Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Αν πέρυσι γράφαμε το θέμα, ο τίτλος θα ήταν: σαν σήμερα το πιο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην Ελλάδα. Δυστυχώς, όσα φέρνει η ώρα τα φορτώνεται κι ο χρόνος και μετά την τραγωδία των Τεμπών το δυστύχημα στο Δερβένι Κορινθίας έρχεται 2ο στη λίστα. Μια μέρα σαν σήμερα λοιπόν, 30 Σεπτεμβρίου του 1968, δυο αμαξοστοιχίες συγκρούονται στο Δερβένι Κορινθίας. Απολογισμός; 34 νεκροί και περισσότεροι από 100 τραυματίες.
Στην Ελλάδα η δικτατορία μετρούσε τότε ενάμισι χρόνο νύχτας και βαρυχειμωνιάς. Δύο αμαξοστοιχίες, ασφυκτικά γεμάτες από ψηφοφόρους, επέστρεφαν στην Αθήνα και τον Πειραιά από την Κυπαρισσία με μιάμιση ώρα διαφορά μεταξύ τους. Στα βαγόνια κάθε τρένου, κατάκοποι 2500 επιβάτες – ετεροδημότες επέστρεφαν από εκλογική διαδικασία. Αλλά θα μας πειτε χούντα και εκλογές; Ε, ναι. Όλες οι χούντες δεν είναι ίδιες…
Το καθεστώς των Απριλιανών, είχε διοργανώσει δημοψήφισμα – παρωδία για την έγκριση νέου Συντάγματος και όλη η Ελλάδα είχε συρθεί στις κάλπες· μην μας δει ο γείτονας πως δεν ψηφίσαμε και την επομένη: για καθίστε που σας θέλουμε, στην Ασφάλεια…
Η αμαξοστοιχία αριθμός «304», αφού στάθμευσε στο Δερβένι όπου επιβιβάστηκαν επιβάτες, συνέχισε το δρομολόγιο της, όμως λίγα μέτρα πιο κάτω ακινητοποιήθηκε. Ειπώθηκε τότε ότι κάποιος είχε τραβήξει το μοχλό κινδύνου.
Γράφτηκαν πολλά για εκείνη τη μικρή λεπτομέρεια που οδήγησε στη μεγάλη τραγωδία: «Ένας ναύτης λιποθύμησε και πανικόβλητη μια γυναίκα τράβηξε τον μοχλό κινδύνου» ή «…μια ηλικιωμένη λιποθύμησε», μια ετοιμόγεννη γυναίκα κατέρρευσε…». Όποιος κι αν είχε λιποθυμήσει τα λεπτά που ακολούθησαν έφεραν τον θάνατο! Το δεύτερο τρένο, η «Υπερταχεία», που έκανε στάσεις μόνο σε κεντρικούς σταθμούς, πέρασε το σταθμό του Δερβενίου, χωρίς να σταματήσει.
Όπως έγραψε η εφημερίδα «Πελοπόννησος» οι σιδηροδρομικοί υπάλληλοι είχαν πιάσει την κουβέντα και η αμαξοστοιχία 306 κινούνταν με ταχύτητα, μεγαλύτερη των 50 χιλιομέτρων. Δεν είδε κανείς το προειδοποιητικό σήμα που είχε τοποθετηθεί. Όταν οι μηχανοδηγοί της 306 αντιλήφθηκαν την ακινητοποιημένη αμαξοστοιχία ήταν αργά. Προσπάθησαν να σταματήσουν το τρένο, αλλά απέτυχαν. Η μηχανή της 306 έπεσε πάνω στο τελευταίο βαγόνι της 304, το οποίο μεταβλήθηκε σε μια άμορφη μάζα ,ενώ τρία ακόμα βαγόνια εκτροχιάστηκαν. Οι δείκτες του ρολογιού έδειχναν 18.50, όταν ακούστηκε το μεγάλο «μπαμ» σε ολόκληρο το χωριό, το Δερβένι. Οι κάτοικοι πίστεψαν στην αρχή ότι τρένο έπεσε στον ποταμό Ζαχολίτικο και έτρεξαν να βοηθήσουν. Τους περίμενε ένας εφιάλτης! Λίγη ώρα μετά τη σύγκρουση στρατιώτες του Μηχανικού από το Λουτράκι, αστυνομικοί, γιατροί και νοσηλευτές έφτασαν στο σημείο της τραγωδίας. Απολογισμός 34 νεκροί και 125 τραυματίες!
Οι εφημερίδες της εποχής περιγράφουν τραγικές εικόνες από το σημείο του δυστυχήματος. Η «Πελοπόννησος» είναι γλαφυρή και αποκαλυπτική: «Η πρόσκρουση ήταν βίαιη καθώς το τελευταίο βαγόνι στο οποίο έπεσε η μηχανή μεταβλήθηκε σε άμορφη μάζα, ενώ τρία ακόμη βαγόνια εκτροχιάστηκαν και ανατράπηκαν. Οι φωνές των έντρομων επιβατών και οι επικλήσεις των παγιδευμένων για βοήθεια προκαλούν σύγχυση και πανικό. Επρόκειτο αναμφισβήτητα για την πιο τραγική νύχτα που έζησε η περιοχή μεταπολεμικά. Σκηναί αλλοφροσύνης επακολούθησαν, καθ’ ον χρόνο πολλοί μη τραυματισθέντες επεχείρουν να πηδήσουν δια των παραθύρων των οχημάτων. Η τραγωδία έπαιρνε ακόμα πιο οδυνηρές διαστάσεις από τις φωνές των συγγενών, που καλούσαν τους δικούς τους να δώσουν, μέσα σε κείνο το πανδαιμόνιο της συγχύσεως και του πανικού, απάντηση αν ζουν, αν βρίσκονται μέσα στο μοιραίο τραίνο ή κάπου εκεί κοντά».
Να σημειώσουμε ότι δυο από τους επιβάτες της μοιραίας αμαξοστοιχίας, λίγα χρόνια αργότερα απασχόλησαν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων καθώς πρωταγωνίστησαν σε ένα από τα πιο στυγερά εγκλήματα. Τα ετεροθαλή αδέρφια, Ιωάννης Τ. και Ελένη Μ., μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα, έκαναν να συναντηθούν τουλάχιστον δέκα χρόνια. Όταν βρέθηκαν σύναψαν ερωτική σχέση, η οποία έληξε με τη δολοφονία της κοπέλας.
