλευθερία καί ὁ ἄνθρωπος γίνεται ἡ ἀντανάκλαση τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ μέσα στόν κόσμο.

Ἀπαραίτητη, βέβαια, προϋπόθεση γιά τά προαναφερθέντα εἶναι ὅλοι νά ἀνανεώσουμε, ἐν τῷ Φωτί τῆς Ἀναστάσεως, τήν πίστη μας στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος οὐδέποτε ἐγκαταλείπει τά τέκνα Του, ἀλλά ὅπως ὁ λίθος τοῦ Τάφου ἀπεκυλίσθη, ἔτσι καί οἱ λίθοι τῶν δυσκολιῶν, τῆς ἀμφιβολίας καί τῆς μοναξιᾶς, μέ τήν δύναμη τῆς Ἀναστάσιμης Χάριτος, ἀνατρέπονται. Τίποτε δέν εἶναι ἀδύνατο γιά τόν Θεό, ὅταν ἡ καρδιά μας ἐμπιστεύεται τό θέλημά Του καί ἀναπαύεται στήν ἀγάπη Του, γιατί ὅταν ἡ ζωή τοῦ πιστοῦ παραμένει ἑνωμένη μέ τόν Χριστό, τότε γεμίζει εἰρήνη καί φῶς, ὅπως ἀκριβῶς ἡ χαρμολύπη τοῦ Σταυροῦ μετεβλήθη στήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως.

Ἄς μή φοβηθοῦμε, λοιπόν, νά πορευθοῦμε τήν ζωηφόρο ὁδό τῆς μετανοίας, διότι ἐκεῖ μᾶς περιμένει ἡ θεία στοργή, ἡ ἀληθινή ἐλευθερία, ἡ ζωή ἡ αἰώνιος. Προπάντων, ὅμως, ἄς δεχθοῦμε μέ πίστη, ταπείνωση καί εὐγνωμοσύνη τό μέγα δῶρο τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί ἄς πορευθοῦμε πλέον ὡς «υἱοί φωτός», δοξολογοῦντες τόν Θεό ἐν παντί χρόνῳ, καί «ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ», ἄς διαδώσουμε τήν ζωοποιό λάμψη τῆς κοσμοσωτηρίου Ἀναστάσεως. Ἄς διαφυλάξουμε τήν ἑνότητα τῆς πίστεως, τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί ἄς ἀναθρέψουμε τήν νεότητα ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου, διότι οἱ καιροί ἀπαιτοῦν πίστη σταθερά, καρδία καθαρά καί μαρτυρία ἀληθινῆς χριστιανικῆς ζωῆς, προκειμένου νά γίνουμε ἔνθερμοι κήρυκες τῆς Ἀναστάσεως καί ἔνθεοι μάρτυρες τῆς ἀγάπης καί τῆς ἐλπίδος.

Ἀγαπητοί μου,

Μέ ἀφορμή τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, ἄς ἐνισχύσουμε τήν ἐκκλησιαστική μας συνείδηση, ἄς ἀναβαπτισθοῦμε στήν λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἄς ἀναζητήσουμε τό Πρόσωπο τοῦ Ζῶντος Θεοῦ σέ κάθε πτυχή τῆς καθημερινότητος. Διότι δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι ἡ θεοχάριτος πορεία πρός τήν ἐν Χριστῷ τελείωση προϋποθέτει τήν συνειδητή συμμετοχή μας στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, καί προπάντων σέ αὐτά τῆς Ἐξομολογήσεως καί τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τήν καλλιέργεια τῆς προσευχῆς, τήν μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν καί, βεβαίως, τόν σεβασμό καί τήν θυσιαστική ἀγάπη πρός τόν πλησίον.

Καθώς, λοιπόν, ἀντηχοῦν στήν ψυχή μας τά λόγια τοῦ ὑμνωδοῦ «νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός», ἄς ἀναλογισθοῦμε τήν ἀνάγκη νά διατηρήσουμε αὐτό τό Φῶς ἀλώβητο καί νά τό μεταλαμπαδεύσουμε μέσα ἀπό τό ζωντανό παράδειγμά μας στούς συνανθρώπους μας, πού διψοῦν γιά ἀλήθεια, καλωσύνη καί πίστη στόν Ἀγαθό καί Φιλάνθρωπο Θεό.

Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι καί εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας τό Ἀνέσπερο Φῶς πού ἀνατέλλει ἀπό τόν ζωοδόχο Τάφο τοῦ Κυρίου νά μᾶς φωτίζει στήν πορεία μας πρός τό αἰώνιο Πάσχα.

Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Μετά πατρικῆς ἀγάπης καί Ἀναστασίμων εὐχῶν

Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας Ἱερώνυμος