ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: Η συμπεριφορά Ερντογάν απέναντι στην Ελλάδα

Άρθρο
ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
(ΠΡΩΗΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΑΧΑΪΑΣ)

Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερο εδραιώνεται η πεποίθηση, ότι
ο Τούρκος Πρόεδρος κ. Ερντογάν κάτι θα πράξει τελικά εις βάρος της
χώρας μας σε εφαρμογή της νεοοθωμανικής του αντίληψης και του
επικίνδυνου αναθεωρητισμού του.
Τι θα μπορούσε να είναι αυτό;
Η απόβαση και κατάληψη ενός νησιού μας, ή γεώτρηση στην κατα
φαντασία του περιοχή, που οριοθέτησε το καταδικασμένο από τη
Διεθνή Κοινότητα Τουρκολυβικό ψευτομνημόνιο.
Μα, θα πει κάποιος, δεν σέβεται το Διεθνές Δίκαιο, την κυριαρχία της
χώρας μας, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ;
Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Ούτε τους Αμερικανούς, ούτε τους Ευρωπαίους,
ούτε το ΝΑΤΟ, το δε Διεθνές Δίκαιο είναι, γι’ αυτόν, ένα κουρελόχαρτο.
Το είδαμε τελευταία και με τη συμπεριφορά του στον Ρωσο-Ουκρανικό
πόλεμο, αλλά και με την ένταξη της Σουηδίας και Φινλανδίας στη
Βορειοατλαντική Συμμαχία.
Έχουν γίνει όλα αυτά αντιληπτά από τη λεγόμενη πολιτισμένη Διεθνή
Κοινότητα; Αμφιβάλλω, γιατί αρκετά τον παραχαϊδεύουν όλοι τους.
Τι είναι αυτό όμως που αποτρέπει τον κ. Ερντογάν να επιτεθεί κατά της
χώρας μας, σενάριο το οποίο, κατά τη γνώμη μου, θα επικρατήσει;
Είναι ο φόβος της ισχύος, σήμερα, της Ελλάδος.
Αυτή η ισχύς συγκροτείται από τρεις βασικές παραμέτρους:
Η πρώτη παράμετρος έχει σχέση με την Ελληνική διπλωματία
απανταχού της γης.
Έχει σκυλιάσει ο Τούρκος Πρόεδρος με τη διπλωματική θωράκιση της
χώρας από το Μητσοτάκη, γι’ αυτό άλλωστε και τον καθυβρίζει σα
μικρό παιδί. Δεν είναι μόνο η εμφάνιση του Έλληνα Πρωθυπουργού στο
Αμερικανικό Κογκρέσο πρόσφατα, που έκανε όλους τους Έλληνες
υπερήφανους και παρεξηγήθηκε ο Τούρκος επειδή, δήθεν, πριν, είχαν

αρχίσει “καλές” συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη, λες και δεν ήταν ο
πρώτος που “ήρξατο χειρών αδίκων”, όταν το Νοέμβριο του 2019 μετά
από μία καλή συνάντηση στον ΟΗΕ με τον πρόσφατα, τότε, εκλεγέντα
Μητσοτάκη, υπέγραψε το περίφημο “Τουρκολυβικό μνημόνιο”.
Είναι και οι εξαίρετες, όσο ποτέ, Ελληνοαμερικανικές σχέσεις, είναι η
υπογραφή της Ελληνογαλλικής στρατιωτικής συμφωνίας, είναι η
αλλαγή στάσης και συμπεριφοράς, έστω και αργά, της Ευρωπαϊκής
Ένωσης για τα μέλη της Ελλάδα και Κύπρο, είναι οι ενεργές
διπλωματικές μας σχέσεις με Αίγυπτο και Ισραήλ, είναι η ακριβής
καθημερινή προβολή των παράνομων απαιτήσεων και ενεργειών της
Τουρκίας σε όλους τους Διεθνείς οργανισμούς, σε όλα τα φόρα.
Η δεύτερη παράμετρος έχει σχέση με την αμυντική θωράκιση της χώρας
και την αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων μας Δυνάμεων.
Τα σύγχρονα εξοπλιστικά προγράμματα, η εκπαίδευση και η ψυχή,
αυτή κυρίως, του ανθρώπινου δυναμικού τρομοκρατούν τους
τρομοκράτες γείτονες μας.
Η Ελλάδα δεν είναι Συρία, δεν είναι Ιράκ, δεν είναι ΡΚΚ, δεν είναι Λιβύη.
Και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι Τούρκοι.
Η τρίτη, εξ ίσου σημαντική παράμετρος, έχει σχέση με την ομοψυχία
όλων των Ελλήνων απέναντι σε οποιονδήποτε επιβουλεύεται την εθνική
κυριαρχία μας, τα ιερά και τα όσια μας.
Η ιστορία το έχει αποδείξει περίτρανα.
Σήμερα όλοι γνωρίζουμε, ότι οποιοδήποτε πολεμικό επεισόδιο δεν
είναι ούτε σύντομο, ούτε χωρίς συνέπειες.
Ενδεχόμενη πολεμική σύγκρουση, έστω και περιορισμένη, εκτός από
άδικο αίμα, που είναι το σημαντικότερο για τα παιδιά μας, οδηγεί σε
πλήρη καταστροφή στην οικονομία, στις υποδομές, στον πολιτισμό,
στην κοινωνία και αποτρέπει αμέσως τον προγραμματισμό κάθε
ειρηνικής προσπάθειας.
Δεν θα το επιχειρήσει ο Τούρκος εκβιαστής.
Σε κάθε περίπτωση, που θα τολμήσει το απονενοημένο διάβημα, τότε
θα καταλάβει, για άλλη μια φορά, τι σημαίνει για τον Έλληνα η
Πατρίδα.

Πηγή: Έντυπη εφημερίδα Γνώμη Πατρών