Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Το ξημέρωμα της 4ης Οκτώβρη 1944, οι καμπάνες στην Πάτρα αναγγέλλουν τη λευτεριά, τη λύτρωση από το ναζιστικό ζυγό κατοχής.
Το χρονικό της μάχης
Το 12ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, παρελαύνει στην ελεύθερη Πάτρα και οι κάτοικοι γεμίζουν τους δρόμους, υποδέχονται με λουλούδια τους απελευθερωτές τους.
Η περιγραφή του Ταγ/ρχη Γκούμα (ΕΡΜΗΣ Καπετάνιος) της VIII Ταξιαρχίας του 12ου Συντάγματος
Λίγες μέρες πριν την 4η Οκτωβρίου, περιφερειακά της Πάτρας είχαν αναπτυχθεί δυνάμεις του ΕΛΑΣ καθώς και Βρετανοί στρατιώτες. Σε συνομιλία που είχε συντάκτης της εφημερίδας «Ελεύθερη Αχαία», με τους επικεφαλής των αποσπασμάτων κρούσης των δυνάμεων του ΕΛΑΣ Λάκη Αποστολόπουλο και Ανέστη Γαλανόπουλο περιγράφονται με πολλές λεπτομέρειες τα γεγονότα εκείνων των ημερών: “Η μάχη για την απελευθέρωση της βασανισμένης μας πόλης, μας λέγει ο συν. Λάκης Απoστολόπουλος άρχισε τη Δευτέρα (2 Οκτωβρίου) το πρωί. Όπως είναι γνωστό την προηγούμενη νύχτα, οι ταγματαλήτες εγκατέλειψαν την πόλη, παραδόθηκαν στα συμμαχικά τμήματα, αφοπλίστηκαν και κλείστηκαν στο στρατόπεδο, σαν αιχμάλωτοι πολέμου.
Το πρωί της Δευτέρας 120 αντάρτες, από τους πιο μαχητικούς και γενναίους μπήκαν στην πόλη και κατέλαβαν τη γραμμή από Αγία Τριάδα, Αγία Φωτεινή, Μαρούδα, και τέρμα οδού Παντοκράτορος. Επί της οδού Καλαβρύτων προς Μαρούδα, κινήθηκαν και συμμαχικά τμήματα και κατέλαβαν θέσεις στο πλευρό των ανταρτών μας.
Σε λίγο κατόπιν διαταγής, τα τμήματά μας προωθούνται προς τα εμπρός.
Φθάνουμε εις την Ομόνοια οπότε και ερχόμαστε σε επαφή με τον αιφνιδιασμένο εχθρό. Μετά από πείσμονη μάχη, μας ειδοποιεί το αριστερό ότι κατελήφθη το Σκαγιοπούλειο. Είναι η πρώτη μεγάλη επιτυχία μας, που τη χρωστάμε στους ηρωικούς αητούς μας.
Επακολουθεί εντολή μας και όλες οι ομάδες μας προωθούν τις γραμμές τους. Η νέα παράταξή μας -το απόγευμα της Δευτέρας- είναι η εξής: Σχολεία Βουδ, οδός Νικήτα, Ομόνοια και η εκκλησία του Παντοκράτορα.
Η πρώτη μας μέριμνα στρέφεται στους πολιτικούς κρατούμενους των φυλακών Μαργαρίτη και Παντοκράτορος τους οποίους και λευτερώνουμε. Δάκρυα χαράς και ευγνωμοσύνης πλημμυρίζουν τα μάτια των βασανισμένων αδελφών μας. Η στιγμή είναι συγκινητική. Αγκαλιάζουν τους αντάρτες – ελευθερωτές και τους φιλούν.
Σκληρές Μάχες
Οι σκληρές μάχες αρχίζουν μετά τις 5 το απόγευμα. Οι Γερμανοί προβάλουν λυσσώδικη αντίσταση, χτυπάνε ασταμάτητα. Όμως, ο Ανθ/γός Ρήγας τους χτυπάει εύστοχα και θαρραλέα από τις ταράτσες των σχολείων Βούδ. Η αποφασιστική αυτή στάση του Ρήγα, αναγκάζει τους Γερμανούς να συμπτυχθούν από την οδό Παναχαϊκού.
Για να μετριάσουν δε την επιτυχία μας και να μην μας αφήσουν να προελάσουμε με γοργό ρυθμό, αρχίζουν καταιγιστικά πυρά πυροβολικού, όλμων, πολυβόλων και κάθε είδους αυτομάτων όπλων.
Οι βολές μας περιορίζονται. Πρέπει να κερδίσουμε τη μάχη της λευτεριάς της Πάτρας, χωρίς να καταστρέψουμε την πόλη. Για αυτό μετατοπίζουμε τις θέσεις μας στο σημείο αυτό. Τα μεσάνυχτα όμως καταλαμβάνουμε πάλι τις ίδιες θέσεις που είχαμε το απόγευμα. Στο μεταξύ ενισχυθήκαμε με 80 άνδρες της εθνικής μας πολιτοφυλακής και από μια μικρή ομάδα χωροφύλακες. Όλη τη νύχτα και το πρωί της επομένης, τα τμήματα μας με τολμηρές ανιχνεύσεις, κάνουν αναγνώριση στις θέσεις του εχθρού. Προετοιμαζόμαστε για τη γενική επίθεση.
Αρχίζει η επίθεση
Πραγματικά όλο το πρωί ρίχναμε παρενοχλητικές βολές και τις απογευματινές ώρες εκδηλώνεται η επίθεσή μας σ’ όλο το μήκος της παράταξης. Ομάδες μας περισφίγγουν τα Ψηλαλώνια και εξουδετερώνουν τις εστίες αντίστασης. Στο σημείο αυτό ο ηρωισμός των ανταρτών δεν περιγράφεται. Με ακράτητη αποφασιστικότητα σκαρφαλώνουν στις μάντρες του Ζενίθ και καταλαμβάνουν το αντικειμενικό τους σημείο.
Στην οδό Γερμανού ομάδες από αντάρτες και Άγγλους συμμάχους, μάχονται αδερφωμένοι και σε στενή συνεργασία. Οι Γερμανοί έχουν οχυρωθεί στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου και αμύνονται επίμονα.
Στο δεξιό, ομάδα του Ρήγα σκαρφαλώνει στο Κάστρο, και τοποθετεί τα αυτόματά της στο επάνω μέρος των σκαλιών Αγίου Νικολάου. Έτσι ελέγχεται μεγάλο μέρος της κάτου πόλης.
Παράλληλα, δεξιότερα, μικτά τμήματα από Άγγλους και Έλληνες, καταλαμβάνουν τον ασύρματο στο δασύλλιο. Αυτές είναι οι θέσεις μας ως τη νύχτα, οπότε η επίθεσή μας γίνεται σφοδρότερη.
Ενώ οι Γερμανοί βάλλουν ενάντιά μας, με καταιγιστικά πυρά όλων των όπλων και από όλα τα σημεία, σφοδρή συνδυασμένη επίθεση συμμαχικών ελαφρών μηχανοκίνητων μέσων και αντάρτικου πεζικού ανέτρεψε και εξουδετέρωσε την εστία αντίστασης της πλατείας Αγίου Γεωργίου.
Οι Γερμανοί δεν μπορούν πλέον να κρατήσουν άμυνα στην κάτου πόλη, γιατί την ελέγχουν τα αυτόματα όπλα μας. Όταν μάλιστα τοποθετήσαμε ένα οπλοπολυβόλο στο καμπαναριό της Παντάνασσας, η θέση των Γερμανών της παραλίας έγινε πιο επικίνδυνη. Στο μεταξύ ο εχθρός έχει αρχίσει κανονική και συστηματική αποχώρηση με πλοιάρια.
Αργά τη νύχτα μικρή ενίσχυση αποτελούμενη από 70 άνδρες του λόχου διοίκησης VIII ταξιαρχίας και από την υποδειγματική ομάδα ΕΠΟΝ του 12ου Συν/τος, ρίχτηκε στη μάχη, στο αριστερό της παράταξης.
Η Πάτρα Λεύτερη
Από το πρωί στις 6 στις 4/10/1944 η πόλη μείναι λεύτερη. Οι Γερμανοί, όσοι δεν πιάστηκαν αιχμάλωτοι, έφυγαν. Στο διάστημα της μάχης, από διάφορα σημεία της άνω πόλης, μεμονωμένοι πεντοσαρανταδιώτες και της ειδικής ασφάλειας, χτύπησαν ύπουλα και προδοτικά τους αντάρτες μας. Έτσι σκοτώθηκε στο Τάσι ένας αντάρτης και τραυματίστηκαν τρεις σ’ άλλα σημεία. Ακόμα σκοτώθηκε και ένας χωροφύλακας.
Την επόμενη μέρα επισκέπτεται την Πάτρα ο Άρης Βελουχιώτης συνοδευόμενος από τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο.
Η θριαμβευτική πορεία (3-5/10 /1944) του Παναγιώτη Κανελλόπουλου μέχρι την γενέτειρά του.
Γράφει ο τ. Υπουργός Βασίλης Μπεκίρης
Μετά την απελευθέρωση της Τρίπολης, το μυαλό του Κανελλόπουλου ήταν διαρκώς στη γενέτειρά του. Αγωνιούσε πότε θα φτάσει για να τη δει ελεύθερη. Οι πληροφορίες που είχε στις 3 Οκτωβρίου δεν ήταν και τόσο ενθαρρυντικές. Ο Άρης του έδειξε ένα δελτίο πληροφοριών που έλεγε ότι οι Γερμανοί αμύνονταν στο κάστρο και σε άλλα σημεία. Ο Βελουχιώτης ήταν στενοχωρημένος και ζητούσε να φύγουν μαζί για την Πάτρα.
Το ταξίδι προς τον Πύργο ήταν περιπετειώδες, όλοι οι δρόμοι και οι γέφυρες είχαν υποστεί μεγάλες ζημιές και με δυσκολία περνούσαν αυτοκίνητα. Στα περισσότερα μέρη έγιναν και υποχρεωτικές στάσεις, διότι οι κάτοικοι ήθελαν να τους χαιρετήσουν ως απελευθερωτές. Έφτασαν στον Πύργο αργά το βράδυ, γύρω στις 11 η ώρα. Η πρώτη εικόνα ήταν απογοητευτική. Ολόκληρα τετράγωνα ήταν πυρπολημένα.
Στο Πύργο τον υποδέχτηκε ο Ταγματάρχης του Αγγλικού στρατού, Άντονι Άντριους, ο οποίος τον πληροφόρησε ότι οι Γερμανοί εκτοπίστηκαν από την Πάτρα.
Την επομένη το πρωί μετά τις ομιλίες αναχώρησαν για την Αχαϊκή πρωτεύουσα.
Έκαναν στάσεις αρκετές. Τελευταία στάση το αεροδρόμιο του Αράξου, όπου είχε εγκατασταθεί η Βρετανική Διοίκηση της περιοχής.
Στην Πάτρα έφτασαν περίπου στις 5 η ώρα το απόγευμα της 5ης Οκτωβρίου 1944. Η χαρά του Π. Κανελλόπουλου ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Γράφει στο ημερολόγιό του την ίδια ημέρα: «Από σήμερα το απόγευμα μου έδωσε ο Θεός το δικαίωμα να βρίσκομαι στην Πάτρα, στην πόλη όπου γεννήθηκα».
Πολλοί αναγνώρισαν τον Κανελλόπουλο μέσα από το αυτοκίνητο και άρχισαν να τρέχουν προς την Πλατεία Γεωργίου Α΄όπου βρίσκονταν τα Στρατηγεία του ΕΛ.ΑΣ. και των Βρετανών στρατιωτικών, οι οποίοι έσπευσαν να μπουν στην απελευθερωθείσα πόλη.
Όταν κατέβηκε από το αυτοκίνητο, τον άρπαξαν, τον σήκωσαν ψηλά και ζητωκραύγαζαν για το μεγάλο γεγονός της απελευθέρωσης από τα στρατεύματα κατοχής. Επισκέφθηκε και τα δύο Στρατηγεία. Κατόπιν βγήκε στο μπαλκόνι και μίλησε προς το λαό. Άρχισε το λόγο του ως εξής: «Ελεύθερη πόλη, η πόλη των Πατρών, η πόλη όπου μου έδωσε ο Θεός το δικαίωμα να πρωτοδώ το φως. Και το ξαναβλέπω σήμερα ως φως ελευθερίας και ξαναγεννιέμαι κοντά σου, λαέ των Πατρών, αναβαπτίζομαι μες στην πηγή του πόνου σου και της χαράς σου. Του πόνου σου για όσα έπαθες. Της χαράς σου για όσα μεγάλα και ωραία έρχονται».
Όταν τελείωσαν οι ομιλίες, έσπευσαν πολλοί Πατρινοί, φίλοι, συγγενείς, γνωστοί και άγνωστοι, να τον χαιρετήσουν και να τον συγχαρούν για τη μεγάλη προσπάθεια να συμφιλιώσει τον Ελληνικό λαό και να σταματήσει τον εμφύλιο σπαραγμό. Τις ομιλίες και τους χαιρετισμούς ακολούθησαν συσκέψεις με τους τοπικούς Άρχοντες, το Δήμαρχο Πατρέων, Λαλάκη (Βασίλη) Ρούφο, τον Βουρνά και άλλους για την επίλυση προβλημάτων που προέκυψαν με την αποχώρηση των Γερμανών. Το ίδιο βράδυ ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος είχε σύσκεψη και με τους Άγγλους αξιωματικούς. Έπειτα οδηγήθηκε για να φιλοξενηθεί στο σπίτι του εξαδέλφου του, Μιχάλη Ζερβόπουλου, στην Πλατεία Όλγας.
Γράφει στο ημερολόγιό του την 6η Οκτωβρίου 1944: «Εφτά το πρωί. Ξύπνησα αυτή τη στιγμή. Ανοίγω τα παράθυρα. Μπαίνει ο ήλιος. Μπροστά μου η Πλατεία Όλγας. Και τι δεν μου θυμίζει το κάθε τι. Άπειρα μικρά γεγονότα της παιδικής και της εφηβικής ηλικίας είναι συνυφασμένα με κάθε γωνιά, με κάθε πετραδάκι, με κάθε σημείο του ορίζοντα. Ω, πόσο βαθειά είμαι συγκινημένος! Την αγαπώ την Πάτρα πολύ. Το ένοιωσα αυτό προ πάντων χθες, όταν ερχόμουνα. Και είχα ένα ιδιαίτερο χτυποκάρδι, χθες, όταν πλησίαζα. Και ήταν ωραία ημέρα όπως σήμερα… Λέω αυτή τη στιγμή μέσα μου τόσα λόγια. Αλλά δεν έχω καιρό να τα γράψω. Ούτε είναι ίσως ανάγκη. Φτάνει ότι ειπώθηκαν. Μέσα μου. Κάπου. Κάποτε. Σε μια άπειρη στιγμή του χρόνου και του εαυτού μου».
Ο λόγος του Άρη Βελουχιώτη στην Πάτρα, αμέσως μετά την απελευθέρωσή
Στη συνέχεια εμφανίστηκε στον εξώστη ο Άρης Βελουχιώτης ο οποίος εκφώνησε με τη σειρά του λόγο κάτω από τις ενθουσιώδεις αντιδράσεις του κόσμου.
“Συναγωνιστές και συναγωνίστριες.
Είμαι ευτυχής γιατί μπαίνοντας στην πόλη των Πατρών μπαίνουμε απολύτως αναίμακτα. Καταβάλλαμε επίμονες προσπάθειες να γίνει ό,τι έγινε στην Πάτρα, το ίδιο και σ’ άλλες πόλεις της Πελοποννήσου.
Η στάση του ΕΛΑΣ είναι παραδειγματική, στις πόλεις που μπαίνουμε σεβόμαστε την τιμή και την περιουσία του λαού και γι’ αυτό αγωνιζόμαστε. Μας συκοφάντησαν ότι μπαίνοντας στις πόλεις θα σφάξουμε και θα κρεουργήσουμε τους παπάδες και θα γκρεμίσουμε τις εκκλησίες. Αυτοί που βλέπουν τα πράγματα από το πρίσμα του πορτοφολιού τους μας κατηγόρησαν ως απάτριδες.
Μιλούν για μας, που χύσαμε το αίμα μας στα βουνά της Μακεδονίας και της Θράκης στον αγώνα εναντίον των Βουλγαροφασιστών. Οι συκοφαντίες αυτές με την επαφή του ΕΛΑΣ με τον λαό γίνονται συντρίμματα.
Ό,τι υποσχεθήκαμε στην αρχή πραγματοποιείται. Υποσχεθήκαμε ελευθερία. Κανένας δεν πρέπει να αμφιβάλλει ότι γι’ αυτό καταβάλαμε το 95% των προσπαθειών μας για να μη πω 100%. Υποσχεθήκαμε ότι θα σεβόμαστε τη λαϊκή κυριαρχία και ότι θα την παραδώσουμε στον λαό. Απόδειξη τούτου είναι η λαϊκή επιτροπή την οποίαν εκλέξατε σήμερα το πρωί.
Σας διαβεβαιώνουμε ότι θα κρατήσουμε το τουφέκι στο πλευρό των συμμάχων μας και δεν θα το αφήσουμε εάν δεν δούμε την Ελλάδα μεγάλη και ευημερούσα. Η Ελλάς δεν είναι τσιφλίκι πέντε χρυσοκανθάρων. Ο λαός ο οποίος μόχθησε αυτός θα πάρει τη διοίκηση. Η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος στην οποία συμμετέχουν όλα τα κόμματα, τέτοια λύση χάραξε και τέτοια λύση θα δώσει. Προσέξτε, ίσως βρεθούν άνθρωποι λαοπλάνοι συνεργαζόμενοι με τους Γερμανούς που θα θελήσουν να σας εξαπατήσουν. Προσέξτε να μη ξανάρθουν τα τέσσερα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά που παρασκεύασε τον όλεθρο του 1941. Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει παράδειγμα που να προοδεύσει λαός κάτω από καθεστώς αντιλαϊκό.
Ο λόγος του Άρη Βελουχιώτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ταχυδρόμος», στις 6 Οκτωβρίου 1944 (Μουσείο Τύπου ΕΣΗΕΠΗΝ).
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
Να τι αναφέρει ο Νεολόγος Πατρών στις 6 Οκτώβρη του 1944 για τον λόγο του Άρη Βελουχιώτη
…ο Άρης Βελουχιώτης επίσης διεκοπτόμενος από ζητωκραυγάς και χειροκροτήματα, εχαιρέτησεν τον λαόν των Πατρών δια την απελευθέρωσίν του από την Γερμανικήν κατοχήν και από την βίαν του Κουρκουλάκου. Ομιλών δια τα τάγματα ασφαλείας είπεν:…Η στάση του ΕΑΜ είναι παραδειγματική στην πόλη. Σεβόμεθα από τον καθέναν την τιμήν, την περιουσία και τις ελευθερίες του λαού και γι’ αυτές ακριβώς αγωνιζόμαστε. Μας συκοφάντησαν ότι θα σφάξουμε και θα κρεουργήσουμε. Οι εκ συνειδήσεως άθρησκοι, μας συκοφάντησαν ότι θα γκρεμίσουμε τις εκκλησίες, οι από συνήθεια άτιμοι κατηγορούν εμάς ότι θα σπιλώσουμε την ελληνική τιμή. Οι πατριδοκάπηλοι που βλέπουν την πατρίδα μονάχα με πρίσμα το πορτοφόλι τους και που παρέδωκαν την πατρίδα μας στον εχθρό, κατηγόρησαν εμάς που από τρία ολόκληρα χρόνια με τα ανταρτικά στη Μακεδονία και Θράκη μαχόμεθα κατά των Βουλγάρων…
Η απελευθέρωση της Πάτρας και της χώρας ήρθε ως αποτέλεσμα της ηρωικής πάλης των εθνικοαπελευθερωτικών οργανώσεων, του ίδιου του λαού και της νεολαίας. Αυτό αποτυπώνεται και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που ήταν σε συνθήκες παρανομίας ή ημιπαρανομίας εκείνης της περιόδου.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΧΑΪΑ γράφει «Με την αυτοθυσία των ανταρτών και τη βοήθεια των συμμάχων λευτερώθηκε η Πάτρα»
Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ «Θριαμβευτικήν υποδοχήν σε Κανελλόπουλο, Άρη στην Πάτρα».
Ο παράνομος Ριζοσπάστης σε άρθρο του με τίτλο «Πως ελευθερώθηκε η Πάτρα» αναφέρει:
«Μεγάλη εντύπωση έκανε στο εσωτερικό και εξωτερικό η είδηση ότι τα Τάγματα της Ασφαλείας (οι γερμανοτσολιάδες) πολέμησαν στην Πάτρα ως την τελευταία στιγμή στο πλευρό των γερμανών, χτυπώντας τον ελευθερωτή ΕΛΑΣ …
Η μάχη των Πατρών κράτησε τεσσερες ολόκληρες μέρες και είταν πολύ σκληρή, γιατί οι γερμανοί έβαλλαν ενάντια στα βρεττανικά και ελληνικά στρατεύματα με όλμους και βαρύ πυροβολικό που συγκέντρωσαν απο όλη την Πελοπόννησο.
Οι ελασίτες πολεμώντας σκληρά με τη βοήθεια του ντόπιου πληθυσμού που βοηθούσε όπως μπορούσε την ώρα της μάχης, εκδηλώνοντας τον ενθουσιασμό του με ζητωκραυγές και ηρωικές πράξεις τσάκισαν τους κατακτητές και τους προδότες …».
Άξια αναφοράς είναι η προκήρυξη της 8ης Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ προς τον λαό των Πατρών αμέσως μετά την απελευθέρωση, όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερη Αχαΐα».
Επί 3 ½ χρόνια ο βάρβαρος καταχτητής με τα μυσαρά στίφη του κρατούσε κάτου από τα πόδια του τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ και επέβαλε σ’ αυτόν τα φοβερά δεινά της δουλείας, τις στερήσεις και τις κακουχίες με αποκλειστικό σκοπό να επιτύχει την εξόντωση ενός ηρωικού Λαού, ενός Λαού ο οποίος επί χιλιετηρίδες εχρησίμευσε και χρησιμεύει ακόμα σαν φάρος της Λευτεριάς και οδηγός ολόκληρου του κόσμου για τον πολιτισμό και την πρόοδο. Κατάστρεψε χωριά και πόλεις ολόκληρες, κατακρεούργησε με τον πιο βάρβαρο τρόπο αθώο πληθυσμό και με τα πλέον απάνθρωπα βασανιστήρια όπως τα ηρωικά Καλάβρυτα και το Δίστομο, ενέσπειρε τη φτώχεια και την εξαθλίωση με τις δόλιες μεθόδους του και κατόρθωσε να επιτύχει εν μέρει τη διαίρεση του Ελληνικού Λαού. Αλλά η σπίθα της Λευτεριάς κρυμμένη μέσα στη στάχτη από τα κόκαλα τα ιερά των Ελλήνων δεν έσβησε και μια μέρα, με τη θέληση του Ελληνικού Λαού και με την πρόταξη των στηθών των ηρωικών παιδιών του, ξεπετιέται από την οργάνωση Ε.Α.Μ. ο εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός μας (ΕΛΑΣ) που με βοηθό και παραστάτη τον Ελληνικό Λαό μάχεται επί 2 ½ χρόνια στα βουνά της Ελλάδας ξυπόλυτος, χωρίς όπλο στην αρχή, αλλά με πολλά κατόπι, που παίρνει από τα χέρια του καταχτητή και χαρίζει έτσι τη Λευτεριά στην ύπαιθρο της πατρίδας μας. Δυόμιση χρόνια σκληρού αγώνα που αντιμετωπίζει πλάι στον Ελληνικό Λαό τις ίδιες στερήσεις που ο Ελληνικός Λαός με τις θυσίες του, με τη συνεχή βοήθεια που του δίνει, κόβοντας από το ψωμί το δικό του, τις κάνει ανώδυνες. Έτσι προχωρώντας φθάνουμε στη σημερινή χαρμόσυνη ημέρα για την πόλη της Πάτρας, που ο ηρωικός ΕΛΑΣ με το κομμάτι του την VIII Ταξιαρχία και με την ηρωική συμμετοχή των μεγάλων συμμάχων Βρετανών και την ηρωική συμμετοχή του Πατραϊκού Λαού, μετά τριήμερων αγώνα χαρίζει στη μαρτυρική πρωτεύουσα του Μοριά την πολυπόθητη Λευτεριά.
Λαέ της Πάτρας,
Σας χαιρετίζουμε εξ ονόματος του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού μας και σας υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας μέχρι πλήρους απελευθερώσεως της Πατρίδας μας σεβόμενοι απολύτως τη Λαϊκή σου θέληση”.
πηγή: politeianews.gr
