σπιράλ: «Μήπως ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε σοβαρά με τη βιώσιμη αστική κινητικότητα στην Πάτρα;

Προτάσεις της Ομάδας Εργασίας  «Υποδομές» του σπιράλ

Τελείωσε χθες η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Βιώσιμης Κινητικότητας (16-22/09) δηλαδή η εβδομάδα που θα έπρεπε να αφήσουμε τις κακές μας συνήθειες (χρήση ΙΧ) και να κάνουμε χρήση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ), του ποδηλάτου και του περπατήματος. Μία καλή ευκαιρία για να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον τρόπο μετακίνησής μας. Μια προτροπή όμως δεν αρκεί όταν λείπουν άλλα πιο σημαντικά. Και για να γίνουμε συγκεκριμένοι:

Ο προαστιακός που ξεκίνησε με τόσες ελπίδες το 2010 και έδωσε ανάσα για την εύκολη, οικονομική, οικολογική και άνετη μετακίνηση των συμπολιτών λειτουργεί πλέον με πολλά προβλήματα (γραμμή, οχήματα, ωράρια) και χωρίς να υπάρχει συνδυασμένη μεταφορά με αστικά λεωφορεία σε περισσότερες στάσεις. Ο Βόρειος κλάδος συρρικνώθηκε λόγω των έργων για την κατασκευή του νέου σιδηρόδρομου ενώ στο Νότιο υπάρχουν περιοχές που δεν καλύπτονται από το τραίνο όπως Ροΐτικα και Μονοδένδρι.  

Το σχέδιο για την κατασκευή ποδηλατοδρόμων και η υλοποίησή του καρκινοβατούν και δεν έχει γίνει καμία συστηματική προσπάθεια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών.

Η αστική συγκοινωνία  έχει παραγκωνιστεί και παρακμάσει χωρίς να υπάρχει ουσιαστικό ενδιαφέρον για την αναδιοργάνωσή της  από την κεντρική εξουσία και το Δήμο Πατρέων. Ενδεικτικό είναι ότι ενώ τα όρια του Δήμου Πατρέων έχουν επεκταθεί, η αστική συγκοινωνία έχει μείνει η ίδια και σε κάποιες περιοχές οι ανάγκες καλύπτονται από το υπεραστικό ΚΤΕΛ με δύσχρηστα λεωφορεία. Είναι ταυτόχρονα απαξιωμένη και από τους πολίτες, αφού δεν καλύπτει τις ανάγκες μετακίνησης τους και  η συχνότητα κάποιων δρομολογίων είναι πολύ αραιή. Τα οχήματα είναι συχνά γερασμένα και ρυπογόνα. Κάποια από αυτά, ενώ θα έπρεπε να είχαν ήδη αποσυρθεί, κυκλοφορούν ακόμα και οι αρμόδιες υπηρεσίες εξακολουθούν να χορηγούν παρατάσεις. Επιπλέον ο στόλος δεν διευκολύνει την προσβασιμότητα για άτομα περιορισμένης κινητικότητας (παιδιά-ηλικιωμένους-ΑΜΕΑ) και τυχόν ράμπες χρησιμοποιούνται σπανιότατα.

Η λεωφορειακή σύνδεση των παρκινγκ στην παραλία της Πάτρας με λεωφορεία είναι πιο αραιή σε σχέση με παλιότερα και αναμενόμενα απαξιωμένη από τους πολίτες. Στο κέντρο της πόλης κυριαρχεί η αυτοκίνηση και το άναρχο παρκάρισμα οπουδήποτε όπως πάνω σε πεζοδρόμια, σε διαβάσεις πεζών στις στάσεις των λεωφορείων, με την ανοχή όλων των εμπλεκόμενων αρχών και την παντελή έλλειψη δημοτικής αστυνομίας.

Οι στάσεις βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, βρώμικες, με ακατάλληλα παγκάκια, σπασμένα και σκουριασμένα πλαίσια. Φυσικά ούτε κουβέντα για ανάρτηση ή ηλεκτρονική εμφάνιση του ωρολογίου προγράμματος (η τηλεματική είναι εκτός λειτουργίας εδώ και μήνες και υπεύθυνος για τη συντήρησή της είναι ο δήμος) . Αν δε κάποιος τουρίστας αναζητήσει τα δρομολόγια των λεωφορείων στο διαδίκτυο στα αγγλικά θα βρει το απόλυτο τίποτα. 

Η εξαγγελία του κλιματικού εισιτηρίου που θα ήταν ένα μέτρο προς ανακούφιση πολλών χρηστών των ΜΜΜ αλλά και κίνητρο για τους λοιπούς δεν έγινε ποτέ. Η  επιδότηση εισιτηρίου ή της μηνιαίας κάρτας παραμένει ζητούμενο. 27€ κοστίζει η κανονική κάρτα στην Αθήνα για όλα τα ΜΜΜ (πλην αεροδρομίου) ενώ η αντίστοιχη στην Πάτρα 72€ χωρίς να περιλαμβάνεται ο προαστιακός. Η τιμή του εισιτήριου ναι μεν δεν έχει μεγάλη διαφορά αλλά εκεί ισχύει για 90 λεπτά και  για μεγάλες διαδρομές ενώ εδώ για μία και μόνη διαδρομή.

Ο Δήμος Πατρέων είναι παντελώς αδιάφορος για το θέμα και κατηγορεί την κεντρική εξουσία για να βγάλει μια ακόμα φορά το πρόβλημα από πάνω της την ίδια ώρα που άλλοι δήμοι έχουν οργανωμένη δημοτική συγκοινωνία που κινείται με βιοκαύσιμα. Οι μετωπικές «συγκρούσεις» της δημοτικής αρχής που ανέφεραν κατά το παρελθόν  τα ΜΜΕ με την πρώην ΤΡΑΙΝΟΣΕ και το ΚΤΕΛ δεν έγιναν ποτέ.

Το σπιράλ λοιπόν προτείνει:

• Ουσιαστική αναβάθμιση των αστικών συγκοινωνιών με σύσταση επιτελικού οργάνου από το Δήμο της Πάτρας το οποίο θα ασχολείται με την οργάνωσή τους  με βάση τις ανάγκες των πολιτών και τη συμπληρωματικότητά τους με τα υπόλοιπα ΜΜΜ (κατόπιν αντίστοιχων μελετών) και την επίβλεψη των εμπλεκόμενων φορέων.
• Ανάπτυξη μέσων σταθερής τροχιάς (τραμ και προαστιακού) και σύνδεση των δυο Πανεπιστημίων με τραμ.
• Επισκευή των υποδομών για την προσβασιμότητα των ατόμων με μειωμένη κινητικότητα
• Ολοκλήρωση και επέκταση των ποδηλατοδρόμων
• Αστυνόμευση παράνομης στάθμευσης

Γνωρίζοντας ότι η επικείμενη απελευθέρωση των οδικών μεταφορών δίνει το πάνω χέρι στην τοπική αυτοδιοίκηση, το σπιράλ ρωτά: «Μήπως ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε ουσιαστικά με τη βιώσιμη κινητικότητα;» Εμείς πάντως είμαστε έτοιμοι!!!