Τι κέρδος μένει από μια χωριάτικη;

Οι ανατιμήσεις σε όλες τις πρώτες ύλες, αλλά και στην ενέργεια, μετατρέπουν ακόμα και το αγαπημένο πιάτο των Ελλήνων σε είδος πολυτελείας.

Τα προβλήματα στην εστίαση, ιδίως μετά την πανδημία, είναι γνωστά, όμως η εξειδίκευση της κουβέντας μέσα από τα καθημερινά πρακτικά αδιέξοδα ενός ιδιοκτήτη εστιατορίου, αποτυπώνουν επ’ ακριβώς το μέγεθος των δυσκολιών.

Μια τέτοια συζήτηση καταγράφει σήμερα η «Πολιτεία» μεταφέροντας τις περιγραφές ενός από τους πλέον γνωστούς και πολύ έμπειρους εστιάτορες της Πάτρας του κ. Δ.Τ.. Διατηρεί το μαγαζί του στον πεζόδρομο της Ρήγα Φεραίου.

Λόγω, αφενός, του ευρύ κύκλου γνωριμιών του, αφετέρου, των ποιοτικών υπηρεσιών που παρέχει στους πελάτες του, η επιχείρησή του αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή στέκια πατρινών και επισκεπτών.

«Παρ’ όλα αυτά, το… ταμείον είναι μείον», τονίζει χαρακτηριστικά. Και θέλοντας να αναλύσει τις παραμέτρους που οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα, σημειώνει: «το συνεχές ανέβασμα τιμών σε προϊόντα, δεν μου επιτρέπει να κάνω ένα σταθερό τιμολογιακό πλάνο που να διασφαλίζει τον υγιή επιχειρηματικό προγραμματισμό.

Το χειρότερο όμως είναι πως οι τιμές των μερίδων δεν γίνεται επουδενί να ακολουθήσουν την άνοδο των τιμών των προϊόντων, διότι έτσι θα έπρεπε να πουλάω την χωριάτικη 9 με 10 ευρώ, άρα δεν θα την αγόραζε κανείς»!

Το αναλύει άλλος εστιάτορας: «η φέτα έχει φτάσει χονδρική 8 – 10 ευρώ το κιλό, άρα κάθε κομμάτι τυριού Χ 120 – 140 gr, ισούται με 1 – 1,40 ευρώ (ανά σαλάτα). Πρόσθεσε τις ελιές, το πανάκριβο λάδι, το 1+ το κιλό η τομάτα, το αγγούρι και τα υπόλοιπα και υπολόγισε πως για να ‘χεις κερδοφορία πρέπει να πουλάς 1 προς 4.

Άρα, συμπεραίνεις ότι μια χωριάτικη μπορεί να κοστίσει αναλόγως από 2 έως 2,5 ακόμα και 3 ευρώ. Έτσι, πρέπει να πουληθεί το λιγότερο 8 με 10 ευρώ. Κι επειδή το 10 ευρώ είναι αδύνατο, συνηθέστερη τιμή του μενού είναι τα 8 ευρώ. Απολύτως συμπιεσμένα». Αυτά, χωρίς να έχουν συμπεριληφθεί λοιπά έξοδα (ρεύμα, ενοίκια, ασφάλιση, προϊόντα που δεν καταναλώνονται και πετάγονται κ.λπ.). Άρα, τι μπαίνει «καθαρό» στην τσέπη;

πηγή: ΑΧΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ (ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΡΟΔΙΤΗΣ)